Al snel na onze aankomst op de camping in de Achterhoek werden we getipt over een prachtige fietstocht, de kerkenpaden van Zieuwent. Het was dan ook een van de mooie fietstochten die we maakten tijdens deze vakantie.

Met de inname van Groenlo en omstreken door Prins Frederik Hendrik in 1627 werd het katholicisme in de regio verboden, dit was immers het geloof van de Spaanse koning en die was zojuist verjaagd. Hoewel alle bestaande kerken werden overgenomen door de protestanten bleven veel streekbewoners toch trouw aan hun geloof en bleven stiekem de katholieke kerk bezoeken. De katholieken richtten zogenaamde “Schuilkerken” op; kerkdiensten, die werden gehouden in boerderijen en schuren op het platteland. Omdat men vaak flinke afstanden moest overbruggen om bij een kerk te komen en veel rechtstreekse wegen niet bestonden, liep men binnendoor. Over weilanden, langs slootjes, over bruggetjes en door bossen. Zo ontstond een groot netwerk van vele kerkenpaden. Met de ruilverkaveling in de jaren ’70 verdwenen de laatste kerkenpaden samen met de vele houtwallen en drinkpoelen voor het vee. Daardoor raakten kerkenpaden langzaam in de vergetelheid. In de jaren ’90 heeft men de aloude kerkenpaden weer nieuw leven ingeblazen en werden de kerkenpaden hersteld. Er zijn diverse kikkerpoelen aangelegd en delen van beekjes hersteld. Bron is deze site.

Tijdens onze fietstocht kwamen we langs een aantal Droebels. Droebels zijn groepjes dicht bij elkaar liggende boerderijen, omgeven door laag gelegen weilanden die ’s winters veelal onder water stonden. Droebels zijn ontstaan vanuit 1 stamhuis. Later bouwde de zoon of dochter hier een huis bij. In een droebel zijn de bewoners op elkaar aangewezen en helpen ze elkaar; noaberhulp. Op deze site staan een aantal oude foto’s hoe dat er vroeger uitzag.