Na de gezamenlijke lunch in het rietland zijn mijn zus, mijn nichtje en haar kinderen vertrokken. Voor Rhena die al niet zo jong meer is, betekende dat rust. Of toch juist niet en was ze op zoek naar de kinderen…

Na het maaien van het grote oppervlakte was het tijd voor de randen. Het is spannend om zo dicht langs het water te maaien. Ik bleef nog wat langer om een fotoserie te maken van dit hachelijk avontuur. Voor deze klus werd de kleinste en lichtste machine gebruikt. De oom van Klaas Jan bediende de machine. Voor het contragewicht trok Klaas Jan aan de opvangbak. Bij het zien van deze beelden hoef ik jullie er vast niet meer van te overtuigen dat dit zwaar werk is.