Specht snoept van de pindakaas

In onze tuin hangt een pot met vogelpindakaas. Vanuit de woonkamer hebben we daar mooi zicht op. We genieten dan ook enorm van alle vogeltjes die zich tegoed doen aan de pindakaas. Een paar keer per dag komt er een grote bonte specht langs.

De specht zien is een eerste, maar vastleggen is een tweede. De specht is nogal schuw aangelegd. Zodra hij ook maar iets van beweging ontwaart dan is de vogel gevlogen voordat ik een foto heb kunnen maken.

Op een dag had ik geluk. De specht kwam aanvliegen en maakte een tussenlanding op de perenboom in de voortuin. Voordat de specht arriveerde bij de pindakaas stond ik klaar met mijn camera. Daarnaast heb ik het idee dat de specht ons minder goed in de gaten heeft sinds we het nieuwe HR ++ glas hebben geplaatst. In dat glas zit een extra isolerende coating wat als neveneffect heeft dat je minder goed naar binnen kunt kijken. Ik was bang dat het fotograferen door het nieuwe glas minder goed zou lukken, maar dat lijkt toch goed te gaan.

Omdat er regelmatig grote ‘rovers’ zoals kraaien, eksters en Vlaamse gaaien zich tegoed deden aan de pindakaas heb ik een raster geplaatst om de pot. Als de grote graaiers langs waren geweest was de pot in een mum van tijd leeg. De mussen en mezen kunnen er prima bij en ook voor de spechten en spreeuwen is nog net genoeg ruimte.

Aekingerzand, deel 2

Vandaag laat ik jullie het tweede deel zien van de fotoserie die ik vorige week maakte.

Zandverstuiving, Aekingerzand vind ik het mooist onder een dreigende lucht.

Hoe mooi en indrukwekkend de lucht ook was, het leek me op een bepaald moment toch wijs om terug te keren naar de auto. De dreiging werd nu toch wel heel erg groot…

Aekingerzand, deel 1

Nadat Aafje en Jan mij hadden uitgezwaaid reed ik naar Drenthe. Omdat er van die prachtige dreigende luchten waren maakte ik een tussenstop bij het Aekingerzand. Het was nog wel spannend of ik het droog zou houden.

Er stond een straffe wind. Vanwege het stuivende zand was het dus zaak om met beleid de foto’s te maken.

Ik was er helemaal alleen.

Wordt vervolgd.

Smaragdlangsprietmot

Terwijl ik nog bezig was met het fotograferen van de boterbloemen zag ik dat Jan een eindje verderop druk bezig was met het vastleggen van iets…

Ik liep naar hem toen en hij wees mij op een insect. Later op de computer bleek het te gaan om een dansvlieg. Door de wind danste de vlieg inderdaad flink heen en weer…

Mijn app voor het determineren van insecten gaf aan dat het de akkerdisteldansvlieg (Empis livida) is. Maar die vliegt pas in juni. Een akkerdisteldansvlieg zit o.a. op akkerdistels en die bloeit nu nog niet. Wie het weet mag het zeggen.

Vlakbij de dansvlieg zat een andere insect. Door de macrolens zag ik al direct dat het beestje enorme lange sprieten had. Mijn kennis over de natuur is door de jaren heen, dankzij de fotografie wel dusdanig verbeterd dat ik de familie, langsprietmot al snel kon plaatsen.

Volgens de app en internet zou het kunnen gaan om de smaragdlangsprietmot. Door de bewolking en de harde wind was het geen macro-weer. Dat zal vandaag en de de komende dagen ongetwijfeld anders zijn. Lekker genieten van de lang verwachte zon.

Samen naar het Weinterper Skar

Vorige week stond er een fotokuier op het programma met mijn fotomaatje. Het weer werkte niet echt mee, toch hebben we ons er niet van laten weerhouden om op stap te gaan. Samen gingen we naar het Weinterper Skar. Jan was zo slim om zijn stoeltje mee te nemen. Een paraplu was misschien ook wel handig geweest…

Dit stoeltje is voor Jan een mooi hulpmiddel tijdens het maken van macro-opnames. Daarbij is een kantelbaar schermpje op de camera wel noodzakelijk.

Als ik macro-opnames wil maken dan moet ik op de knieën of languit op de grond. Met deze nattigheid is dat niet aanlokkelijk. Gelukkig had ik een vuilniszak mee voor onder mijn knieën. Het is in ieder geval gelukt om droog te blijven tijdens het fotograferen van de orchis.

De dreigende lucht voorspelde niet veel goeds en dat kwam ook uit. We hadden goed en wel de orchissen op de foto gezet en daar vielen al de eerste druppels. Er zat niets anders op dan terug te keren naar de auto.

Er kwam gelukkig niet veel van de regen. Toen we bij de auto waren was het alweer droog. in het slootje naast het parkeerterrein bloeide de waterviolier. Terwijl Jan een moment van rust nam en vanaf zijn stoeltje enkele foto’s maakte, richtte ik mijn camera op de waterviolier.

Even later kwam ik een kikkertje en een juffer tegen. Voor mij waren dit de eersten van dit seizoen.

Na de fotokuier in het Weinterper Skar zijn we naar huis gegaan om aldaar de lunch te nuttigen. Na de lunch zijn we naar De Leijen gereden. We hoopten vanuit de kijkhut de zwarte sterns te zien en te fotograferen. Helaas is dat niet gelukt. Er vloog wel een visdiefje langs.

Na deze geslaagde en gezellige dag reed ik aan het einde van de middag van Fryslân naar Drenthe. Omdat ik over de parallelweg reed kon ik de auto aan de kant parkeren om even te genieten van het uitzicht over het Ouddiep. Dit water vormt de noordelijke grens van het Weinterper Skar. De komende dagen plaats ik nog een paar fotoseries die genomen zijn in dit gebied.

Achter de dotterbloemen

Ik was getipt dat daar een paar keer een ijsvogeltje was gezien. Daarom besloot ik daar een paar uur te gaan posten aan het kanaal van Steenwijk naar Ossenzijl.

Er was geen ijsvogeltje te bekennen. Wel twee ruziënde kwikstaarten.

Ik had wel bekijks van de passagiers op de passerende boten. Wellicht dat ik eruit zag als een visser, maar dan zonder vishengel.

Nadat ik ruim een uur op de schuin aflopende oever had gezeten leek het me goed om mijn benen even te strekken. Tijdens mijn wandeling werd ik verrast door een gele kwikstaart. Dit was de tweede gele kwikstaart in een week tijd. Helaas was het dit keer geen fotogeniek plekje.

Lentegroen

Het voordeel van de late start van de lente en de overvloedige neerslag is dat het nu nog zo mooi lentegroen is in het bos. Toen ik op doorreis door Havelterberg reed zag ik dit vanuit de auto.

Omdat ik mijn camera bij me had besloot ik om een wandelinkje te maken. Met de auto rijd ik wekelijks door dit bos, maar op die dag was het de eerste keer dat ik hier een wandeling maakte.

Ik was precies op tijd bij de auto voordat de volgende bui losbarstte. Ik had het wel te doen met deze vrijwilligers, de zwerfvuilrapers, zij gingen gewoon door met het opruimen van andermans rotzooi.

Pinksterbloem of pinkenbloem

De naam pinksterbloem is misleidend. De naam is niet afgeleid van Pinksteren. Eigenlijk zou de bloem pinkenbloem moeten heten. Pinken (jonge koeien) gaan al vroeg in het voorjaar naar buiten en dat is iets eerder dan de melkgevende koeien. Het tijdstip dat het jongvee naar buiten gaat is als de pinkenbloemen net bloeien.

Omdat het nu eenmaal deze naam heeft gekregen en het vandaag Pinksteren is, krijgt het bloemetje samen met de uitgebloeide paardenbloem een plekje op mijn weblog.

Voor mij is Pinksteren niet het verhaal van de pinksterbloemen of pinkenbloemen. Voor mij gaat het om de betekenis van deze christelijke feestdag. In het christendom heeft muziek en zang een belangrijke plaats, ook voor mij. Ik vind het daarom mooi om de betekenis van Pinksteren te laten horen via het volgende lied…

Fijn Pinksteren gewenst.

Scharrelvarkens

Tijdens mijn rondgang over het Drentse platteland zag ik in een land twee scharrelvarkens liggen.

Vorig weekend lagen ze te luieren op droge grond, dit pinksterweekend zal het ongetwijfeld rollen in de modder worden.

Ik kijk uit naar mooi weer, maar dat zal jullie wel niet anders vergaan.