Vanaf het Commissaris Cramerpad sloeg ik rechtsaf en kwam toen uit bij het fietspad wat dwars over de heide loopt richting de telescoop. Halverwege het pad stapte ik van de fiets om enkele panoramafoto’s te maken.
Terwijl ik nog een tijdje genoot van het uitzicht zag ik plotseling twee kleine vlindertje dartelden rond een kleine eik.
Het bleken groentjes te zijn. Groentjes krijg ik niet vaak voor de lens. Een groentje is een klein vlindertje, net zo klein als een blauwtje.
Het waaide stevig en ze waren onrustig, dus was het wel een uitdaging om ze goed voor de camera te krijgen.
Terwijl ik mij richtte op de groentjes zag vanuit mijn ooghoek wat geels langsvliegen. De libel landde op een tak in de buurt. Het was een platbuik.
Deze platbuik was vast onlangs uitgeslopen. Zo mooi goudkleurig heb ik ze niet niet eerder gezien.
Na mijn fotosessie bij de lepelaars zou ik mijn fietstocht vervolgen echter op dat moment vloog er een meikever langs. De meikever bleef hangen in in het stekelige struweel een eindje bij mij vandaan.
Nadat ik ook de meikever nog had meegepakt was het dan echt tijd om het Commissaris Cramerpad verder te volgen. Dit pad is in 2017 uitgeroepen tot mooiste fietspad van Drenthe. Ik kan me daar wel in vinden, het fietspad slingert zich door een prachtig landschap. Mijn volgende stop was bij veenpluis.
Even verderop staat een mooie kijkwand. De kijkwand heeft vele luikjes voor kinderen en voor volwassenen. Aan het nieuwe hout te zien zijn er recent nog nieuwe bijgemaakt. De nieuwe luikjes zijn groter, een teleobjectief met zonnekap past daar in en dat lukt bij de oudere luikjes niet.
Op de plas dobberden ganzen, wilde eenden en kuifeenden.
Een mannetje en vrouwtje kuifeend dook regelmatig onder om hun kostje bij elkaar te scharrelen. Als ze dan weer boven komen zie je zo mooi de waterdruppels van hun verenkleed afglijden.
Tijdens mijn fietstocht door Holtveen in Dwingelderveld maakte ik een stop bij een bankje om daar mijn broodje te nuttigen. Zie Google Maps. Toen ik uitkeek over het mooie landschap zag ik in de verte enkele lepelaars rondscharrelen op een eilandje. De lepelaars vertoonden bijzonder gedrag, ze bewogen voortdurend met hun kop op en neer. Aanvankelijk dacht ik dat het zoiets als een paringsdans was. Het volgende moment dacht ik dat het vanwege de ganzen was.
Toen ik door de zoeker keek en ze wat langer observeerde zag ik dat het een ouder was met twee jongen. De jongen liepen te bedelen bij de ouder. De andere ouder stond iets verderop in het water voedsel te zoeken. Die kwam er dus goed voor weg. Het is te hopen dat de ouden de taken wat eerlijk verdelen. Ik zou er gek van worden, die jongen achter mij aan te zeuren…
De ouder komt zelf helemaal niet aan foerageren toe.
Als de koe een speen mist vanwege een doorgemaakte uierontsteking dan wordt een van de vier melkbekers voorzien van een afsluitdop. Dat is om te voorkomen dat er lucht wordt aangezogen.
Een uier bestaat uit vier kwartieren. Ieder kwartier heeft een eigen speen. Als het kwartier leeg is dan valt de melkbeker van die speen. Alle koeien hebben een nummer. Op de computer wordt o.a. bijgehouden hoeveel liter melk een koe geeft. Dit bedrijf werkt overigens ook met CowManager. Dit systeem monitort alle koeien 24/7. Dankzij real-time informatie over vruchtbaarheid, gezondheid, voeding en locatie, weet men precies welke koe wanneer aandacht nodig heeft. In het linker oor draagt de koe een oranjekleurige chip wat connect met een app op de telefoon. Op een bedrijf met zoveel koeien kan men niet met een melkrobot werken. Voor 550 koeien zou men namelijk 12 melkrobots nodig zijn. Het voordeel van het werken met een carrousel ten opzichte van een melkrobot is dat men twee keer per dag alle koeien voorbij ziet komen. Door de vaste melkerstijden is het een afgebakend proces en dat ervaren deze medewerkers als prettig, zo vertelde mij de bedrijfsleider.
De bedrijfsleider zei mij dat ik ook gerust de rest van het bedrijf mocht bekijken. Nadat ik voldoende tijd had doorgebracht in de melkstal wandelde ik naar achteren, naar de andere stallen en naar de kalverboxen. Ik heb een tijdje staan kijken bij de automatische strontveger. Vervolgens wandelde ik naar de stal met koeien die gemolken waren. Een koe liet zich verwennen door de koeborstel. De meeste koeien lagen te rusten en te herkauwen op een bedje van zand.
Bij 550 koeien heb je ook heel veel kalfjes in allerlei leeftijden. Deze schattige koppies mochten een plekje krijgen op mijn weblog.
Van de melkcarrousel heb ik een kort filmpje van gemaakt. Als je vanaf een korte afstand voortdurend naar de carrousel kijkt dan voelt het net alsof je zelf draait. Mijn evenwichtsorgaan raakte daarvan in de war en ik werd daar wat duizelig en een beetje misselijk van. Toen ik dat vertelde aan de melker bevestigde hij dat fenomeen. Hij vertelde dat alle nieuwe melkers daar de eerste tijd last van hebben.
Na de lunch in de haven van Lauwersoog gingen onze zoon en ik naar de veerhaven.
De M.S. Esonborg, de sneldienst tussen Lauwersoog en Schiermonnikoog, was zojuist de haven uitgevaren.
Op de Waddenzee voer een groot schip onder zeil.
Beide boten stevenden met volle snelheid op elkaar af. Vanuit ons perspectief zag dat er spannend uit. Het leek net alsof ze in botsing zouden komen. In werkelijkheid zat er voldoende ruimte tussen beide boten, maar dat was vanuit ons standpunt niet te zien. Ik heb deze foto’s gebruikt tijdens een coachmoment op de afdeling. Niet alles is wat het lijkt. Het is zinvol om zaken vanuit meerdere perspectieven te bekijken. Vul niet zomaar wat in, maar bekijk de situatie vanuit een ander standpunt en stel vragen. Of zoals men zegt: “Geloof niet alles wat je ziet en denkt”.
Onderaan de Waddendijk foerageerde een groepje steenlopers. Tussen de stenen zochten ze schelpdiertjes.
Zo nu en dan vloog er een steenloper op om verderop voedsel te zoeken.
Na onze wandeling bij Lauwersnest kregen we ruim na lunchtijd zo langzamerhand toch wel trek. We besloten om een visje te gaan halen in de vissershaven van Lauwersoog. We reden daarvoor naar de noordkant van de haven. We parkeerden de auto en wandelden naar de restaurants.
Terwijl we daar liepen landde er een scholekster in het ondiepe water. Zo te zien had de scholekster ook zin in een lekker hapje uit de zee.
Van het foerageren maakte ik onderstaande fotoserie.
Na deze fotosessie werd het ook voor ons tijd om een visje op te scharrelen. Wij zijn geen echte viseters, maar een lekkerbekje ging er bij ons beiden lekker in…
Op zondag in ons familieweekend gingen we wederom in kleinere groepen uiteen. Onze zoon en ik kozen voor het natuurgebied bij het Lauwersmeer. We parkeerden onze auto bij activiteitencentrum Lauwersnest.
We bestudeerden een aantal routes en besloten de route te volgen van 3 km. We waren nog maar net gestart met die route toen we een aantal vogeltjes zagen rondscharrelen bij een bord. We stonden verdekt opgesteld achter een struik. We herkenden deze vogeltjes niet. De vogeltjes scharrelden de meeste tijd aan de achterkant van de borden. Tussendoor zaten de kort op de borden. Waarschijnlijk waren ze aan de achterkant van de borden op zoek naar insecten. Pas thuis op de computer kon ik determineren dat het hier ging om de grauwe vliegenvanger. De grauwe vliegenvanger staat als ‘gevoelig’ op de rode lijst.
De route die we volgden liep het eerst gedeelte parallel met de kabouterroute. Al snel besloten we te kiezen voor de gezellige route en wat minder kilometers en zo gingen we moeiteloos over in de kabouterroute. Wat zijn we toch flexibel. 😉
Toen we weer in de buurt waren van het bezoekerscentrum zagen we een blauwtje vliegen. Het vlindertje vloog alle kanten op en wilde maar niet gaan zitten. Eindelijk landde het blauwtje op de rolklaver en kon ik de vlinder fotograferen. Achteraf thuis zag ik dat het een icarusblauwtje was.
Terwijl ik op ‘jacht’ was naar het blauwtje zag ik een vlinder op de grond zitten. Het was de Mi-vlinder, een dagactieve nachtvlinder. De vlinder staat als ‘gevoelig’ op de rode lijst. Op de voorvleugels van de mi-vlinder bevindt zich een figuur, die lijkt op het profiel van een heks. De vlinder had geen fotogeniek plekje, maar omdat het voor mij toch een bijzondere waarneming was mag deze vlinder hier een plekje krijgen.
Na onze wandeling bleven we nog een tijdje staan lezen bij de enorme poster aan de wand van het Lauwersnest. Op deze poster staat informatie over de Oost-Atlantische trekroute van vogels. Nationaal Park Lauwersmeer en de aangrenzende Waddenzee liggen precies op een belangrijk knooppunt van deze route. Lees maar met ons mee…
Op zaterdag, tijdens ons familieweekend, splitsten we ons op in kleinere groepen. Onze zoon en ik kozen voor een wandeling bij Paessens-Moddergat. Deze ‘duo-dorpen’ aan de Friese zeedijk zijn vooral bekend door het visserijmuseum ’t Fiskershúske met haar in oude stijl teruggebrachte 18e eeuwse vissershuisjes. Wij kozen echter voor Het Wad en de vergane palenrij buitendijks. Als eerste stonden we stil bij het monument wat herinnert aan de ramp in 1883. Tijdens een zware storm kwamen 83 vissers om. In vrijwel elk huishouden vielen een of meerdere slachtoffers te betreuren.
Onze zoon leest de namen van de omgekomen vissers.
Vanaf de dijk hadden we mooi zicht over het Wad. Het was eb en dus waren er wadlopers op het Wad. Aan de horizon ligt het Waddeneiland, Schiermonnikoog. De veerboot ligt in de haven.
Nadat we hadden genoten van het uitzicht liepen we naar beneden. We wandelden langs de palenrij richting het water. Waar we vanwege ons schoeisel niet verder konden bogen we rechtsaf. Onze zoon vond de schapen wel leuk. Hij probeerde ze te aaien, maar dat lieten ze niet toe. Ik richtte mijn camera een tijdje op de huiszwaluwen. Ze verzamelden modder om daarmee hun nesten te maken. Althans die indruk kreeg ik, maar misschien zochten ze ook wel naar voedsel.
Tijdens onze wandeling kwamen we een paar keer een groep wandelaars met gids tegen. Ze waren op weg voor een excursie op het Wad. Na de ontmoeting met de jonge onderzoekers kwamen we weer uit bij de Waddendijk. Daar hadden de kinderen veel plezier met het rollen vanaf de dijk.
Onze eerste uitstapje met de aanwezige familieleden was naar de vissershaven van Lauwersoog.
Vanwege de kleine kinderen maakten we een korte wandeling en aten we een ijsje. Dat laatste is en blijf een groot feest voor jong en oud. Na het ijsje hebben we ons opgesplitst in kleinere groepen. Een gedeelte wilde verder de haven verkennen en een ander gedeelte wilde een bezoek brengen aan Dokkum.
Ik bleef bij de groep die de rondgang door de haven vervolgde. Op de kade streek een groepje steenlopers neer. Vanaf een grote afstand maakte ik met behulp van de zoomlens enkele foto’s.
Daarna liep ik steeds een stukje verder die kant op. De steenlopers zijn kennelijk mensen gewend want ze bleven rustig zitten. Nadat ik een fotoserie had gemaakt liep ik op een drafje achter de anderen aan.
Bij een opslagdepot voor brandstof zat een vogeltje op een hek. Onze zoon en ik herkenden dit vogeltje niet direct. Hij dacht op dat moment wel aan de gekraagde roodstaart. Thuis zag ik dat het de zwarte roodstaart was. Een vogel die ik nog niet eerder heb gezien.
De zwarte roodstaart komt oorspronkelijk als broedvogel voor in middel- en hooggebergtes, maar broedt in Nederland in het stedelijk gebied en bij moderne boerderijen. In met name industrieterreinen en grootschalige nieuwbouw vinden zij holten in muren en tal van andere plekken om te broeden. De vogel verdwijnt weer als de omgeving te groen wordt. Dat laatste zal de reden zijn dat ik deze nog niet eerder heb gezien, ik ben meer in het groen dan in de stad.
Het afgelopen weekend waren we met mijn hele familie een weekend weg. De familie bestaat uit 3 zussen, zwagers, kinderen en kleinkinderen. We verbleven met totaal 18 personen in een mooie accomodatie in buurtschap Dokkumer Nieuwe Zijlen. Wat het weer betreft hadden we het niet beter kunnen treffen.
Door verplichtingen kon niet iedereen aanwezig zijn van vrijdag t/m maandag, maar dat was geen punt. Familieleden vlogen in en uit.
We hebben een ontspannen en supergezellig weekend gehad. Met twee fotograferende zussen is ons familiealbum weer goed aangevuld. De komende dagen neem ik jullie mee op een aantal uitstapjes die we hebben gemaakt.
Schrijven met Licht 