Na de wandeling op It Eilân reden we in een rustig tempo over de Peansterdyk richting Nes. Om een auto achter ons meer ruimte te geven, namen we de afslag naar zeilschool Pean.

Op het terrein van de zeilschool vonden we een mooie plek om foto’s te maken van een naderende bui. Deze kwam Grou over de Paenster Ee naar ons toe. Toen de regendruppels ons bereikten maakten we nog een aantal foto’s, terwijl we tussendoor de lens droog poetsten. De paar druppels die toch op de foto’s zichtbaar waren, kon ik achteraf eenvoudig verwijderen met behulp van AI in Lightroom Classic.

Even later zette ik de auto weer aan de kant op de Peansterdyk, zodat we een foto konden maken van de blauwe lucht en de wegtrekkende bui. Het kronkelende slootje met zijn weerspiegeling was een extra cadeautje. Voor de niet-Friestaligen nog een kleine toelichting: het woord dyk in Peansterdyk spreek je uit als diek. In het Fries noemt met een weg, een dyk, maar ook een dijk wordt een dyk genoemd.

Het dorpje Nes, met de opvallende watertoren, lieten we rechts liggen. Op de Jinswálde maakten we een paar tussenstops om de dreigende lucht vast te leggen. Aan de oever van De Boarn liggen drie woonboten, die alleen bereikbaar zijn met een bootje c.q. pontje vanaf de kant waar ik stond te fotograferen (zie Google Maps). Terwijl een felle bui over ons heen trok, aten we onze broodjes naast het Gemaal Jinswálde.

Daarna reden we door naar Aldeboarn, waar we het geluk hadden dat de bewolking een beetje openbrak. In Aldeboarn staat een opvallende scheve kerktoren, die al van verre is te zien. Vanuit het standpunt vanwaar ik onderstaande foto maakte, lijkt er echter niets aan de hand. De huidige toren werd gebouwd in de jaren 1736-1737. Door een onvoldoende stevige paalfundering tijdens de bouw is de toren scheefgezakt. Begin vorige eeuw werd de scheefstand geschat op ongeveer 70 cm, oplopend tot 150 cm in 1991. In dat jaar werd de fundering volledig versterkt, waardoor het hellen van de toren tot stilstand is gebracht.