De rietsnijder

Vanaf de vogelkijkhut en de smienten reden Jan en ik richting Earnewâld. Het dorp lieten we links liggen en reden door naar het noorden. Aan de Dominee Bollema van der Veenweg zagen we een rietsnijder bezig. Dat was een mooie gelegenheid voor onze volgende stop. Zie Google Maps.

De rietsnijder was bezig met het uitkammen van het onkruid uit riet. Nadat we enkele foto’s hadden gemaakt onderbrak de rietsnijder zijn werkzaamheden en maakte met ons een praatje. Het was een enthousiaste rietsnijder met hart voor dit vak. Hoe het kammen in zijn werk gaat is goed te zien op dit filmpje wat Jan in 2019 maakte.

Ik ben van kinds af aan opgegroeid met de rietteelt en ook Jan is in de loop van de jaren volledig ingeburgerd in de rietteelt. We hadden dan ook voldoende gespreksstof. De rietsnijder vertelde dat het riet uit Nederland weer in trek was. Jarenlang kon men in Nederland moeilijk concurreren met de Chinese markt. Het riet uit China was stukken goedkoper dan het riet uit eigen land. Het tij is nu gekeerd. Door de hoge brandstofprijzen is het vervoer en daarmee het Chinese riet een stuk duurder geworden.

Terwijl Jan bij de rietsnijder bleef praten en fotograferen wandelde ik verder het rietland in. In de verte zag ik de rietmachine staan en die wilde ik wel even van dichtbij bekijken.

In dit gebied wordt al het riet gemaaid met een rietmachine met rupswielen. Op onderstaande foto is de noodzaak daarvoor goed te zien.

We zoomen in op de rietmachine.

Ik wandelde nog een klein stukje door in dat prachtige gebied.

Na een niet al te lange tijd voegde ik mij weer bij de beide mannen. Jan en ik namen afscheid van deze vriendelijke jonge man en liepen terug naar de auto. We stapten nog niet gelijk, want eenmaal op de weg zagen we een mooi beeld aan de andere kant van de weg. Wordt vervolgd.

Smienten in Jan Durkspolder

Jan en ik wandelden naar de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder.

Vanuit de kijkhut hadden we zicht op mooie wolkenluchten.

In de verte dobberden wel honderden smienten op de plas. In Nederland broeden slechts enkele paartjes, maar in de winter is de smient talrijk aanwezig. Smienten komen vanuit Scandinavië en Siberië naar Nederland om te overwinteren. Een aanzienlijk deel van de Noordwest-Europese populatie overwintert hier: het zijn er honderdduizenden. Zo staat er op deze site vermeld.

Plotseling ging de hele groep op de vleugels om vervolgens een eindje verder weer neer te strijken. Dit proces herhaalde zich een aantal malen.

Nadat we daar best een tijd hadden gezeten werden we toch zo langzamerhand wat koud en besloten we op te breken.

We wandelden terug naar de auto en vervolgden onze weg richting Earnewâld.

Kleine voorjaarsspanner

Vandaag ben ik bezig om de laatste 3 van de 25 kozijnen opnieuw in de verf te zetten. Ik ben wel blij dat deze klus dan achter de rug is. Aan de buitenkant van een klapraam waar ik mee bezig was zat een nachtvlindertje. Volgens de app “Obsidentify” is het voor 100 procent de kleine voorjaarsspanner.

De mannetjes van de kleine voorjaarsspanner vliegen vanaf begin januari; de vrouwtjes kunnen niet vliegen. De kleine voorjaarsspanner komt zeer algemeen voor maar dan vooral op de zandgronden in het binnenland en in de duinen. Elders zijn ze schaars of ontbrekend zo staat er op de site van de vlinderstichting geschreven. Deze waarneming is dus in onze tuin (op leemgrond) vrij uitzonderlijk.

Doordat de meeste nachtvlinders nachtactief zijn ze bij de meeste mensen minder bekend dan de dagvlinders. Nachtvlinders zijn ook best mooi om te zien. Ik vond het in ieder geval leuk om op de site van de vlinderstichting te kijken naar de 300 voorkomende soorten spanners in Nederland.

Zonneharp

Vandaag gaan we verder met de fotokuier die ik samen maakte met mijn fotomaatje, Jan. Nadat we de reeën hadden gefotografeerd koersten we verder naar de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder. Toen we op de Westersânning (zie Google Maps) reden zag ik aan de linkerkant een mooie wolkenpartij. Dit uitzicht moest wel even vastgelegd worden…

De zon liet haar stralen door de wolken schijnen. Een zonneharp.

Wat verder inzoomend is de zonneharp wat duidelijker te zien.

Wordt vervolgd.

Op de Friese vlakte

Een paar weken geleden was ik te gast bij Jan en Aafje. Het weer werkte goed mee, dus gingen Jan en ik met onze camera’s op stap.

Ik geniet altijd van de weidse blik over de Friese vlakte.

Op advies van Henk heb ik een gedeelte van de voorgrond verwijderd. De foto ziet er dan zo uit. Wat vinden jullie mooier.

Behalve de grote hoeveelheid brandganzen zagen we ook een buizerd op een paal.

Jan en profiel. Het lukt niet altijd om Jan zo netjes op de foto te krijgen hoor, hij is namelijk een meester in het gekke bekken trekken. 🤪

Onze volgende stop was bij een weiland waar tegen de middag vaak reeën zijn te zien. Ondanks dat de lunchtijd al was verstreken waren ze toch nog aanwezig.

Ze stonden wel ver weg.

Gelukkig had ik mijn Nikon bridgecamera met sterkte zoom meegenomen.

Wordt vervolgd.

Werk in uitvoering

In april vorig jaar hebben we alle ramen in ons huis vervangen door HR ++ glas. Vandaag kwam ik erachter dat ik daar niets van heb laten zien op mijn weblog. Ik denk dat ik toen voldoende andere onderwerpen had om over te bloggen. De reden dat ik er nu wel wat van laat zien is dat die actie van toen mij nu veel werk oplevert…

Na het bijwonen van een seminar over isoleren en ventileren van het huis besloten we de stap te nemen en ons huis te verduurzamen. Op dat moment konden we nog niet bevroeden dat de energieprijs zo omhoog zou schieten. We hebben drie maatregelen getroffen. Ten eerste hebben we zonnepanelen geplaatst. Vervolgens hebben we alle ramen vervangen door HR ++ glas. De laatste stap was het aanbrengen van isolatie in de spouw.

De glaszetters hebben goed werk geleverd. Alles zag er heel strak uit en ze lieten alles keurig netjes achter. Ze adviseerden de kitrand te beschouwen als kaal hout. Dat wil zeggen dat ik de kitrand eerst in de grondverf moest zetten alvorens het af te lakken. Nog dezelfde week ben ik buitenom gestart met de enorme verfklus. Een week later was het afgerond.

Het verven van de kozijnen binnenshuis heb ik uitgesteld tot de winter. In mei viel er immers genoeg buiten te beleven, zonde om dan binnen te gaan staan verven.

En toen was het winter en werd het dus tijd om de grote verfklus aan te pakken. Op zich is het geen dankbaar werk, want de kozijnen binnen zaten nog strak in de verf. Ik heb er dus veel werk van en geen mens die het ziet…

Nou ja, het is voor het behoud van de woning, denk ik dan maar. Het is ook niet zo dat ik verven leuk vind, maar ik doe het zelf omdat het heel veel geld bespaart. In totaal zijn het 25 ramen! Elk vrij uur ben ik er mee bezig om de klus zo snel mogelijk te krijgen.

De groenling

Tijdens de kerstdagen hadden we prachtig winterweer. Vanwege de vorst werden onze voederplaatsen druk bezocht. Vanuit de huiskamer hebben we mooi zicht op die voederplaats. Vooral als de ochtendzon erop schijnt dan is het een genot om naar de vogels te kijken. Vanachter het raam heb ik vele foto’s gemaakt. Vandaag plaats ik voorlopig de laatste foto’s uit de tuinvogelserie. Vandaag gaan we kijken naar de groenling.

De groenling is eigenlijk alleen op onze voederplaats aanwezig als het echt koud is. Door de vorst kan de groenling elders minder makkelijk voedsel vinden en is dan aangewezen op onze voederplaats.

Het is een tolerant vogeltje dat prima samen met anders vogeltjes kan foerageren.

De groenling vind het wellicht wat spannend onder het gaas, hij blijft het liefst aan de rand de zaadjes wegpikken.

De groenlingen zochten regelmatig een plekje boven in de sering. Met dit grijze weer verlang ik wel enorm naar die mooie winterse dagen met een strakblauwe lucht.

De pimpelmees

Tijdens de kerstdagen hadden we prachtig winterweer. Vanwege de vorst werden onze voederplaatsen druk bezocht. Vanuit de huiskamer hebben we mooi zicht op die voederplaats. Vooral als de ochtendzon erop schijnt dan is het een genot om naar de vogels te kijken. Vanachter het raam heb ik vele foto’s gemaakt die ik de komende tijd laat zien op mijn weblog. Vandaag zetten we de pimpelmees in het zonnetje.

Ik vind dit een koddig vogeltje. Maar vergis je niet, het is fel dondertje.

De koolmees

Tijdens de kerstdagen hadden we prachtig winterweer. Vanwege de vorst werden onze voederplaatsen druk bezocht. Vanuit de huiskamer hebben we mooi zicht op die voederplaats. Vooral als de ochtendzon erop schijnt dan is het een genot om naar de vogels te kijken. Vanachter het raam heb ik vele foto’s gemaakt die ik de komende tijd laat zien op mijn weblog. Vandaag leggen we de focus op de koolmees.

Na de mus is de koolmees het best vertegenwoordigd in onze tuin. Behalve dat de koolmees de voederplaats veelvuldig aandoet heeft het vogeltje ook belangstelling voor de nestkastjes in onze tuin. In de herfst en winter wordt het nestkastje gebruikt als schuilplaats. Het deert hem niet dat de ingang niet zo netjes is verbouwd door een bonte vliegenvanger.

Toen ik de serie van de roodborst liet zien kreeg ik reacties waarbij men het jammer vond dat ik het vogeltje had “opgesloten” in een kooitje. Speciaal voor dit bericht over de koolmees heb ik vandaag een fotoserie gemaakt waarbij ik het kooitje tijdelijk heb weggehaald. Tussen een paar buitjes door scheen de zon. Het is te zacht voor de tijd van het jaar, de muggen dansten vandaag in de tuin. Op onderstaand foto kun je nog net drie muggen onderscheiden.

De dis is rijk gevuld met voor elk wat wils.

Van Aafje en Jan kreeg ik een mooie voederkrans en ook die vindt gretig aftrek.

Tijdig het landingsgestel uit…

…en de concurrentie verjagen.

De vink

Tijdens de kerstdagen hadden we prachtig winterweer. Vanwege de vorst werden onze voederplaatsen druk bezocht. Vanuit de huiskamer hebben we mooi zicht op die voederplaats. Vooral als de ochtendzon erop schijnt dan is het een genot om naar de vogels te kijken. Vanachter het raam heb ik vele foto’s gemaakt die ik de komende tijd laat zien op mijn weblog. Vandaag zet ik de vink in de schijnwerpers.