Knossos op Kreta

Op de zevende dag van onze vakantie gingen we naar de archeologische stad Knossos. De door de Britse archeoloog sir Arthur John Evans uitgevoerde reconstructies geven de bezoekers een inzicht in de structuur van zo’n Minoïsch paleizencomplex. Kreta is de poort waardoor de heel oude beschaving van het Midden-Oosten Europa binnenkwam. Deze beschaving kwam tot een hoogtepunt onder koning Minos. Kreta heeft in de Minoïsche tijd een enorme bloeitijd gekend, het toppunt van bloei zou hebben gelegen tussen 3000 en 1000 v. Chr.

Tien eeuwen lang was Knossos de eerste en grootste stad in Griekenland en van heel Europa. Nu zijn er nog de prachtige overblijfselen van het grote paleis van koning Minos, de villa’s, het theater, grote kruiken en de graven. Op deze plaats leefde de mens voor het eerst ongeveer 6000 jaar voor Chr. in een georganiseerde gemeenschap. Uit 3000 en 1000 v. Chr stammen ook de vele mythen. Bijvoorbeeld hoe koningszoon Thesus het monster Minotaurus, half stier half mens, dat in het labyrint van Minos woonde, overwon en doodde. 

Evans, de beroemde Engelse archeoloog, was er zeker van dat er een kern van waarheid moest zitten in de ongelooflijke verhalen uit het Minoïsche tijdperk op Kreta. Evans heeft er zijn levenswerk van gemaakt om uit te zoeken wie die mensen waren die in de oudheid zoveel technisch vernuft hadden om zo’n ontzaglijk bouwwerk tot stand te brengen. Ongeveer 25 jaar is hij is hij op die plek aan het graven en onderzoeken geweest. Vervolgens heeft hij op die ruïnes het enorme paleis weer opgebouwd, zoals hij vermoedde dat het er ooit moest hebben uitgezien. De mooie en grote Minoïsche paleizen op Kreta zijn allemaal verwoest, Volgens de geleerden is dit gebeurd door een verschrikkelijke uitbarsting van de vulkaan Santorini op het tegenwoordige eiland Thira (Santorini), bijna 150 km ten noorden van Kreta. Die uitbarsting heeft plaats gevonden omstreeks 1500 v.Chr. en ging gepaard met allesverwoestende aardschokken en ongekend hoge vloedgolven. Voor die tijd en daarna zou nergens op de wereld ooit een natuurramp met zo’n vernietigende kracht hebben plaatsgevonden. Bron is deze site.

Bijen en een bidsprinkhaan op Kreta

De meeste middagen gingen we relaxen en lezen op een ligbed in de tuin van het hotel. We hoefden niet bang te zijn dat we geen plekje konden bemachtigen, er was volop ruimte. We lagen meestal in de hoek vlak naast de palmen en met uitzicht op zee. Omdat er steeds vaker huidkanker wordt gediagnostiseerd liggen we overigens alleen nog in de schaduw.

Naast de palmen stonden struiken. Ik weet niet hoe ze heten, maar ze deden me denken aan rhododendrons. De struiken zaten onder de spint. Dat leverde voor de bijen en andere insecten een lekker hapje op. Met de bridgecamera in de macrostand heb ik een fotoserie gemaakt. Terwijl ik ‘op jacht’ was naar de bijen ontdekte ik een Europese bidsprinkhaan.

Aan het einde van de middag trokken we ons meestal terug op ons balkon met uitzicht op de Kretenzische Zee. Op een middag voer er een vissersbootje langs. Gelukkig lag de camera voor het grijpen.

Lassithi Plateau op Kreta

Op de zesde dag van onze vakantie reden we met de auto naar het Lasithi Plateau. Via een slingerende weg door het Dikte gebergte kom je bij de Lasshiti hoogvlakte aan. Het Lassithi plateau ligt op een hoogte van 800 tot 900 meter van de zeespiegel en is ongeveer tien kilometer lang en vier tot vijf kilometer breed. Rondom het plateau liggen de Dikti bergen. Het hoogste punt ligt op 2.148 meter, wat ook wel Spathi genoemd.

In de tijd dat de Venetianen het eiland bewoonden, in de jaren ’50 en ’60 besloten ze om hier graan te gaan verbouwen. Ze legden het land droog door een slim irrigatiesysteem waarbij ze ook gebruikt maakten van windmolens. Zo ontstond hier door de eeuwen heen een windmolenpark. Dit was een van de eerste windmolenparken van Europa. Nu zie je verspreid over het plateau nog diverse overblijfselen van de windmolens en veel molens zijn of worden gerenoveerd.

Op het Lassithi Plateau vind je nog het authentieke plattelandsleven van Kreta. Je bent in een beschermd natuurgebied en dat zie je in alles terug. De inwoners zijn dol op hun oude gewoonten en tradities. In dorpen als Tzermiado en Agios Georgios staat de tijd stil. De bewoners vinden het in de regel prima dat ze op de foto komen, mits je van tevoren om toestemming vraagt.

Agios Nikolaos op Kreta

Op de 5e dag van onze vakantie gingen we naar Agio Nikolaos. Dit stadje is bekend vanwege het binnenmeertje Voulismeni. Het meertje, dat door hoge rotswanden wordt omringd, werd rond 1871 via een kanaaltje verbonden met de haven. Er wordt door veel Grieken beweerd dat Voulismeni bodemloos zou zijn. Het is op sommige plaatsen maar liefst 67 meter diep. Er mag om die redenen niet in het meertje worden gezwommen.

De naam Agios Nikolaos betekent Sint Nikolaas, of Heilige Nikolaas. Dit is de beschermheilige van zeelieden. Oorspronkelijk was het de haven van de nabijgelegen Dorische stad Lato uit de 3e eeuw voor Christus. Later kreeg de stad de naam van het koepelkerkje Agios Nikolaos. Het is een stad gebouwd op in totaal vijf heuvels. Bij de uitspraak van Nikolaos ligt de klemtoon op de o van de tweede lettergreep. Dat is lastig. Wij zijn steeds geneigd de klemtoon op de a te leggen.

Op een strandje staat een enorm standbeeld. Dit standbeeld is ter ere van prinses Europe. In de mythologie wordt dit over haar geschreven. Bron is Wikipedia.

Via de kustlijn van de Kretenzische Zee wandelden we weer terug naar het binnenmeer. Op een gezellig terras aan het meer hebben we genoten van een kopje koffie. Daarna liepen we om het meer heen. Bij de steile rotswand moesten we omhoog via een hoge trap. Tijdens de beklimming van de trap stopte we regelmatig om te genieten van het uitzicht.

Agia Galini op Kreta

Zoals ik al eerder schreef maakten we bijna iedere dag een tochtje met de gehuurde auto. In begin was dat wennen voor mijn man die chauffeurde. De smalle wegen in de bergen, de haarspeldbochten, de hellingen van 10 %, de afgronden en het ontbreken van deugdelijke vangrails daar kregen we het zweet van in onze handen. Maar ook het rijden op de grote wegen was wennen. De eigen bevolking hield zich i.p. niet aan de maximum snelheid. Als iemand wilde inhalen werd je geacht uit te wijken naar de vluchtstrook zodat de auto kon passeren. De doorgetrokken streep zag men niet als een belemmering…

Na een paar dagen was mijn man er helemaal aangewend. Hij reed daar rond alsof hij al jaren op Kreta woonde. Op de derde dag van de vakantie reden we naar Agia Galini. Dat dorpje ligt aan de zuidkust van Kreta. Tijdens onze allereerste vakantie op Kreta en sowieso in Griekenland verbleven we met een bevriend stel in Agia Galini. We hebben daar een prachtige tijd gehad en bewaren daar mooie herinneringen aan.

In Agia Galini parkeerden we de auto bij de haven. Vanaf daar heb je mooi zicht op het dorp wat tegen de berg is aangebouwd. We maakten eerst een rondgang door de haven en langs de kust.

Vervolgens liepen we via het dorpje weer richting de auto. Doordat Agia Galini tegen de berg is gebouwd kenmerkt dit dorp zich door steile straten en vele trappen. Wij zijn gecharmeerd van dit dorp vanwege de leuke doorkijkjes, en gezellig zitjes en vriendelijke mensen.

Koninginnepage en kolibrievlinder op Kreta

Na het bezoek aan Elounda reden we terug richting Sissi. Vanuit de rijdende auto maakte ik onderstaande foto.

Halverwege de rit zag ik een uitbundig bloeiende bougainvillea tegen het hek van een olijfboomgaard. Terwijl we daar langs reden zag ik rond de bougainvillea iets wits en groots fladderen. Het zal toch niet… Ik vroeg mijn man om te stoppen. Dat lukte een eindje verderop. Ik liep terug naar de bloemenpracht.

Wat ik al hoopte was waar, er vlogen daar namelijk meerdere koninginnepages bij de bougainvillea.

Klik op de foto’s voor groot formaat.

Naast de koninginnepage vloog daar ook de kolibrievlinder. Ik was op dat moment wel blij dat ik de spiegelreflexcamera met het 24 – 105 mm objectief had meegenomen op vakantie. Dat geeft bij de snelle vlinder wat betreft de ISO en sluitertijdsluitertijd meer mogelijkheden dan bij mijn bridgecamera. Ik heb overigens niet teveel tijd voor genomen voor deze serie, want ik wilde mijn man ook niet te lang laten wachten.

Elounda op Kreta

Vanuit Nederland hadden we via de touroperator een auto gehuurd voor de gehele vakantieperiode. De huurauto konden we ophalen en weer terugbrengen op het vliegveld in Heraklion. Bijna iedere dag gingen we na het ontbijt op pad met de auto. Mijn man chauffeurde zodat ik foto’s kon maken.

Er waren maar weinig plekken waar we konden stoppen om langere tijd te genieten van het uitzicht of om foto’s te maken. Om toch iets van de omgeving vast te leggen, fotografeerde ik ook via het geopende zijraam of door het voorraam.

Op de tweede vakantiedag maakten we een tocht naar Elounda. Zie Google Maps. Dit plaatsje is bekend geworden doordat de legendarische tv-serie “Who pays the ferryman” daar is opgenomen. De film werd uitgezonden in 1977. Als 13-jarig meisje heb ik die serie toen gevolgd. Wat ik me ervan herinner is dat ik het in die tijd een mooie en spannende serie vond. Het zal vast mee hebben gespeeld dat dit de eerste grote-mensen-serie wat ik toen mocht kijken. Ik kan me eigenlijk niet meer herinneren waar de serie over ging. Wat ik echter nooit meer zal vergeten is de begintune…

Rond de vissersbootjes zwommen veel visjes. Het waren meestal scholen van hetzelfde soort. De geep zwom in zijn eentje. Iemand had een stukje brood in het water gegooid. Het was mooi om te zien zoals de school vissen er omheen zwermde.

Een wandeling door Sisi op Kreta

Zoals in het vorige bericht was te lezen verbleven we de afgelopen periode op het mooie eiland Kreta. Vanaf ons hotel was het tien minuten lopen naar het centrum en het haventje. We wandeleden regelmatig dit rondje door Sisi. Ik werd helemaal blij van de bloemenpracht. Tevens kenmerkt Kreta zich door de gezellig terrasjes en natuurlijk het Kreta blauw. De insect die in de fotoserie voorbij komt is de blauwzwarte houtbij. Wandelen jullie met mij mee?

Klik op de foto’s voor groot formaat.

Vanaf Eindhoven naar Kreta

In de afgelopen periode waren we op vakantie op Kreta. We vlogen deze keer vanaf Eindhoven.

Op Kreta verbleven we in het dorpje Sissi. We hadden een hotelkamer met balkon met uitzicht op de Kretenzische Zee. In de tuin stonden voldoende ligbedden en waren er meerder leuke zitjes. In de eerste deel van de vakantie was het iedere dag rond de 24 graden en licht bewolkt. Prima weer.

Bij ons hotel konden we niet zo de zee instappen om te zwemmen. Daarvoor moesten we naar een strandje op een eindje verderop. Via een onverharde weg langs de rotskust liepen we naar het centrum en de haven van het dorpje.

Op vliegveld Eindhoven zagen we meerdere zwarte kraaien op het grasveld nabij de start- en landingsbaan. Op Kreta is de bonte kraai te vinden. Ze zaten regelmatig op de elektriciteitspalen en elektriciteitsdraden. Op de linker foto is een bonte kraai op zoek naar een lekker hapje. Op de rechterfoto is een kraai in de weer met een zaadje van een palmboom. Bij de rechterfoto moest ik met de bridgecamera wel maximaal inzoomen.

De bonte kraai broedt vooral in de oostelijke helft van Europa, terwijl de zwarte kraai alleen in het westelijke deel voorkomt. In Europa is er slechts een klein overlapgebied, waar zowel de zwarte kraai als ook de bonte kraai voorkomt.

De komende tijd zal ik meerdere serie laten zien van ons verblijf op Kreta.