Vanwege de vogeltrek ben ik op een mooie dag naar het Wad gereisd.

Het Waddengebied speelt een cruciale rol tijdens de vogeltrek. Als een van de belangrijkste getijdengebieden in Europa, fungeert het Wad als een soort “internationale luchthaven” voor miljoenen trekvogels die tussen hun broed- en overwinteringsgebieden reizen. Het Wad is onderdeel van de Oost-Atlantische trekroute, een van de belangrijkste routes voor vogels die migreren tussen het noordpoolgebied en Afrika. Het Wad biedt een voedselrijke omgeving en een rustplaats. Voor andere vogels is het een overwinteringsplek. Op deze site staat overigens een informatief en leuk werkboek over de vogeltrek.

Tijdens laag water zoeken vogels naar voedsel op de drooggevallen slikken. Wanneer het water stijgt moeten ze naar de hogere delen en komen zo steeds dichter bij de Waddendijk. Dat is het moment dat ze kwetsbaar zijn door verstoring door mensen en honden. Het gebied rondom Westhoek wordt daarom strikt beschermd, zodat vogels hier ongestoord kunnen foerageren en uitrusten. Om bezoekers bewust te maken van de verstoring heeft men een speciale zuil geplaatst op de kwelder. Wanneer het water laag staat en de vogels dus ver op de drooggevallen wadplaten naar eten zoeken, staat er een bord ‘Welkom’ op de zuil. Als in het nabijgelegen Harlingen hoogwater wordt, dan draait het bordje in de zuil naar ‘Hoogwater Niet betreden!’ In de praktijk blijkt helaas dat niet alle mensen zich er wat van aantrekken. Al enige tijd staat er op de zuil dat het buiten gebruik is…

Op deze kwelder staat veel zulte ook wel zeeaster genoemd. In deze tijd zijn de meeste planten uitgebloeid en zitten ze vol met pluizige zaden. Op de overgebleven bloemen foerageerde een kegelbijvlieg (100% zeker volgens Obsidentify).

Ook vlogen er meerdere vogeltjes rond de pluizige Zulte. Eentje kon ik te ‘pakken krijgen’ met de telelens. Volgens ObsIdentify was het een oeverpieper. Maar het zou ook zo maar een waterpieper kunnen zijn, zie deze site.

Op laarzen glibberde ik door het slik. Ik kreeg gezelschap van een gezinnetje. Het meisje op gele laarsjes stapte gezellig met mij mee. Intussen praatte ik met haar ouders over het prachtige Wad. Toen het meisje met haar laarsjes zat vastgezogen in het slik heb ik haar bevrijd. Haar dankbare ouders hadden namelijk geen laarzen aan.

De vogels stonden op grote afstand wat uiteraard ook de bedoeling was want anders had ik daar niet mogen staan. De 600 mm tele bracht weinig uitkomst. Een bergeend vloog op kortere afstand langs.

Achteromkijkend naar de Waddendijk zag ik een mooi lichtspel tussen zon en wolken. Toen ik daar een foto van maakte vloog er een buizerd door het beeld.

Inmiddels waren er meer bezoekers gekomen. De meesten bleven bij de Waddendijk. Eenmaal terug op de parkeerplaats maakte ik nog een foto van het monument wat bovenop de Waddendijk staat. Dit monument herinnert aan de Poerdersramp in 1935. Op deze site kun je er alles over lezen.