Op weg naar de Grote Oren (3)

Willy schreef in een reactie op deze post : ‘Als ik het goed heb, staan ​​deze schotelantennes de ontwikkeling van het 5G netwerk in de weg of vergis ik me nu?’

Willy heeft het inderdaad bij het goede eind. Volgens de berichtgeving moeten deze schotels uit het Friese Burum verdwijnen. Jan stelde daarom voor om ze te fotograferen voordat ze daadwerkelijk zijn verplaatst… 

Tijdens het verdiepen in dit onderwerp kwam ik erachter dat de schotels niet op korte termijn worden verplaatst. De eerste berichten die ik over dit onderwerp op internet tegenkwam zijn van eind 2018. Volgens Ank Bijleveld, minister van Defensie is het streven is dat uiterlijk in september 2022 de satellietschotels van de inlichtingendiensten AIVD en MIVD zijn verdwenen uit Burum…

De schotels maken gebruik van de 3,5 GHz-frequentieband, dezelfde die internationaal is de meest geschikte band voor 5G. De satellietschotels luisteren verstrooiing in horizontale richting van de verticale satelliet-grondstationcommunicatie af. Daarvoor moet het echter heel stil zijn, anders horen de schotels niets. 5G-netwerken zorgen echter voor veel lawaai, waardoor een afluisteren vrijwel niet meer mogelijk is. Dat heeft er al voor gezorgd dat de veiling van de frequenties in Nederland bijna drie jaar zijn vertraagd.

Een oplossing zou zijn dat er vijftig kilometer rond Burum geen 5G komt. Maar in dat geval moeten onder meer Assen, Groningen en Leeuwarden het permanent zonder snel mobiel internet stellen. Ook zou Duitsland dan in delen van de grensstreek geen 5G mogen introduceren. Dat veroordeelt deze gebieden tot een permanente achterstand op de rest van het land, en is dus voor het kabinet geen optie.

Het civiele deel van het satellietpark – ruim twintig schotels – is grotendeels in handen van Inmarsat en kan in principe blijven staan. Inmarsat verzorgt onder meer de communicatie voor de scheepvaart en de luchtvaart. Dat verkeer moet wel verhuizen naar een andere band. Het kabinet wil de complete 3,5Ghz-band in een openbare veiling gooien. Telecomaanbieders kunnen vervolgens delen kopen voor de invoering van hun eigen 5G. 

Hoewel de nieuwe locatie niet bekend is, kan Toon Norp, Senior Business Consultant Network Technology bij TNO, wel aangeven aan welke voorwaarden een ideale nieuwe locatie zou moeten voldoen. “Om te beginnen moet het een gebied zijn, waar heel weinig mensen wonen. Goed afgelegen dus. Daarbij zou het handig zijn om richting het zuiden te gaan. De satellieten die afgeluisterd worden zijn geostationaire schotels die boven de evenaar hangen. Hoe dichter je daarbij bent, hoe beter je ze kunt afluisteren. Want sta je er recht onder, dan kun je de schotel recht omhoog richten. Het voordeel daarvan is dat je dan zo min mogelijk andere signalen opvangt. Hoe verder je er vanaf staat, hoe meer je naar de grond moet richten. “

Het kabinet heeft voor deze operatie een speciale gezant met ervaring binnen de inlichtingenwereld aangesteld. Die moet bij bevriende geheime diensten peilen of Nederland het afluisterpark naar hen mag verplaatsen. Het beste moet dat resulteren in een bereidwillig gastland dat alles via een verdrag netjes wil regelen. Daar zullen allerlei vervelende ‘politieke en juridische compromissen’ bij komen kijken.

Bron: de site van AG Connect, Leeuwarder Courant en Trouw.

 

Op weg naar de Grote Oren (2)

Vandaag vervolg ik de tocht naar de Grote Oren. Jan had voor vertrek verteld dat hij die dag niet veel kracht in de benen had. Het griezelde mij dan ook toe dat hij zo dicht naast de sloot ging staan…

We richten onze blik weer op de Grote Oren in het vlakke Friese land. We reden als het ware met een grote boog om het satellietstation heen. We maakten diverse stops om de Grote Oren vanaf een afstand vast te leggen. Het gebied rond dit station is verkeersluw gemaakt. Vele landweggetjes lopen dood of gaan over in een fietspad.

De NSO, die nu is opgegaan in de Joint Sigint Cyber Unit (JSCU), heeft in Nederland twee stations om draad- en kabelloze communicatie te onderscheppen in grote delen van de wereld, met name daar waar terreurgroepen actief zijn. Het gaat om Burum en Eibergen. In Burum wordt sinds 2005 satellietverkeer (telefoongesprekken, sms’jes) opgevangen. Hiervoor zijn extra schotelantennes geplaatst. In Eibergen wordt sinds 2007 radioverkeer onderschept.

De antennes verzamelen metadata. Data over data. Het gaat om miljoenen communicatiegegevens, waaruit kan blijken wie er precies met wie communiceert. Maar ook hoe lang vijandige telefoongesprekken duren. Of hoe de gesprekken nou eigenlijk klinken. Is de toon bijvoorbeeld kalm of paniekerig. Na analyse van al deze informatie zijn er wellicht trends te ontdekken en conclusies te trekken, bijvoorbeeld over wie (of beter: welke telefoon) zich waar bevindt. En op basis daarvan worden door Nederland, Amerika en andere bondgenoten aanvallen uitgevoerd, onder meer met drones.

Niet alle opgestelde schotels zijn van defensie. Defensie en heeft daar tussen de vijftien en twintig schotels staan. KPN is eigenaar van de rest, maar heeft dat verhuurd aan Inmarsat. Op zijn beurt heeft Inmarsat weer een deel onderverhuurd aan Castor Networks.

Inmarsat is opgericht in 1979 door de Britse International Maritime Organization. Doel was om schepen constant in verbinding te laten staan met de kustwacht. Inmiddels levert het bedrijf ook communicatiediensten in rampgebieden aan instanties als Artsen zonder Grenzen.

Inmarsat heeft acht schotels staan op het terrein. Castor Networks, dat diensten levert aan de mijnindustrie, energiebedrijven (zoals Gazprom) en niet-gouvernementele organisaties (zoals Cordaid), heeft in Burum veertien antennes staan.

Wordt vervolgd. 

 

Op weg naar de Grote Oren (1)

Dit uitstapje stond al een tijdje op onze verlanglijst met gezamenlijke fotokuiers…

En nu ging het er dan eindelijk van komen. Jan en ik waren op weg naar Satellietgrondstation 12,  in de volksmond de ‘Grutte Earen (Grote Oren)’ genoemd. Dit grondstation bevindt zich in de weilanden ten noordwesten van het Friese dorp Burum. Het werd in 1973 geopend door de PTT en is het enige Nederlandse grondstation voor internationale verbindingen over communicatiesatellieten.

Het grondstation vormt de toegangspoort voor het verzamelen van Europees en intercontinentaal verkeer uit Nederland en omringende landen dat loopt over het telefoonnet en via straalzenders om het weer door te sturen naar satellieten, zodat het kan worden verzonden naar de eindbestemming via soortgelijke grondstations elders ter wereld. Het vormt onderdeel van Inmarsat. Het grootste deel van het terrein (noorden, oosten en midden) heeft deze functie.

Na de aanslagen van 11 september besloot de Nederlandse regering tot de oprichting van de Nationale Sigint Organisatie (NSO) voor het coördineren van de verbindingsinlichtingen van de AIVD en MIVD. Dit ging gepaard met een uitbreiding van de vraag naar satellietcapaciteit. Het bestaande grondstation van defensie in Zoutkamp (opgericht eind jaren 1970) mocht door bezwaren van omwonenden niet worden uitgebreid, waarop defensie het grondstation sloot en haar satellietschotels herplaatste bij haar basis in de Marnewaard.

De NSO wendde zich daarop in 2005 tot het Stratosterrein in It Grutte Ear voor het gebruiken van twee bestaande grote schotels en de bouw van 13 nieuwe schotels. Het terrein van de NSO werd gerealiseerd in het zuiden van It Grutte Ear. De schotels zijn bedoeld voor het opvangen van al het langskomend satellietverkeer in het kader van de terrorismebestrijding. Van de twee grote schotels werd er later een gesloopt. Bron: Wikipedia.

Er is voor Burum gekozen omdat hier de minste storingen zouden zijn. Er zijn geen hoge gebouwen of bergruggen die de straalverbindingen storen en er is geen hinderlijk effect van elektrische apparatuur. Het landschap kenmerkt zich door weidegebied met hier en daar een boerderij. Wij reden met een omweg naar het satellietstation, zodat we de Grote Oren vanaf meerdere plekjes konden vastleggen. Het oneindig lijkende platteland werkte hier mooi aan mee.

Wordt vervolgd. 

En de winnaar is…

Vandaag maak ik de winnaar bekend van de quiz die ik op 1 november plaatste. Eerst maak ik de antwoorden bekend. Het bijbehorende spreekwoord of gezegd is boven de afbeelding geplaatst.

*1*

Voor geld kun je de duivel doen dansen. 

*2*

De poten onder iemands stoel wegzagen. 

*3*

Wat de boer niet kent, dat eet hij niet. 

*4*

Op alle slakken zout leggen. 

*5*

Als de kat van huis is dansen de muizen op tafel. 

*6*

Door het oog van de naald kruipen. 

*7*

Met de kippen op stok gaan. 

*8*

Er leiden vele wegen naar Rome. 

*9*

Dat varkentje zullen we even wassen. 

*10*

Men moet het ijzer smeden als het heet is. 

*11*

De appel valt niet ver van de boom. Je moet geen appels met peren vergelijken. Een appeltje met iemand te schillen hebben. 

*12*

Als er één schaap over de dam is, volgen er meer. 

*13*

Van dik hout zaagt men planken. 

*14*

Van een kale kip kun je niet plukken. 

*15*

Achter het net vissen. 

*16*

Een ezel stoot zich in het algemeen niet tweemaal aan dezelfde steen. 

*17*

Geen slapende honden wakker maken. 

*18*

Over het paard getild. 

*19*

Een huishouden van Jan Steen. 

*20*

De huid van de beer niet verkopen voordat hij geschoten is. 

Totaal hebben er 7 personen meegedaan. Heel leuk om te lezen hoe goed hun best ze hebben gedaan.  🤓✍️

Zoals bleek uit de uitzendingen waren er afbeeldingen die gemakkelijk waren te raden. Andere afbeeldingen daarentegen waren heel lastig. Afbeeldingen 17 is door niemand geraden en afbeelding 19 slechts door één persoon. Bij afbeelding 20 werd meerdere keren geopperd dat het ‘Beren op de weg’ waren. Dat had gekund ware het niet dat er bij de afbeelding ook jagers stonden opgesteld.

Op de derde plaats is geëindigd: Afanja, alias Jan K.
Op de tweede plaats is geëindigd: Zus Anna.
En de winnaar is:  Pe’s fotoblog, alias Pedro.  🏆🤩

Ochtenstond in het Waterloopbos

Een tijdje geleden was ik op een zaterdagmiddag in het Waterloopbos. Ik vond het toen heel erg druk. Ondanks de drukte heb ik toen met een mondkapje op toch een wandeling gemaakt. Die fotoserie is hier te zien. Om de drukte te vermijden ging ik een week later in alle vroegte naar het Waterloopbos. Er was voor die dag wat ochtendmist voorspeld en dat hoopte ik dan meteen mee te pakken.

En zo stond ik rond zonsopkomst bij een waterloop uit vervlogen tijden…

Vanaf de parkeerplaats wandelde ik eerst naar de Deltagoot. Ondanks het vroege tijdstip waren daar toch al mensen aanwezig. Toen ik inzoomde zag ik dat het fotografen waren. Nadat we naar elkaar hadden gezwaaid vervolgde ik mijn weg.

Ik vond het nog lastig om in het bos de sfeer van het vroege tijdstip vast te leggen. Ook de ochtendnevel zie je in het bos minder terug dan op de vlakte.

Na een ronde door het Waterloopbos kwam ik weer aan bij de parkeerplaats. Net toen ik besloot om in de auto te stappen en naar huis te rijden verscheen tussen de bomen de zon.

Toen ik zag hoe de zon aan de bomen een gouden gloed gaf besloot ik om nog een ronde te maken door het bos.

Ten slotte heb ik nog een tijdje gespeeld bij een waterval. In de waterloop lag een grote vierkante steen. Die steen gebruikte ik als statief. Op die manier kon ik een lange sluitertijd gebruiken…

Ik hoop nog een keer een fotoserie in het Waterloopbos te maken nadat er een beetje sneeuw is gevallen. Dat lijkt me zo mooi.

Werkzaamheden in het Waterloopbos

De watergangen die de waterloopkundige modellen in het Waterloopbos van water voorzien slibben zo door de jaren heen dicht.

Om de doorstroming van het water en tevens de waterkwaliteit te verbeteren worden de watergangen gebaggerd. Het slib wordt opgevangen in een baggerdepot. In het depot kan het slib indrogen. Nadat het is ingedroogd wordt het slib afgevoerd.

Toen ik op zaterdag 31 oktober door het Waterloopbos wandelde, was men nog bezig met de aanleg van het depot.

Het baggeren van de in totaal drie kilometer aan waterweg gebeurt in twee fasen. Van oktober t/m december van dit jaar worden de eerste watergangen gebaggerd.

Nadat het slib voldoende is ingedroogd wordt het depot in mei 2021 leeggereden. Zo ontstaat er weer ruimte voor slib wat in de zomer van 2021 uit de watergangen wordt gehaald.

In december 2021 zal het depot voor de tweede en laatste keer worden leeggereden. In 2022 wordt het depot ontmanteld en wordt op deze plek door Natuurmonumenten weer bomen geplant.

 

Kramsvogels en merels snoepen van het fruit

Ondanks dat er vele liefhebbers zijn geweest die emmers vol met appels en peren uit onze tuin hebben gehaald is er nog voldoende overgebleven voor de vogels. De voortuin bijvoorbeeld ligt bezaaid met peren.

De spreeuwen hebben met name van de peren gesnoept toen ze nog aan de boom hingen. De merels zijn nu heer en meester in onze tuin en doen zich tegoed aan de valperen.

Maar ook kramsvogels bezoeken onze tuin en snoepen van het fruit.  Deze fotoserie  maakte ik door het geopend raam vanaf de eerste verdieping.  Omdat flink moest inzoomen koos ik voor mijn Nikon bridgecamera.

Het weer werkte vandaag niet echt mee, maar ik moest op mijn vrije dag pakken wat ik pakken kon…

 

Waterloopbos, geliefd bij jong en oud

Op een zaterdagmiddag brak de lucht open en kwam het zonnetje tevoorschijn. Ik besloot naar het Waterloopbos te gaan. In dit bos zijn de resten te zien van het voormalig Waterloopkundig laboratorium. In deze tijd van het jaar vind ik dit bos van een grote schoonheid.

Met mij hebben velen de schoonheid van dit bos ontdekt, de grote parkeerplaats stond tjokvol. Tijdens het passeren op smalle paden droeg ik mijn mondneusmasker. Je kunt niet voorzichtig genoeg zijn. Ik was overigens de enige die een dergelijk masker droeg. Ik heb van de nood een deugd gemaakt en heb bewust een serie gemaakt met mensen.

Bij een waterval heb ik een tijdje gespeeld met de sluitertijd, de waterval en de passanten. Ik had mijn camera op een bruggetje gezet. Door te kiezen voor een lange sluitertijd heb ik getracht bewegingen in beeld te brengen….

Tijdens de wandeling trof ik een medeblogger. Ik herkende hem van de header op zijn weblog. Wel heel toevallig en leuk om elkaar daar zo tegen te komen. Na een tijdje kletsen gingen we ieder ons weegs. Aan het einde van mijn wandeling trof ik hem opnieuw. We besloten om samen terug te wandelen naar de parkeerplaats.

Weerspiegeling

Onlangs stond ik op een zaterdagochtend op een loswal in Steenwijk. Ik stond daar te wachten op het kranen van een boot. Bij het kranen wordt met een hijskraan een boot in of uit het water getild. In afwachting van de boot, die onderweg was naar de loswal om uit het water getild te worden, maakte ik een fotoserie van een weerspiegeling. Het bladstille weer gaf een bijna perfecte weerspiegeling.

 

Aan de overkant van het water bevindt zich Concrelit. Concrelit is producent en leverancier van agrarische betonproducten. Door de week is het daar een drukte van belang. Op die vroege zaterdagochtend was het stil aan de waterkant. Het duurde echter niet lang of de strakke weerspiegeling werd doorbroken…

Er kwam een vissersbootje aangevaren…

 

Terwijl ze de boot in een rustig tempo rondjes lieten varen deden de vissers een poging om wat aan de haak te slaan…

Het was mooi en interessant om te zien hoe het kranen in zijn werk gaat. Ik heb van het gehele proces een fotoserie gemaakt. Die fotoserie heb ik gedeeld met Han (onze vriend) die de hijskraan bediende en met de eigenaren van de boot. Beide partijen hebben te kennen gegeven dat ze blij zijn met de serie. Hieronder volgt een hele kleine selectie…

This slideshow requires JavaScript.

 

Bad Bentheim, kasteel en kunst

Eind september brachten we een week door op een vakantiepark in Bad Bentheim. Uiteraard brachten we ook een bezoek aan kasteel Bad Bentheim. We gingen te voet vanaf het vakantiepark naar het kasteel. We wandelden o.a. door het stadspark waar de rozen nog prachtig in bloei stonden.

We maakten een rondgang door de tuin en namen een kijkje binnen. Ook wandelden we over de galerij van het kasteel waarbij we een mooi uitzicht hadden over de tuin en over de stad Bad Bentheim.

Een gedeelte van het kasteel is ingericht als expositieruimte. De veelal kleurrijke kunstwerken spraken mij aan. Door de entourage waarbinnen de kunstwerken hingen kwamen de kunstwerken mooi tot hun recht. In een zwaar bewaakte vitrine hing een werk van de Nederlandse schilder, Jacob van Ruisdael.