Pappa helpen in het riet, deel 3

Vandaag laat ik het laatste deel zien van de fotoserie die ik onlangs maakte in het rietland. Klaas Jan had deze keer een geweldige hulp aan zijn zijde. Zijn zoon had het warm gekregen van het harde werken en daarom kon de jas wel uit. De ene na de andere rietschoof werd door de mannen weggewerkt.

Het was mooi om te zien hoe de interactie was tussen vader en zoon. Terwijl Klaas Jan de bos met riet wegbracht kroop Klaas weer in de opvangbak. Deze keer werd hij ook als een ‘bos riet’ uit de opvangbak getild en weggebracht. Hierbij hadden de beide mannen de grootste schik.

Klaas Jan bracht zijn zoon de fijne kneepjes van het vak bij. Klaas mocht ook enkele kleine bosjes riet uitkammen.

En zo reageerde de jongste telg toen er tegen haar werd gezegd dat het tijd was om naar huis te gaan. Dikke tranen. Zij was het liefst bij pappa en haar grote broer in het rietland gebleven.

Tot slot nog een portret van de lieve en trouwe viervoeter, Rhena. En daarmee sluit ik deze serie in het riet af.

Pappa helpen in het riet, deel 2

Klaas Jan ging van jongs af aan met zijn opa mee naar het rietland. Het werken met en de liefde voor het riet werd hem dus met de paplepel ingegeven. Hun zoontje, Klaas helpt Klaas Jan nu in het riet.

Of deze volgende generatie hier ook een droge boterham in kan verdienen is maar zeer de vraag. Dat ligt ook nog ver in het verschiet. Vooralsnog geniet hij ervan om zijn vader te helpen.

Klaas geeft de bosjes riet aan zijn vader, zodat zijn vader minder ver hoeft te lopen. Hij doet dat vol overgave en werkt hard.

Als er een bos klaar is bindt Klaas Jan er een touw omheen en brengt deze naar de overige bossen op de wal. In de tijd dat zijn vader de bos riet wegbrengt neemt Klaas plaats in de opvangbak. Deze opvangbak schudt een klein beetje en dat voelt aan alsof hij gewiegd wordt.

En dan gaan ze weer door met de volgende ronde. Het is toch prachtig om dit als vader en zoon te doen.

Het roept bij mij wel nostalgische gevoelens op. Ik ging vroeger graag met mijn vader mee naar het riet om te helpen. Als ik een jongen was geweest dan had ik die ambacht waarschijnlijk van mijn vader overgenomen.

Tussen de rietschoven

Vandaag neem ik jullie weer mee naar de werkzaamheden in het riet. Met man en macht werd eraan gewerkt om het riet zo snel mogelijk van het land te krijgen.

De dames gingen een kijkje nemen bij de mannen.

Deze mannen zetten de bosjes riet aan schoven.

Als de bosjes riet aan schoven staan, kunnen ze beter drogen.

Vervolgens werden de bosjes riet stuk voor stuk ontdaan van afval. Het zogenaamde uitkammen. Klaas Jan was daarmee bezig.

Daarbij had hij een flinke hulp, maar daarover de volgende keer meer.

Die komt er wel…

Deze ondernemende peuter gaat haar eigen gang…

Zo nu en dan kijkt ze even achterom naar haar mamma en stapt daarna weer rustig verder.

Ze gaat uitdagingen niet uit de weg.

Als je onderstaand beeldverslag ziet dan denk je: ‘Die komt er wel…”

En als ze dan zo lacht dan wint ze iedereen om haar vinger…

Picknicken in het rietland

Zaterdag was ik al op tijd in het rietland om daar een fotoserie te maken. Tegen koffietijd arriveerde mijn nichtje met haar kinderen. Ze gingen picknicken bij pappa en de andere mannen in het rietland. Dat was een groot feest.

Het was spannend wat voor lekkers mamma in de picknickmand had gestopt.

Er was zelf koffie en koek voor tante Jetske meegebracht.

Dat was smullen.

Wordt vervolgd.

Hommels bij de Pieris japonica

Naast de vijver staat een Pieris japonica. De hommels maken dankbaar gebruik van de bloemen van deze grote struik. Het valt nog niet mee om acceptabele foto’s te krijgen van de foeragerende hommels. De drukke hommels kunnen zich prima verschuilen tussen de ontelbare bloemetjes.

Meestal zie je alleen de achterkant van de hommel. Slechts een enkele keer lukte het om ze in z’n geheel vast te leggen.

De grootste uitdaging was om ze vliegend vast te leggen.

Voor deze serie gebruikte ik mijn macro-objectief. De Canon body die ik daarvoor gebruik is de 80D. Deze body heb ik onlangs over kunnen nemen van mijn zus. Waar ik haar heel dankbaar voor ben.

Bij deze 80D kan ik ‘ongestraft’ een hogere ISO instellen zodat ik een hele korte sluitertijd kan bewerkstelligen. Dat laatste is een voorwaarde om een vliegende hommel vast te leggen. Daarnaast heeft de 80D meer voordelen ten opzichte van de 50D. Dat is de camera die ik eerst hiervoor gebruikte.

Allen een goed en zonnig weekend gewenst.

Schade door nachtvorst

In onze tuin staan meerdere winterharde palmen. Een aantal palmen hebben toch schade opgelopen tijdens het wintertje medio februari.

We zitten al anderhalve maand in de meteorologische lente en nog hebben we te maken met nachtvorst. Eind van de middag maakte ik een rondje door de tuin met mijn macro-objectief. De Gunnera heeft te leiden van de nachtvorst.

De narcis is ten prooi gevallen aan de kou.

In onze achtertuin staat een grote magnolia. Deze boom zit vol met knoppen. De wind die maar blijft waaien vanuit het noorden staat pal op deze boom. De koude noordenwind in combinatie met de nachtvorst heeft gevolgen voor de bloemknoppen. Het lijkt erop dat de knoppen aan de noordkant meer schade hebben dan aan de zuidkant.

Ook bloemen van de Japonica hebben te leiden gehad van de nachtvorst.

Wat de nachtvorst voor gevolgen heeft voor onze hoogstamfruitbomen is nog even afwachten. Wij hoeven er niet van te leven. Ik heb te doen met de fruittelers die allerlei maatregelen moeten nemen om de bloesem te beschermen tegen de nachtvorst.