We waren gebleven in de tuin van het bezoekerscentrum in de Wieden. Ik was daar naartoe gegaan in de hoop een koninginnenpage te zien en te fotograferen.

De vlinderopbrengst was teleurstellend laag, laat staan dat de koninginnenpage zich liet zien. Zoals ik in het vorige bericht schreef waren de witjes het beste vertegenwoordigd. Na een tijdje streek er een distelvlinder neer op het gras. Ondanks dat het geen fotogeniek plekje was mocht deze vlinder toch op de foto. Een distelvlinder had ik dit jaar nog niet voor de lens gehad.

De enorme vlinderstruik pal naast het hoofdgebouw is in de regel de plek waar de koninginnenpage is te vinden. Helaas was de vlinderstruik bijna uitgebloeid. Ik wisselde het wandelen langs de diverse huisjes met tuinen af met het zitten wachten aan de picknicktafel.

Ondertussen fotografeerde ik een atalanta en distelvlinder die foerageerden op de vlinderstruik.

Plotseling kwam daar een koninginnenpage aanvliegen. Mijn geduld werd beloond. Voor deze fotosessie had ik gekozen voor de 150-600 mm zoomlens in plaats van de macrolens. Dat bleek een verstandige keuze. De koninginnenpage zat namelijk hoog in de vlinderstruik, omdat daar de laatste bloemen zaten.

Het viel me gelijk op dat bij deze koninginnenpage de slippen onderaan de vleugels waren verdwenen. De vleugelslippen fungeert als afleiding voor vijanden die insecten eten. Als de vlinder zich met gesloten vleugels stilhoudt, doen de puntige uitstulpingen denken aan antennes. Doordat antennes altijd aan de voorzijde van een insect gelegen zijn, valt een vijand de verkeerde kant aan. Als de vleugelslip beschadigd raakt kan de vlinder overigens gewoon verder vliegen.

Deze koninginnenpage werd geen plekje op de vlinderstruik gegund. Ze werd voortdurend belaagd door witjes. Amper twee minuten mocht deze vlinder zich tegoed doen aan de vlinderstruik en toen vloog ze weg om vervolgens niet meer terug te komen.