Op de eerste dag tijdens ons verblijf op Texel gingen mijn man en ik samen op stap met de auto. Mijn man reed en ik gaf aan wanneer hij moest stoppen wanneer ik iets zag om te fotograferen.

In natuurgebied Waalenburg fotografeerde ik een groepje kuifeenden. Het viel mij op dat een van de kuifeenden witte vlekken naast de snavel had. Op internet las ik dat dat het een vrouwtje was.

Bij de bovenstaande foto dacht ik aanvankelijk dat er één vrouwtje en drie mannetjes zwemmen. Bij nadere bestudering en zoeken op internet vermoed ik dat het drie vrouwtjes en één mannetje zijn. Niet alle vrouwtjes hebben namelijk die duidelijke vlekken naast de snavel, er zijn ook vrouwtjes met een beetje wit.

Een eindje verder liep een kievit vlak langs de weg. Mijn man zette de auto aan de kant. Ik stapte uit om foto’s te maken daarbij had ik het geluk dat de kievit niet wegvloog. Misschien was de kievit moe van de reis vanuit het hoge noorden. De zon die zo nu en dan door het wolkendek piepte was genoeg om de iriserende kleuren van het verenkleed tevoorschijn te toveren.

Tijdens de vogeltrek verblijven in ons land de kieviten uit een gebied dat zich uitstrekt tot in West-Rusland en Scandinavië. Het aantal in ons land pleisterende kieviten bouwt in de loop van de herfst op. Ze bereikt doorgaans een piek in november. Daarna is het wachten of er vorst komt, bij heel zacht winterweer blijven kieviten massaal hangen, bij strenge vorst trekken ze door naar de warmere gebieden in het zuiden.