In de Weerribben fotografeerde ik onlangs de zilveren maan.

De zilveren maan is een zeldzame standvlinder die vooral voorkomt in het veenweidegebied op de grens van Utrecht en Zuid-Holland, in de kop van Overijssel, in Friesland en op Terschelling.

De zilveren maan vliegt in twee generaties en wel van mei tot half juni en van half juli tot september.
De vlinder heeft een mooie tekening bovenop de vleugels, maar de onderkant van de vleugels vind ik nog vele malen mooier.

De naam is eigenlijk best gek wanneer je het beestje ziet. Omdat de vlinder niet zilver is en ook niet de vorm van een maan heeft. De wetenschappelijke naam luidt Boloria selene (Boloria= visnet, zoals de structuur van de vleugels. Selene= een andere naam voor de god van de maan, Artemis). Hij lijkt ook nog eens op veel andere soorten zoals de zilvervlek of de duinparelmoervlinder waardoor hij lastig te herkennen kan zijn.

Deze vlindersoort is nu vrij zeldzaam, maar dat was niet altijd het geval. De zilveren maan kwam vroeg in de 20e eeuw nog algemeen voor in vochtige, moerasachtige gebieden, daar waar de waardplant van de rups, het moerasviooltje, groeit. De grootste populaties trof je aan in het veenweidelandschap tussen Utrecht en Zuid-Holland en Noordwest-Overijssel.

Pas sinds de jaren 40 nam het aantal populaties af. Rond de zestiger jaren kwam hij vrijwel uitsluitend in natuurgebieden voor. Met de tijd zijn de aantallen verder gedaald tot hoogstens vijftien populaties en daarom staat de soort aangeschreven als bedreigd. Bron is deze site.