Month: October 2021

Nacht van de Nacht

/ Jetskefotografie / 9 Comments

In het kader van de Nacht van de Nacht maakte ik deze foto vanaf het balkon. We zitten in het noorden aardig gunstig wat betreft de lichtvervuiling. Het is bij ons nog echt donker. Zie deze site van Nature Today. In de nacht van zaterdag op zondag was er kans om poollicht te zien. Ik weet niet of de verkleuring boven de horizon valt onder de noemer poollicht. Met het blote oog was dit nagenoeg niet te zien, ik zag het later op de computer. Het was in ieder geval niet spectaculair…

ISO 400, f/5, 24 mm, belichtingstijd was 30 seconden.

Een nieuwe bloemenborder

/ Jetskefotografie / 12 Comments

In onze tuin liggen meerdere bloemenborders. Het punt is dat ze voornamelijk in de schaduw liggen en dat is niet gunstig voor de insecten. De schaduw komt door de vele oude hoogstamfruitbomen in onze tuin. Ze zijn van historische waarde en dus blijven ze bewaard. Op een dag of het kan ook een nacht zijn geweest kreeg ik een idee… Als ik nu eens een stuk van ons gazon wat in de zon ligt ga opofferen en daar een bloemenborder ga maken. Onze kinderen zijn de deur uit, dus een speel- en trapveldje is niet meer nodig. Mijn wederhelft kon zich daar in vinden. Met een frees heb ik 25 m² gazon gefreesd. Nadien heb ik er meer dan 1000 kilo compost ingekruid en dat vervolgens weer door de zwarte grond gefreesd…

Voor de inrichting van de border hebben we tuinarchitecte, Ineke gevraag om een plan te tekenen. De opdracht was om een insectenvriendelijke border te ontwerpen. Toen het plan klaar was en het plan uitgebreid was besproken ging ik over tot het aankopen van de benodigde planten. Daarvoor kon ik terecht bij kwekerijen in Wilhelminaoord, Mariënheem en Scheerwolde. Ineke had bij het ontwerp aangegeven waar ik welke planten kon kopen. Ideaal.

Nadat ik alle planten had verzameld kwam Ineke op een namiddag langs. Met het ontwerp bij de hand zette ze alle planten op de juiste plek.

Dat was een secuur werkje wat Ineke dan ook alleen wilde uitvoeren. Ik hoefde dus alleen maar toe te kijken en ondertussen kon ik mooi wat foto’s maken van dit proces.

Nadat Ineke haar klus had geklaard en we haar hadden uitgezwaaid was het woord aan mij. Door snel te werken is het mij gelukt om binnen het uur alle planten in de grond te krijgen. Op mijn verzoek maakte mijn man daar enkele foto’s van. Hij heeft geen verstand van camera-instellingen en doordat de dag ten einde liep was de sluitertijd te lang. Vandaar dat de beweging van mijn hoofd en handen terug te zien is op de foto. Ter voorkoming van een blote onderrug had ik een trui om mijn lijf geknoopt. Het ziet er wat vreemd uit, maar het was wel effectief.

Aan de achterzijde komen nog een paar vlinderstruiken te staan, maar die zijn nog in bestelling. En nu maar hopen dat het goed aanslaat en dat de insecten er volgend jaar volop van kunnen genieten. En wie weet, komt er dan ook een koninginnepage onze tuin bezoeken…

De Stelling in Koehoal

/ Jetskefotografie / 9 Comments

Jan en ik reden in een rustig tempo over de Sédyk nabij de Waddenkust naar het oosten. Vanuit de auto zag ik een gebouw tegen de dijk aangeplakt. Het leek me goed om hier weer een stop te maken en dit gebouw van dichtbij te bekijken.

Het bleek te gaan om een bunker wat onderdeel was van Stelling Koehoal. De stelling maakte deel uit van de Duitse luchtverdediging. De stelling bestond in totaal uit 4 bunkers, 3 stenen gebouwen, een grote houten barak, parkeerterreinen, wachtposten, een geschutsplateau voor 4 stuks artilleriegeschut aan de zeekant van de zeedijk. Het gehele gebied was afgezet met een prikkeldraadversperring en landmijnen. Alleen deze bunker bleef behouden. De informatie wat op het bord naast de bunker stond vermeld is ook te lezen op deze site.

We fotografeerden de bunker vanaf diverse kanten. De bunker was gesloten. Uiteraard gluurde ik wel via de ramen naar binnen.

Ook hier liepen veel schapen op de dijken. Ik had jullie nog niet verteld dat het daar wel flink stonk naar schapenstront. Zelfs tot in de auto. Dat laatste kan natuurlijk gekomen zijn doordat we er met onze wandelschoenen per ongeluk in waren gestapt…

Passieflora en een merel

/ Jetskefotografie / 12 Comments

De passieflora is een echte klimmer. Onze passieflora heeft zich omhoog geslingerd langs de pergola en de draden van de druivenstruik. Na een regenbui maakte ik er foto’s van. De plant zit vol met bloemen en knoppen.

Het is al wat te ver in de tijd. Niet alle knoppen zullen nu nog tot bloei komen.

Tussen de passiebloem zat een juveniele merel.

Hij had geen belangstelling voor de passiebloem, maar wel voor de druiven.

Gekleurde ooien

/ Jetskefotografie / 7 Comments

Tijdens onze rit langs de Waddendijk zagen Jan en ik schapen met een mooie kleurtjes op hun achterste. Die kleur wordt achtergelaten door dekblokken. Deze dekblokken hangen onder de buik van een ram. Vaak worden er verschillende kleuren dekblokken gebruikt zodat men precies kan zien door welke ram er gedekt is en ook wanneer de ram de ooi (vrouwtjes schaap) heeft gedekt. Zodra alle ooien gedekt zijn moet de ram toch nog 3 weken het dektuig omhouden. Dit is voor het geval er een dekking is mislukt. De ooi is dan weer na 17 dagen bronstig en dan kan de ram de ooi dus opnieuw dekken.

Er lopen meerdere rammen bij een kudde ooien. Elk ram heeft zijn eigen kleur. Op de bovenste foto heeft de ram met het groene dekblok mij nog niet echt kunnen overtuigen van gedegen werk. Zo te zien op de foto hieronder heeft de ram met het blauwe dekblok er ook niet veel van gebakken. Gelukkig heeft de ram met het gele dekblok het nog eens dunnetjes overgedaan…

Het beeld van de Waadfisker

/ Jetskefotografie / 10 Comments

Na de stop bij de makke schapen reden Jan en ik verder over de Sedyk naar het noordoosten. De volgende stop was bij het beeld van De Waadfisker (Wadvisser) nabij buurtschap Koehool. Zie Google Maps. Dit bronzen beeld herinnert aan de tijd dat er hier naar haring werd gevist.

De visserij zoals die van Zurich tot Zwarte Haan plaatsvond, werd de regelvisserij genoemd. Men viste op haring met fuiken, die in een lange rij (regel) dwars op de zeedijk achter elkaar stonden. Met het woord regel werd ook de gemeenschap van vissers aangeduid, die op deze wijze gezamenlijk op haring visten. De enkele kilometers lange rij netten belette de langs zwemmende scholen haring in het voorjaar de doortocht naar hun paaiplekken in de Zuiderzee. Zo staat er vermeld op het informatiebord.

Vissen gebeurde toen en ook nu nog op twee verschillende manieren. De eerste manier is dat men de vis actief opzoekt, het gaand want. De tweede manier is waarbij men de vis afwacht, het staand want. De haringvisserij zoals dat in het noordwesten van de provincie Friesland werd gedaan was dus met een staand want, ook wel regelvisserij genoemd. Op deze site kun je er alles over lezen.

Op internet vond ik treffende foto’s uit die tijd. De foto’s zijn gemaakt door een fotograaf van het weekblad Fen Fryske Groun (Van Friese bodem). Bron is deze site.

Maar nu weer terug naar het bronzen beeld van de Waadfisker onderaan de Waddendijk.

Ik heb het beeld van dichtbij aan alle kanten bekeken. Daarbij had ik gezelschap van een spinnetje die zijn webdraden spande tussen de armen van de visser.

Krachtig, markant, doorleefd…

Makke schapen bij de Waddendijk

/ Jetskefotografie / 19 Comments

Vorige week nodigde Jan mij uit om weer naar het Wad te gaan en daar was ik zeker voor te vinden. Het was die dag prachtig weer. Onze eerste stop was bij de schapen op en rond de Waddendijk onder de rook van Harlingen.

Jan had een paar weken eerder met Aafje deze rit gemaakt en wilde mij deze omgeving ook laten zien.

Ik ben altijd benieuwd wat er is te zien achter een heuvel of een dijk, om die reden maakte ik de klim naar boven.

Jan had die dag onwillige benen en bleef die dag wijselijk beneden. Hij had die klim al gemaakt samen met Aafje.

Het was een hele klim maar boven werd ik beloond met een prachtig uitzicht. Net als naast de weg hadden de schapen ook bovenop de dijk een olifantenpaadje gemaakt.

Deze schapen zijn kennelijk toeristen gewend. Dat zal de reden zijn dat het makke schapen zijn geworden. Het liefst doen ze geen stap opzij.

Nog één keer liet ik mijn blik over de uitgestrektheid van de Waddenzee glijden alvorens ik mij weer voegde bij mijn fotomaatje.