Na de fotosessie bij de schapen met hun lammetjes reed ik door naar het Doolhof op De Hoge Berg. Aan de oostzijde van het Doolhof ligt De Zandkuil. Zie Google Maps. De Zandkuil is het enige insectenreservaat van Nederland. Het gebied, een oude zandafgraving van slechts 0,74 hectare groot, ontstond in 1742. Sinds 1925 is het terrein officieel natuurreservaat en wordt het beheerd door Natuurmonumenten. Omdat het zand in De Zandkuil zo stevig is, kunnen graafwespen en graafbijen hier prima holletjes graven. In de verschillende soorten zand die de zandkuil rijk is, zijn meer dan veertig soorten wespen en bijen te tellen. Andere insecten, zoals libellen en vlinders, vertoeven eveneens graag in het gebied. Bron is deze site.

De Hoge Berg is 15 meter hoog en is een stuwwal uit de voorlaatste ijstijd. De Hoge Berg loopt grofweg van de dorpen Oost tot aan Den Hoorn. Tussen Den Burg en Oudeschild is het kenmerkende heuvellandschap met de tuinwallen, drinkkolken en schapenboeten aanwezig. Aan de oostkant liggen een aantal bosjes, waarvan het Doolhof de bekendste is. Bij het Doolhof parkeerde ik mijn auto en begon ik aan de wandeling.

De geschiedenis van het bosje op De Hoge Berg begint in 1764 toen commissaris en commies Cornelis Roepel een stuk land van 17 are kocht op de Hoge Berg. Vanaf dit punt had men een prachtig uitzicht op de Rede van Texel. Bovendien is er een klein heuveltje in het gebied. Van dit heuveltje gaan verhalen op Texel dat er een grote kei in verborgen zou liggen. De kei heet de Engelse Steen omdat hij helemaal onder de Noordzee door zou lopen tot in Engeland.

Roepel maakte er een mooi landgoedje van met een sterrebos en een wandellaan. In 1784 werd het verkocht aan de heer Kikkert. Deze maakte er een uitspanning en legde er een klein doolhof aan. In 1840 kwam het bos in bezit van de gemeente Texel. In die tijd werd het een geliefd gebied voor uitstapjes en dat bleef het een hele tijd.

Het doolhof verdween en werd een bos, met een clubhuis van een sociëteit. Het bosje wordt vermeld in de Camera Obscura van Hildebrand in het gedeelte over Teun de Jager, als ‘Nietig overschot van vroegere woudpracht’. Met Pinksteren was het ‘Bossiesdag’. Toen ging de Texelse jeugd naar het Doolhof. Deze gewoonte is door de kerken van Den Burg aan het eind van de twintigste eeuw weer opgepakt. Bron is Wikipedia. De echte liefhebber van geschiedenis kan op deze site nog meer informatie vinden.

Een typisch element in het Doolhof is ‘De Zeven Pannenkoeken’. Dit is een steile heuvel met zeven treden. In het begin van de 21ste eeuw heeft Staatsbosbeheer ‘De Zeven Pannenkoeken’ hersteld. De treden zijn uitgevoerd in cortenstaal en werden gemaakt door lasbedrijf Rob Bakker uit Oudeschild. Bron is deze site.

Er was mij verteld dat er op de Hoge Berg sneeuwklokjes zouden staan. Wat mij niet was verteld dat het bos vol stond met krokussen. Dat was een verrassing en een feest om te lopen te midden van een kleurrijk tapijt. Er waren zelfs al een paar hommels driftig op zoek naar stuifmeel. Dit waren voor mij de eerste hommels van dit jaar. Het voorjaar komt eraan!