In natuurgebieden op Texel is de lepelaar inmiddels een alledaagse verschijning. Ik vind het echter nog steeds leuk om de lepelaar te zien en te fotograferen. Zoals bijvoorbeeld deze landende lepelaar.

In Waalenburg zat een lepelaar het verenkleed te verzorgen en deed aansluitend een dutje.

Vanuit de auto kon ik tussen het fluitenkruid door inzoomen op de lepelaar.

Toen ik verder reed zag ik een lepelaar landen in de sloot. Met de snavel door het water zwaaiend zeeft hij de hapjes uit het water. Om vervolgens deze met een grote boog door het keelgat te laten verdwijnen. De lepelaar passeerde een meerkoet op een nest en een tureluur. Beide hielden ze de passerende lepelaar goed in de gaten. De lepelaar had echter geen oog voor hen.