Door het Drents-Friese Wold

Op een mooie, lichtbewolkte dag had ik het plan opgevat om een fietstocht te gaan maken. Het punt was echter dat het nogal hard waaide en dat vond ik op mijn gewone fiets toch wat minder aantrekkelijk. Terwijl ik dat hardop uitsprak kreeg ik spontaan een e-bike aangeboden. Zij gingen die dag toch niet fietsen en ik mocht dus op die dag gerust de e-bike gebruiken. Dat liet ik me geen twee keer zeggen. En zo fietste ik op mijn gemakje door het Drents-Friese Wold. Op een gegeven moment stuitte ik op dit bordje….

…..en dit bordje. Ik liet me niet zomaar omleiden, ik wilde het eerst met eigen ogen zien.

Dit was toch wel een serieuze vijver die de doorgang belemmerde.

Het leek met toch verstandig om de raad op het bordje op te volgen. Het was nog niet eenvoudig om dit ATB-pad te overwinnen, zeker niet als je al wat op leeftijd bent zoals deze mensen.

Ik heb overigens nu al meerdere malen gehoord dat een campinggast te val is gekomen op een fietspad in Drenthe met ernstig letsel tot gevolg. Met 2.100 kilometer fietspaden is provincie Drenthe is dé fietsprovincie van Nederland, maar dat wil nog niet automatisch zeggen dat alle fietspaden goed zijn onderhouden.

Ik passeerde een omgevallen boom.

Men had daar heel creatief een bank van gemaakt met heuse voetenbankjes.

Na een mooie fietstocht arriveerde ik in Appelscha.

Op een bankje bij de sluis heb ik mijn broodje genuttigd.

Vanuit Appelscha fietste ik naar het Aekingerzand. In het Aekingerzand had ik eerder wel meerdere keren een wandeling gemaakt, maar ik was er nog nooit op de fiets geweest. Ik was aangenaam verrast, zo mooi was deze fietstocht door dit gebied.

Met een blik op het landschap met de zandverstuiving sluit ik deze fietstocht af.

Op de kinderboerderij

Op een prachtige zonnige ochtend gingen we met een groepje familieleden naar de kinderboerderij. Het gezelschap bestond uit de dochter en kleinkinderen van mijn zus en zwager, onze dochter en ik.

De kleinkinderen van mijn zus hebben alle drie een speciaal plekje in mijn hart. In de fotoserie kun je echter wel zien dat de jongste telg een leeftijd heeft dat ze ‘vraagt’ om gefotografeerd te worden. Door haar peuterleeftijd is ze aandoenlijk, kent ze nog geen gevaar en stapt ze overal op af. Terwijl de groten wat op de achtergrond blijven, staat zij met de neus vooraan. Zonder verder commentaar neem ik jullie mee door de fotoserie.

Enkele dieren volgen nieuwsgierig al die gasten op hun erf, andere dieren zullen wellicht blij zijn dat het sluitingstijd is…

Kijkhut in Diependal

Op een bewolkte zondagmiddag wilde ik toch even een frisse neus halen. Ik besloot naar de kijkhut in Diependal te gaan. Vanaf de parkeerplaats aan de Leemdijk is het een fikse wandeling over de Zwarte Weg naar de ingang van de tunnel die voert naar de kijkhut. Zie Google Maps.

Deze ondergrondse tunnel is 162 meter lang. De tunnel wordt verlicht door wat van buiten door de rooster naar binnen valt. Als je daar zo loopt krijg je wat een creepy gevoel. Zeker als je daar in de verte een onbekende man ziet lopen…

Eenmaal in de kijkhut richtte ik mijn camera op de plas en zag op hetzelfde moment een wilde zwaan langsscheren.

Even later landde een grasmus tussen het riet in de buurt van de kijkhut. Het vogeltje zong daar het hoogste lied.

Ik hoopte daar kraanvogels te zien, maar dat is deze keer niet gelukt. Het was rustig op het water, totdat…

…er uit de begroeiing aan de oever een zomertaling tevoorschijn kwam. Het mannetje dreef in alle rust tussen het eendenkroos. Even later kwam het vrouwtje ook tevoorschijn. De naam eendenkroos is wat misleidend. Eenden eten namelijk geen eendenkroos maar zijn op zoek naar eetbare beestjes die onder het kroos zwemmen zoals kreeftjes en watervlooien. Op diverse sites las ik dat eendenkroos als vleesvervanger genuttigd wordt door mensen. Eendenkroos is namelijk heel eiwitrijk. Volgens dit artikel levert het tien keer zoveel eiwit per hectare op als soja.

Na de fotosessie in de kijkhut wandelde ik weer door de tunnel. Ik ben overigens geen grote fan van deze toegang tot de kijkhut. Ik heb namelijk een beetje last van engtevrees. Ook als je in de kijkhut bent kun je geen kant op. De enige uitweg is via deze 162 meter lange tunnel. 23 jaar geleden hebben we op een nacht brand gehad thuis en sindsdien ben ik extra gefocust op vluchtwegen. Ik was dan ook blij dat ik weer licht zag aan het eind van de tunnel.

Bessenglasvlinder

Een paar weken geleden las ik op Twitter dat het zaak was om de bessenstruiken in de gaten te houden. Misschien zou er dan een bijzondere vlinder zijn te zien. En ja hoor, na lang speuren zag ik de bessenglasvlinder. Deze dagactieve nachtvlinder behoort tot de familie van de wespvlinders.

Deze vlinder zat overigens op een blad van een springbalsemien vlakbij de bessenstruiken. Op Waarneming.nl heb ik een melding gedaan van deze bessenglasvlinder in onze tuin.

Lichtende nachtwolken

Zo rond de langste dag van het jaar, gedurende drie weken, bestaat er kans op lichtende nachtwolken. Via social media zie ik de prachtigste foto’s voorbij komen. Gisteravond ben ik speciaal voor de lichtende nachtwolken opgebleven. Rond half elf liep ik regelmatig de tuin even in om te kijken of ik al iets zag verschijnen. Mijn camera op statief en de zaklamp stonden klaar. Eén keer toen ik de tuin inliep trapte ik bijna op een egel. Gelukkig zag ik de egel met behulp van de zaklamp net op tijd. Omdat ik geen camera met flits bij de hand had, maakte ik met de telefoon onderstaande foto. Kwalitatief geen hoogstandje, maar het gaat om het idee.

Op het moment dat ik de lichtende nachtwolken zag verschijnen zag ik ook dat het zicht op de lichtende nachtwolken teveel werd belemmerd door o.a. de hoogstamfruitbomen. Ik besloot in de auto te stappen en een ander plekje te zoeken. Ik had een plek in gedachten aan de rand van het water met zicht op het noorden, zie Google Maps. Bij aankomst bleek de oever zo te zijn begroeid dat ook daar het zicht werd belemmerd. Ik ben een klein eindje verder gereden en toen kwam ik uiteindelijk hier uit.

Ik weet wel een mooie plekje zoals aan de rand van de Beulakerwijde, maar dan moet ik op dat moment wel klaarstaan op de oever.

Lichtende nachtwolken heb ik pas leren kennen toen ik Jan en zijn weblog leerde kennen. Dat is zo 15 jaar geleden. Jan heeft een passie voor astronomische en meteorologische verschijningen en weet daar dan ook heel veel van. Vandaag heeft Jan dit onderwerp ook op zijn weblog staan. Voor een mooie beschrijving van dit fenomeen verwijs ik dan ook graag naar zijn weblog.

#lichtendenachtwolken

De haas en de ganzen

Rondom onze vakantieverblijf op Texel hadden we volop ruimte.

Op een dag stond ik met de camera in de hand uit te kijken over het naastgelegen weiland. In dat weiland zag ik een haas. Omdat ik min of meer verdekt stond opgesteld achter de tuunwal (tuinwal) had de haas mij schijnbaar niet in de gaten. Met mijn Nikon bridgecamera kon ik in alle rust inzoomen op de haas. De haas zat lekker van het gras te smikkelen.

Terwijl de haas wat aan het poetsen was kwam er een grauwe gans in de buurt.

En toen kwam er nog een gans

En toen nog één en voordat de haas het wist werd het gras voor zijn voeten ‘weggemaaid’. Dat is toch wel even sneu.

De haas besloot om zijn heil elders te zoeken.

Hier lijkt het alsof de haas mij recht aankijkt. Toch ging de haas er niet vandoor.

Nog even mooi poseren.

Of er was een moment voor rust of de haas rook toch onheil, hij drukte zich in ieder geval in het gras.

Meeuwen foerageren bij de zandopspuiting

Tijdens onze vakantie op Texel werd ik getipt dat er ter hoogte van Den Hoorn zand opgespoten werd op het strand. Ik besloot daar een kijkje te nemen. Ik nodigde mijn tantezegger uit om met mij mee te gaan.

Op internet las ik dat de zandopspuiting wordt uitgevoerd aan de gehele Noordzeekust. Op deze site van Rijkswaterstaat kun je er alles over lezen. Bescherming van onze kust is geen overbodige luxe. Je ziet aan de duinen dat er door het hoge water hele stukken duin waren weggespoeld.

Terwijl mijn neef een duik nam in de Noordzee maakte ik een fotosessie van de zandopspuiting en de foeragerende meeuwen.

De grote zandsuppletie brengt heel veel levende zeediertjes aan de oppervlakte en is dus voor de meeuwen een echt feestmaal.

Voor de beeldvorming heb ik er ook een filmpje van gemaakt.

Een tureluur in De Slufter

Tijdens de vakantieweek op Texel zijn we zegge en schrijve 24 uur met z’n tweeën geweest. Als we kenbaar maken in onze familie dat we een week naar Texel gaan dan wil iedereen langskomen. En eigenlijk vinden we dat ook heel gezellig. En zo kregen we ook bezoek van de oudste zoon van mijn zus. Hij kende Texel alleen van een zeilkamp op de middelbare school en dat is dus heel weinig. We hebben hem de mooie plekjes laten zien en daarbij mocht de Slufter natuurlijk niet ontbreken.

Toen we daar wandelden landde er een tureluur even verderop tussen het groen. Gelukkig had ik mijn Nikon bridgecamera bij de hand…

Het volgende moment kon ik in alle rust inzoomen op de tureluur.

We hebben alle drie genoten van deze wandeling door De Slufter.

Zangers bij de Horsmeertjes

Op dag 6 maakte ik nogmaals een wandeling bij de Horstmeertjes. Deze keer was ik alleen.

Ik stond boven op de duin te kijken naar de windveren boven de veerhaven toen er een bruine kiekendief laag langs kwam zeilen.

Tijdens mijn wandeling trof ik een blauwtje, een grasmus, een rietzanger, een graspieper, een blauwborst, nog een grasmus, een fitis? en een kneu.

Ik keek vaak naar boven en genoot van de mooie wolkenluchten.