Vandaag neem ik jullie weer mee naar de Orchideeën Hoeve. We wandelen het Amazone Regenwoud binnen. In een boom zat een aapje. Je moet wel echt goed zoeken om de aapjes te vinden. Dit is een Roodbuiktamarin.

Een sfeervolle tunnel.

De watervallen fotografeerde ik met een lange sluitertijd.

Kosten nog moeite zijn gespaard om het geheel sfeervol aan te kleden. In deze tijd van het jaar komen mensen van heinde en ver om dit lichtjesspektakel te bekijken.

Op een boomstam hoog boven mijn hoofd zat een Witoorpenseelaapje.

De goudkopleeuwaap zit achter een net. Kennelijk is dit soort wat minder vriendelijk. Op deze site kun je meer lezen over deze drie soorten aapjes.

Wordt vervolgd.

Voor afgelopen maandag waren de weersvoorspellingen wederom niet goed. Ik was op die dag vrij en wilde toch iets leuks fotografisch doen. Om die reden koos ik voor de Orchideeën Hoeve in Luttelgeest.

Ik moest dit wel van tevoren bespreken, want in deze periode van het jaar is het daar druk. Van 8 t/m 31 december is het park namelijk ‘een magisch decemberspektakel’. Talloze lichtjes leiden de bezoekers langs alle highlights van het park.

Op het pad liep een roelroel, een vrouwtje.

Deze tropische vogel trok zich niet veel aan van de bezoekers. Het leek erop dat dit vrouwtje nestmateriaal verzamelde.

Even verderop zat een toekan op een dikke tak. Deze had zojuist het verenkleed weer in het gareel gebracht. Speciaal voor de fotograferende bezoekers was er als afsluiting nog een mooie pose voor een portretje.

Ik had bewust gekozen voor een bezoek overdag want ik had een aantal doelen voor ogen om te fotograferen wat alleen overdag zou kunnen. Voor de sfeer zou ik nog een keer weer heen moeten als het donker is. Het is vast een prachtig gezicht als de duizenden kaarsen branden.

In het vorige berichtje schreef ik over het niet kunnen doorklikken bij een fotogalerij. Ik ben er zojuist achter gekomen dat het doorklikken wel lukt met de pijltjestoetsen op het toetsenbord! Voorlopig vermeld ik dat er maar bij als een galerij plaats. Het is dan nog wel steeds vervelend dat de galerij niet met het kruisje is af te sluiten. Het zal er wel op neer komen dat een galerij plaatsen er niet meer in zit…

De huismussen zijn het best vertegenwoordigd op de voedertafel. Na uitgebreide observatie kan ik wel stellen dat ze tolerant zijn naar andere vogels.

Vorige week las ik op de site van Nature Today dat 2024 het Jaar van de Huismus wordt.

Op een dag lag er een laagje sneeuw op de voederplaats. Er kwam een punk-musje aangevlogen. Deze mus was ondanks de kou toch in bad geweest.

Op een dag heb ik de spiegelreflex met de 150-600 zoom op het statief gezet. Mijn doel was om het komen en het gaan van de mussen te fotograferen. Met 200 mm zoomde ik niet al te ver in. Met de ISO op 2500 en een diafragma van 6.44 kwam ik uit op een sluitertijd van pakweg 1/3165 seconde. Oh ja, de drive stond op high speed.

Ik ben de laatste week niet zo content met WordPress. Sinds een aantal dagen kan ik op de desktop en laptop bij een galerij niet doorklikken. Gek genoeg lukt het wel opde telefoon om de foto’s door te swipen. Herkennen jullie dit probleem en/of hebben jullie een oplossing?

Een vaste gast op de voedertafel is de vink. De zonnebloempitten zijn favoriet.

Op de buik zie je een donker vlekje. Dat is de schaduw van een vallende zonnebloempit.

De vink vind ik een vreedzaam vogeltje. Hij jaagt andere vogels niet weg. Hij is zelfs bescheiden te noemen. Van achteren laat de vink zich op z’n mooist zien met een fijne tekening op de vleugels. Evenals de koolmees uit de vorige serie heb ik ook de vink in vlucht gefotografeerd.

Gisteren schreef ik dat ik de hele dag had gefotografeerd en liet ik een impressie zien van die dag. Daarbij schreef ik dat ik de komende tijd daar wat van zou laten zien. Maar foto’s klaarmaken voor het weblog kost wel tijd en daar ontbreekt het me nu aan. Om die reden plaats ik vandaag een serie die ik al had klaarstaan.

Een koolmees op de voedertafel beschenen door de zonnestralen van de ochtendzon.

De gedroogde meelwormen vinden gretig aftrek.

De pimpelmees was lastiger te fotograferen, die was er meestal binnen drie seconden weer vandoor.

Op een dag heb ik de camera op statief gezet. Met een hoge ISO, snelle sluitertijd en high drive kon ik onderstaande serie maken. Daarbij kon ik wel minder ver inzoomen, ik wist immers niet van welke kant en waarheen de vogels zouden vliegen. Het minder ver inzoomen heeft dan ook gelijk gevolgen voor de scherpte/diepte.

De hele dag fotograferen is geen uitzondering, want het is tenslotte mijn grote hobby. Rond 10 uur maakte ik de eerste foto even buiten Ossenzijl.

Kletsnatte landerijen met een grote groep kieviten.

Bovenstaande foto’s maakte ik op weg naar de Orchideeën Hoeve in Luttelgeest. In de Orchideeën Hoeve in ‘WinterDroom’ heb ik mij vervolgens drie uren uitstekend vermaakt.

Nadien heb ik nog een rondwandeling gemaakt door Blokzijl. Daar zag ik voor het eerst het borstbeeld van prins Maurits van Oranje.

Mijn laatste foto vandaag maakte ik om 16 uur nabij buurtschap Muggenbeet. Ik had mijn man gewaarschuwd dat ik heel lang weg zou blijven, maar zo lang had hij niet gedacht. Ik ook niet. 😉

De komende tijd zal ik op mijn weblog fotoseries laten zien die ik vandaag maakte.

Al een aantal dagen zat er een lieveheersbeestje aan de buitenkant van het raam. Vanwege het donkere weer en de vele regen had ik er nog geen foto’s van kunnen maken. Vandaag rond het middaguur brak de bewolking open. Vanuit de woonkamer zag ik dat het lieveheersbeestje behangen was met regendruppels. Dat leek mij het juiste moment om met de macrolens naar buiten te gaan.

Even later brak er zelfs een zonnetje door. Het lieveheersbeestje werd door een zijraam, vanuit de woonkamer beschenen. Het witte vlak op de achtergrond is bloem van een kamerplant.

De weerspiegeling laat zien dat het HR ++ glas is. Het was mooi meegenomen dat ik de ramen onlangs nog van binnen en van buiten heb gewassen.

In deze serie liet ik zien hoe een roodborst zich heer en meester voelde over de voedertafel en een koolmees wegjoeg. Even later probeerde de roodborst dat ook bij de huismussen. Vol vuur stoof de roodborst op de mussen af.

De mussen keken de roodborst aan, maar ze gingen niet opzij. De roodborst deed nog een stap naar voren, maar ook dat maakte geen indruk.

In het samenzijn is er een wisselwerking. Dit zie je in de dierenwereld maar ook bij mensen. De ene gedraagt zich dominant wat meestal tot gevolg heeft dat de ander zich onderdanig gaat opstellen.

Maar als de ander tegengas geeft en zich niet laat wegzetten dan zal de overheersende een toontje lager gaan zingen…

Wat zou het toch mooi zijn als we in harmonie kunnen samenleven en dat de één zich niet boven de ander stelt…

Met de fotogroep gingen we naar ´Urk in Wintersferen´. Het was die dag slecht weer. Op de heenreis hadden we nog flinke regenbuien met soms wat natte sneeuw. Ook al hing er een dreigende lucht, tijdens onze wandeling hielden we het droog.

Het thema was dit jaar, Urk tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het centrum van Urk was veranderd in een toneel van bezetting, onderdrukking, razzia, verzet, onderduiking en bevrijding.

In de haven trof ik deze twee leuke dames die wel wilden poseren.

De dreigende lucht boven de haven en het IJsselmeer was een foto waard.

In de besloten gemeenschap kwam men graag bij elkaar. Men at gezamenlijk. Men was met elkaar aan het handwerken. Er werden netten geboet. Er werd heimelijk geluisterd naar Radio Oranje. Een Duitse soldaat komt polshoogte nemen, als dat maar goed gaat.

Buiten het dorp was een vliegtuig neergestort. De gewonde piloot werd van het ene naar het andere onderduikadres gebracht. Een van de schuilplaatsen was onder de bedstee. Ook zat er een onderduiker achter de pakjes hooi op de hooizolder. In de straten drommen angstige kinderen samen terwijl de Duitsers bezig zijn met een razzia.

Op een zolderkamer werd door de ondergrondse berichten geschreven en verstopt in broden. De broden werden bezorgd bij de smid…

Op Urk wonen veel mensen die het protestantse geloof aanhangen. Er zijn op Urk dan ook vele kerken. Een van de kerken is de Bethelkerk. Ik nam een kijkje binnen in de Bethelkerk. De rest van de groep was ik al fotograferend kwijt geraakt. Gelukkig is er de mobiele telefoon waardoor we elkaar weer snel konden treffen.

Aan het einde van onze rondwandeling door Urk kwamen we wederom langs de Bethelkerk. In de buitengevel zit een glas-in-lood raam wat in het donker goed opvalt. Dit raam, wat geplaatst is in 2005, is gemaakt door Geert Weerstand uit Urk. Het stelt Jezus voor, die na Zijn opstanding bij het meer zit, terwijl Petrus naar hem toeloopt. Zie deze site

Gisteren liet ik hier een fotoserie zien van een roodborst die in alle rust op de voedertafel stond. Het is een mooi vogeltje om te zien. Je zou het vogeltje het predicaat, schattig kunnen geven. Maar dat het vogeltje niet altijd zo schattig gedrag vertoont dat bewijst onderstaande serie. Een koolmees dacht een hapje te kunnen mee-eten op de voedertafel, maar hij had buiten de waard gerekend…

De roodborst vertoonde territoriaal gedrag en verjoeg de koolmees. En dat ging er heftig aan toe…