Na de fotosessie bij uitkijkpunt Ezumakeeg reed ik door naar Esumakeech. Ook daar zijn veel vogels te zien. Ik parkeerde mijn auto in de berm en fotografeerde vanuit de auto. In de verte stond een kudde koeien die naar mijn idee niet veel ruimte hadden om te grazen. Op de foto zijn op de achtergrond twee masten te zien van zeilboten die vanaf het Lauwersmeer naar het Dokkumerdiep voeren. Zie Google Maps.

In het ondiepe water foerageerden een aantal kluten en een grote groep grutto’s.

Bij de linker kluut was het zwart minder uitgesproken dan de bij de andere kluut. Ik vermoed dat het een juveniel is.

De grutto’s hadden hun kop voortdurend onder water. Ze proberen zoveel mogelijk voedsel te eten om op te vetten voor de grote trek naar het zuiden. Onderweg naar het zuiden worden grutto’s alleseters en eten ze ook rijst, besjes en schelpdieren.

Het winterkleed van een grutto is veel minder spectaculair net als het winterkleed van alle andere steltlopers. Steltlopers zijn in de winter vrijwel geheel grijs tot grijswit van kleur. Pas in het voorjaar krijgen ze hun prachtkleed of broedkleed. Deze grutto’s lieten ook niet van zich horen zoals ze dat anders in het voorjaar doen tijdens het broedseizoen.

Er kwam mogelijk een roofvogel over waardoor deze groep kluten, grutto’s en kemphanen op de vleugels ging.

Na deze consternatie moest ik even geduld hebben voor dat ze weer neerstreken in de buurt van de camera. Deze grutto betrapte ik op het binnenhalen van een hapje.