In natuurgebieden op Texel is de lepelaar inmiddels een alledaagse verschijning. Ik vind het echter nog steeds leuk om de lepelaar te zien en te fotograferen. Zoals bijvoorbeeld deze landende lepelaar.

In Waalenburg zat een lepelaar het verenkleed te verzorgen en deed aansluitend een dutje.

Vanuit de auto kon ik tussen het fluitenkruid door inzoomen op de lepelaar.

Toen ik verder reed zag ik een lepelaar landen in de sloot. Met de snavel door het water zwaaiend zeeft hij de hapjes uit het water. Om vervolgens deze met een grote boog door het keelgat te laten verdwijnen. De lepelaar passeerde een meerkoet op een nest en een tureluur. Beide hielden ze de passerende lepelaar goed in de gaten. De lepelaar had echter geen oog voor hen.

Als we op Texel zijn gaan we steevast naar de zonsondergang op het strand. Onze favoriete plek is dan bij De Koog.

Tegenwoordig is het lastiger om vanuit het dorp op het strand te komen omdat de brug is weggehaald. De brug werd namelijk afgekeurd. Duidelijk werd dat er niet zomaar een nieuwe brug geplaatst zou worden. Zowel de gemeente als De Krim Texel (waar Kogerstrand onder valt) hebben aangegeven geen eigenaar van de brug te zijn wat de situatie er niet makkelijker op maakt. De gemeente stelt dat De Krim eigenaar is, maar officiële documenten daarover zijn er niet of zijn tot op heden onvindbaar. Lees er alles over op de site van de Texelse Courant.

Ik vind het altijd een feest om met elkaar bij een zonsondergang op het strand te zijn. Een van de familieleden maakte een selfie met de rug naar de zee. Niet handig bij opkomend water. We hebben dan ook hartelijk gelachen.

De ondergaande zon bescheen de strandhuisjes.

We dachten een wolkenloze lucht aan te treffen, maar dat viel wat tegen. Op het laatste moment zakte de zon in een wolkenband. Tijd voor ons om een terrasje op te zoeken in De Koog.

Terwijl ik stond te genieten en te fotograferen in Waalenburg kwamen er twee paarden met hun amazones aan. Ik vind dergelijke plaatjes altijd een foto waard…

Even later richtte ik mijn telelens op een tureluur. De tureluur had net zijn veren verzorgd en schudde zich even lekker uit. Toen was het tijd voor een moment van rust. De rust werd echter al snel verstoord door een foeragerende kluut. De kluut had geen aandacht voor de tureluur, maar de tureluur hield de kluut nauwlettend in de gaten. Toen de kluut was gepasseerd konden de ogen weer dicht…

Na de powernap ging de tureluur weer foerageren. Ik vind het zo’n mooie verschijning met de felrode poten en de rood met zwarte snavel.

Na een tijdje foerageren vloog de tureluur weg om zijn heil elders te zoeken.

In Waalenburg dobberden een paartje kuifeenden.

Kuifeenden zijn regelmatig te zien, maar niet alle kuifeenden willen zo mooi poseren als dit paartje, zo is mijn ervaring.

Meer bijzonder was de aanwezigheid van een eenzaam mannetjes tafeleend. Tafeleenden zijn duikeenden die vooral in de herfst, winter en het vroege voorjaar in Nederland te zien zijn. Ze houden zich meestal in groepen op en zijn na zonsondergang het meest actief. Opvallend is dat het mannetje van de tafeleend al in juni wegtrekt, als het vrouwtje nog aan het broeden is. De vrouwtjes en de jongen volgen later.

In natuurgebied Waalenburg staan heel vaak mensen te genieten. Ook Thijsse wist deze plek te waarderen. Op het kunstwerk in Waalenburg staat dan ook de volgende tekst: ‘Zoo’n lange lijnrechte polderweg lijkt wel vervelend, maar inderdaad is er geen mooier en onderhoudender weg in heel Nederland en misschien ook daar buiten, dan de rechte hoofdweg door den polder Waal en Burg. Jac. P. Thijsse Texel 1927’.

In Waalenburg is de kluut vaak te zien. De kluut is met zijn zwart-witte verenkleed, lange poten en opgewipte snavel een opvallende verschijning. Rustend op één poot of wadend door het slik op zoek naar voedsel. Tijdens een sprintje ontstaat er een heus boeggolfje.

In de verte scharrelden een paar kluten.

Toen ik de telelens erbij pakte zag ik dat de kluten aan het paren waren.

Aan de zuidkant scharrelde een paartje kluten rondom een nest.

Het zag er naar uit dat het nest nog in aanbouw was. Een nest is wat een groot woord, want meer dan een paar takjes wordt het ook niet.

En als de kluut de belangstelling van de fotograaf beu is dan vlieg hij gewoon een stukje verder.

Een van mijn favoriete natuurgebieden op Texel is Waalenburg. Tijdens mijn eerste uitstapje met de camera’s reed ik dan ook als eerste naar dit gebied. De auto kun je daar eenvoudig parkeren. Ook kun je zonder problemen de auto in de brede berm tot stilstand brengen als er wat valt te spotten.

Er zwom een moeder eend met jongen.

Een eindje verderop zwom een meerkoet ook met jongen.

Er vloog een bruine kiekendief over. Deze roofvogel eet ook jonge vogels. Als dat maar goed komt…

Vorige week waren we op vakantie op Texel.

We hebben genoten in dit mooie vakantiehuis met een enorme tuin en vrij uitzicht. Op dit kleinschalige park zijn een aantal paarden, hangbuikzwijntjes en een sauna aanwezig.

Op het terrein scharrelden vele merels op zoek naar wormen voor hun jongen. Na het avondeten buiten stond een zilvermeeuw te wachten of er nog een kruimeltje was overgebleven.

In het eerste weekend was het een gezellig huis vol, onze kinderen en andere familieleden kwamen ons vergezellen.

De komende tijd laat ik foto’s zien die ik maakte tijdens ons verblijf op Texel.

Voor de tweede keer binnen één week werden we wederom met een aantal fotografen verwacht op de Dwarsgracht. Deze keer gingen we een avondrondvaart maken.

De boot lag al klaar. Bij vertrek moesten we bijna plat in de boot vanwege het lage bruggetje. Dat gaf al gelijk hilarische taferelen.

Als eerste voeren we naar de achtertuin van onze schipper en zijn vrouw. Daar zagen we o.a. moeraskartelblad, echte koekoeksbloem, een witte variant van de koekoeksbloem en ratelaar.

Onze schipper had voor deze avondrondvaart een andere route gekozen dan de rondvaart in de ochtend. Het was adembenemend mooi!

De Wieden, Dwarsgracht en het riet zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het kan dan ook niet anders dan dat daar ook de rietgors is te vinden.

Zo nu en dan werden we gadegeslagen door reeën. Dat duurde nooit lang, want het leek ze toch veiliger om weg te springen.

Schipper, Jan zorgde ervoor dat we op tijd waren voor de zonsondergang op het Gieterse Meer. Het was een prachtige ervaring.

Tijdens het blauwe uurtje voeren we via Jonen terug naar de Dwarsgracht. Daar wachtte een breed lachende gastvrouw ons op. De fantastische avond werd afgesloten met koffie en wat lekkers.

Vanaf de pier met de veerdienst tussen Holwerd en Ameland reden we naar het dorpje Wierum. Zie Google Maps.

We namen de trap over de Waddendijk. Halverwege de trap staat een monument wat herinnert aan de scheepsramp in 1893 waarbij 22 vissers omkwamen.

Vanaf de hoge dijk hadden we mooi zicht op de kerk.

Met een kleine klimpartij passeerden we het hek. Achter dit hek graasden de schapen met hun lammetjes.

Bij de vloedlijn scharrelde een lammetje. Toen het kleine ding bij de vloedlijn ons in de gaten kreeg rende het snel naar de moeder.

We hadden geluk dat het eb was. Ik vind het Wad dan mooier dan bij vloed. De bruine verhoginkjes zijn geen stenen zoals ik aanvankelijk dacht. Het zijn hoopjes slik, getuige de rechter foto.

Evenals bij Paesens-Moddergat heb je ook bij Wierum een halfvergane palenrij. Deze palenrij is een zogenaamde rijsdam. Rijsdammen zijn gemaakt van rijshout. Rijshout is een benaming voor een mix aan boshout. Die mix kwam nauwkeurig tot stand met een percentage aan boomsoorten. In Friesland ging het daarbij het meest om Essen. Tegenwoordig wordt naaldhout in de rijsdammen toegepast. Bron is deze site.

In de verte ligt de kwelder van Wierum. Het unieke kwelderlandschap aan de Waddenkust in het noorden van Fryslân wordt bedreigd. Daarmee dreigt een bijzonder cultuurhistorisch en natuurlandschap voor vogels, mensen en diverse planten en dieren te verdwijnen. Een plek met een karakteristieke biodiversiteit en een prachtig recreatie- en wandelgebied.

De combinatie van het zakken van de bodem, de hogere golven en de stormen van de laatste jaren maken dat de kwelder steeds meer wegspoelt. Voordat de maatregelen voor de dijkverzwaring worden gerealiseerd is het voor een werkgroep primair van belang dat voor het komende stormseizoen Rijkswaterstaat de rijsdam (bescherming vanuit het noorden) en de strekdam (bescherming vanuit het westen) vernieuwt. De werkgroepleden onderstrepen de urgentie van dit voornemen en dringen aan op concretisering van de plannen. Een tweede doelstelling is een bewandelbare pier voor een prachtige waddenbeleving. Zie deze site en deze site.

Nadat we volop hadden genoten van het uitzicht werd het tijd om huiswaarts te keren.

Voor wie geïnteresseerd is hoe het landschap er van bovenaf uitziet heb ik onderstaand filmpje geplaatst.

Op een zonnige middag zag ik een blauwtje vliegen rond de klimhortensia bij onze voordeur.

Ik haalde snel de camera met macro-objectief van binnen. Het blauwtje fladderde gelukkig nog in de buurt en streek weer neer op een blad van de klimhortensia.

Met hulp van Obsidentify weet ik dat het een boomblauwtje was.