Vandaag neem ik jullie weer mee naar mijn dagje fotografie in Drenthe. Na de fietstocht in het Dwingelderveld ben ik met de auto – met de fiets op het fietsenrek – doorgereden naar de Anser Es. Zie Google Maps. Ik weet uit ervaring dat de kans groot is dat ik daar de geelgors zou kunnen zien. Maar voordat we naar de geelgors vertel ik eerst iets over de Anser Es.

Op de Anser Es wordt akkerbouw bedreven. Een deel daarvan is traditionele akkerbouw en een ander deel is biologische akkerbouw. Voor de indeling van de biologische akkerbouw op de Anser Es heeft Natuurmonumenten teruggegrepen op historische kaarten, luchtfoto’s en verhalen zo staat op het informatiebord vermeld.

Het oude akkerbeheer levert een ware bloemenpracht op. Het graan op de es gaat als veevoer naar biologische veehouderijen. Hier kom ik in deel 2 op terug.

Maar niet op de gehele Anser Es wordt oude akkerbouw bedreven. Aan de rand van een veld met lelies maakte ik een foto in het kader van de actuele discussie over het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen (red. pesticiden). Dit onderwerp houdt de gemoederen in Drenthe flink bezig. De bewoners die in de buurt wonen van een akker met lelies maken zich grote zorgen over het gebruik van die middelen. De teler dreigt geraakt te worden in zijn broodwinning. Je kunt er o.a. over lezen in dit artikel en in dit artikel op RTV Drenthe. Naast bovenstaande discussiepunt is er nog een punt van tegengestelde belangen. Lelies hebben namelijk heel veel water nodig. Meestal volstaat een bron als wateraanvoer, maar soms moet er gebruik gemaakt worden van oppervlaktewater zoals watervoerende sloten. Bij langdurige droogte ontstaat er een schaarste aan water.

Hieronder zie je een akker met graan met gewasbeschermingsmiddelen en rechts een biologische akker met graan met bloemmengsel. Boven die akker gonsde het van de insecten.

Wordt vervolgd.