Het dorp Dwarsgracht wordt aan alle kanten omringd door natuur en rietlanden.

In Dwarsgracht wonen nog wel rietsnijders. Hoeveel weet ik niet, ik ken er in ieder geval één. Zie mijn oude weblog.

Dwarsgracht ligt in Nationaal Park Weerribben-Wieden. Zo ziet ‘de achtertuin’ van de bewoners in Dwarsgracht eruit. Prachtig om zo te wonen.

Het riet wordt gebruikt voor het dekken van rieten daken. De huizen in Dwarsgracht hebben bijna allemaal rietgedekte daken.

Ik weet niet of het huis op onderstaande foto’s het oudste huis is in Dwarsgracht, het ziet er in ieder geval wel authentiek uit. Op de linker foto zie je het huis vanaf het zuiden en op de rechter foto het huis vanaf de noordkant. Een rieten dak aan de noordkant heeft meer te lijden dan aan de zuidkant en dat is te zien op de foto´s.

Vandaag wandelen we verder door het berijpte Dwarsgracht.

Er lag een vliesdun laagje ijs op de gracht.

De nederzetting Dwarsgracht is in de 18e eeuw gesticht, ten tijde van de turfwinning. Turfmakers, vissers en boeren zijn er verdwenen. Wat nog rest zijn een aantal melkbussen, voor de sier…

We hebben nog een voorraadje walnoten van de walnotenboom in onze tuin. Op een dag kreeg ik het idee om een mandje te vullen met walnoten als lekkernij voor de eekhoorn. Het mandje hing ik in de voortuin onder het voederhuisje van de eekhoorn.

De inhoud van het voederhuisje was nog steeds niet ontdekt door de eekhoorn. Om de eekhoorn te leiden naar dat voer in heb ik ook enkele walnoten onder het deksel gelegd zodat het deksel wat open staat. Het is een leuk gezicht zoals de eekhoorn om het mandje heen scharrelt om bij de walnoten te komen.

De eekhoorn pakt een walnoot en peuzelt deze op, zittend op een tak boven in de perenboom. Als de walnoot leeg is laat hij de doppen naar beneden vallen. Die doppen laten we vooralsnog onder de boom liggen. Ik las echter op internet dat je ook heel leuk kunt knutselen met walnotendoppen…

Als de walnoot op is daalt de eekhoorn weer af om de volgende noot op te halen. Dit gaat zo een aantal keren achter elkaar. De eekhoorn komt één keer per dag langs, zo rond negen uur in de ochtend.

Er komt nog wel een keer een serie van de eekhoorn op mijn weblog. Het is zo’n grappig beestje om te zien en te fotograferen. Gisteren las ik op de site van Nature Today een stukje over de eekhoorn. De eerste jonge eekhoorns worden nu al geboren.

Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat dit de grootste boom is in Dwarsgracht. Het is in ieder geval in alle jaargetijden een opvallende boom. De opkomende zon zorgde voor een rode gloed op de boom en de omringende huizen.

Naschrift: ik kreeg net via Instagram informatie over deze boom. De es op de foto is de oudste en dikste es van Overijssel. De boom stamt waarschijnlijk uit 1820, het jaar waarin de naastgelegen boerderij is gebouwd. Zie deze site.

Dwarsgracht en rijp.

…

Op een vroege ochtend reed ik naar de Dwarsgracht. In de buurt van de Cornelisgracht maakte ik een stop om onderstaande foto te maken. Achter mij kwam de zon op. Voor mij was de maan nog zichtbaar boven het berijpte landschap.

In het lintdorp Dwarsgracht maakte ik deze foto.

Een paar weken geleden hadden we ‘s nachts temperaturen onder het vriespunt. ‘s Ochtend lag er dan een laagje rijp op de landerijen. Op een ochtend ben ik vroeg op stap gegaan om een fotoserie te maken. De komende dagen laat ik er hier foto’s van zien.

Het vorstige weer van toen bevalt me beter dan het grijze weer van de laatste dagen.

Meerdere keren per dag komt de bonte specht eten van de doppinda´s.

Het is inmiddels een vaste gast in onze voortuin.

Tijdens het doppen van de pinda’s kijkt de specht goed om zich heen of de kust veilig is én blijft.

Vandaag plaats ik het laatste deel van het vierluik, de fotoseries die ik maakte in het rietland. Rhena is de trouwe viervoeter van het gezin. Ze is geliefd bij alle gezinsleden en die liefde is wederzijds.

Rhena is al een beetje op leeftijd en daarom neemt ze zo nu een dan een moment van rust. Ze vindt het fijn om dan in het rietafval te liggen. Het plekje werd haar wel gegund, maar de rust niet. De jongste spruit had net op dat moment bedacht dat ze met Rhena moest knuffelen.

Toen het rustuurtje haar niet werd gegund zocht Rhena haar heil bij Klaas Jan. Maar ook daar was ze niet ´veilig´voor haar kleinste baasje.

Rhena moest wel meespelen en even later stapten ze zij aan zij tussen de bosjes riet. Rhena had dorst en dronk uit de sloot. Zij keek op eerbiedige afstand toe, want ze had net gehoord dat de sloot heel diep is.

‘Rhena, kom hier!’

Om te zorgen dat de hond haar aan de voet volgde had ze een creatieve oplossing bedacht. Van een rietstengel had ze een halsband gemaakt. Voor Rhena was er geen ontkomen meer aan. Ze liet het allemaal toe. Gelukkig voor Rhena werd de aandacht even later gevestigd op een ander onderwerp… er moest nodig even worden bijgepraat met ome Arno.

Deze kinderen hebben een prachtig leven. Ze groeien op in een liefdevolle omgeving met veel ruime en creativiteit en dat alles midden in de natuur. Ze vinden dat nu heel gewoon. Later beseffen ze pas hoe bijzonder dat is. Dan gaan ze het pas waarderen. Zo sprak ze uit ervaring. ❤️

Vandaag gaan we weer naar het rietland. Dankzij de vele handen waren de bosjes riet in een rap tempo aan schoven gezet.

Daardoor kon Klaas Jan weer snel verder met het maaien van het volgende stuk. Ondanks het machinale maaien is het nog steeds zwaar werk en dat laat onderstaande foto ook duidelijk zien. Het is ook goed opletten want men wil niet met machine en al in het water belanden.

Rietteler is een arbeidsintensief beroep. Als je het aantal uren afzet tegen de opbrengst dan kan het niet uit. Dit werk kun je dan ook beter omschrijven als een passie. De liefde voor dit werk wordt van generatie op generatie doorgegeven. En dan komt er een moment dat de vader het niet meer kan doen en de zoon zegt: ‘Ik word geen rietsnijder.’ Vooralsnog lijkt het erop dat Klaas Jan in zijn zoontje een opvolger heeft. Voor zover je dat op deze leeftijd al kunt bepalen natuurlijk. Hij vindt het in ieder geval nu nog leuk om mee te gaan naar het rietland.

Terwijl Klaas Jan zijn rondjes maakte…

… keek de rest van het gezin toe.

Wordt vervolgd.