En zo begon het verhaal van de eekhoorn in onze tuin….

Eind november verraste Aafje zowel Jan als mij met een vogelvoederkrans. Het was een sinterklaascadeautje. Heel lief. Ik hing de voederkrans aan de perenboom in de voortuin. Op een dag kwam er heel verrassend een eekhoorn eten bij de voederkrans. De eekhoorn kwam dagelijks langs en de krans was dan ook binnen een week leeggegeten. Van een sinterklaascadeaubon heb ik toen een voederhuisje voor eekhoorns gekocht. Aan de voorkant van het voederhuisje zit plexiglas zodat de eekhoorn kan zien dat er voer inzit. Het dekseltje kan geopend worden zodat de eekhoorn zelf het voer kan pakken. Op internet zag het er zo eenvoudig uit, echter ons eekhoorntje kent de gebruiksaanwijzing nog niet. Om het beestje te lokken hebben we vlak naast het voederhuisje een netje met doppinda’s gehangen en het deksel op een kier gezet.

Tot op heden is de missie nog niet geslaagd, de eekhoorn eet nog steeds niet uit het voederhuisje. Daarentegen zijn de doppinda’s zeer in trek.

Later bedachten we dat zolang er doppinda’s hangen de eekhoorn niet van het andere voer gaat eten. We hebben daarom een tijdje geen doppinda’s opgehangen. Ook dat werkte niet, de eekhoorn kwam niet meer foerageren in onze tuin.

Dus hebben we er maar weer een netje met pinda’s opgehangen. De eekhoorn pakt per keer één doppinda en gaat dan op een tak hogerop de pinda oppeuzelen. Door handmatig scherp te stellen kon ik tussen de takken doormikken om de eekhoorn vast te leggen.

Ik maakte de foto’s vanuit de woonkamer. Als ik naar buiten ging, ook al deed ik dat heel voorzichtig, ging de eekhoorn er vandoor.

Onze missie is nog niet ten einde, maar daarover later meer.