We zijn weer terug van onze reis naar Fins Lapland. We verbleven in Rovaniemi. Terwijl in ons land de natuur losbarst neem ik jullie nog een aantal keren mee naar het arctische Lapland. Hoewel van arctische omstandigheden niet echt sprake was, bij een temperatuur rond het vriespunt kon de thermokleding veelal in de koffer blijven. We keken hier uit over de rivier Kemijoki. Zie Google Maps. Kemijoki is de langste rivier van Finland.

Op de tweede dag van ons verblijf maakten we een excursie naar een rendierfarm. Dergelijke excursies zijn overigens perfect geregeld. Wij boekten onze tocht bij Lapland Safaris in Rovaniemi. In het hoofdgebouw van Lapland Safaris werden we voorzien van een overall, oversokken, laarzen, muts, sjaal en wanten. In een luxe touringcar werden we naar de farm gereden.

De rendierfarms worden gerund door de Sami. De Sami (of Samen) zijn de inheemse bewoners van Lapland (Sápmi). Je kunt er meer over lezen op deze site. Rendieren werden gebruikt als belangrijkste vervoermiddel door de lokale bevolking. Behalve voor vervoer zijn de rendieren ook belangrijk voor voedsel, warme kleding en gereedschap.

In Lapland leven 200.000 rendieren en 185.000 mensen. Alle rendieren behoren tot een boer en ze zijn allemaal voorzien van een GPS tracker. De dieren lopen in het wild rond. Met name de mannetjes rendieren worden gevangen voor op de rendierenfarm, dat komt omdat deze kunnen leren om de slede te trekken. Het opleiden tot trek-rendier duurt vijf winters. In de andere seizoenen lopen ze vrij rond in de natuur. Al jong worden ze met een touw aan een boom gebonden om te wennen aan het touw.

In een lange stoet gleden we door het bos. De gids voorop met achter haar de leider van de groep. Ieder rendier was vastgebonden aan de slee voor hem. Zoon en dochter zaten in de slee voor mij. Ik zat samen met een allervriendelijkste vrouw uit een (wellicht) Aziatisch land in de slee. Helaas was ze de Engelse taal niet machtig en moesten we het doen met glimlachen en gebaren. Het rendier probeerde ons in te halen wat leidde tot spannende taferelen vanwege het enorme gewei. De rendier is overigens de enige hertensoort waarbij zowel de mannetjes als de vrouwtjes geweien dragen.

Halverwege de tocht stopten we bij een een Sami-tent. Wij kregen een rendier aangewezen die we op de rug mochten aaien. Terwijl wij druk waren met het aaien en de fotosessie maakte onze gids in de tent een vuurtje en warmde het drinken op. We konden kiezen uit hete thee, koffie of hot berry juice. Blackberry juice, warm of koud wordt daar veel gedronken. Onder het genot van het warme drankje vertelde ze ons alles over de rendieren en beantwoorde ze onze vragen. Doordat onze kinderen vloeiend Engels spreken was er de meeste interactie tussen hen en de gids.

In de huidige tijd hebben rendieren het moeilijk in het wild. De rendieren leven in principe van het mos en gras wat aan de naaldbomen groeit. Echter groeit dat alleen maar aan de bomen die tenminste 150 jaar oud zijn! En die zijn er nog maar weinig, vanwege de houtkap. Een ander opkomend probleem is dat het niet koud genoeg is in het begin van het winterseizoen. Doordat sneeuw smelt en weer bevriest komt op de graslanden een laag ijs te staan. Rendieren kunnen wel door sneeuw grazen maar komen niet door het ijs heen. Om deze redenen worden de dieren tegenwoordig bijgevoerd. Na de prachtige tocht mochten wij ze voorzien van een gedroogd blaadje.

Terwijl de anderen nog aan het voeren waren ging ik bij de voorraadschuur enkele foto’s maken. Er hing een vers rendiervacht aan de schuur te drogen. In heel Lapland kunnen maximaal 200.000 rendieren leven. Wanneer er meer dieren zijn, sterven ze van de honger. Ieder jaar worden 120.000 rendieren geboren, een aantal worden door wolven, beren, lynxen en vossen opgegeten en het overschot wordt geslacht. Elke boer dient een evenredig deel aan te leveren voor de slacht.

En zo was er een einde gekomen aan een bijzondere en mooie tocht.