Een week geleden hadden we zomerse en warme herfstdagen. Op een zondagmiddag ging ik naar het Woldlakebos.

Tot mijn verbazing vlogen er nog vele heidelibellen. De meeste libellen waren tot op de draad versleten.

Op mooie dagen vliegen sommige soorten libellen wel door tot in november.

Het op naam brengen van de vier meest voorkomende heidelibellen blijf ik een kunst vinden. Ik heb mij er deze keer ook maar niet aan gewaagd. Zelfs Obsidentify komt er vaak niet uit.

Terwijl ik op de oever stond vloog er een paardenbijter heel onrustig boven het water. Tegen beter weten in richtte ik mijn 100 mm macrolens op de libel. Het objectief had ik op autofocus gezet. Ook dat was een uitzondering, want bij dit objectief moet ik altijd handmatig scherpstellen. Wonder boven wonder heb ik er toch nog een redelijke foto uit kunnen slepen. Ook de paardenbijter vloog op ‘zijn laatste vleugels’.