Hoewel ik nog een fotoserie heb liggen van de mooie fotokuier van Jan en mij vorige week, kies ik er toch voor om eerst aandacht te besteden aan de actualiteit. We hebben namelijk de eerste nacht met matige vorst van dit jaar te pakken. Op de velden lag een dun laagje rijp, wat voor mij de perfecte aanleiding was om mijn camera’s te pakken en eropuit te trekken. Mijn eerste stop was op een weggetje in Paasloo, waar aan weerszijden van de weg prachtige houtwallen te zien zijn.

Op de voorgrond lag een berijpt weiland, terwijl op de achtergrond een rij kale bomen zich scherp aftekende tegen de helderblauwe lucht. Vanuit het noorden schoof langzaam een wolkenlucht binnen.

Het schelpenpaadje langs de Hoogeweg is onlangs vervangen door een breed fietspad. Daarnaast is er een nieuw bord geplaatst met de titel: ‘Hier groeien daken’. Met de lancering van deze campagne zetten de gemeente Steenwijkerland en de provincie Overijssel het riet uit Nationaal Park Weerribben-Wieden in de schijnwerpers. Al eeuwenlang wordt dit riet gebruikt als dakbedekking, vroeger vooral op boerderijen, maar tegenwoordig steeds vaker op moderne gebouwen.

Met de campagne willen de gemeente en de provincie de interesse in het riet uit de Weerribben-Wieden vergroten bij architecten, bouwers en huiseigenaren. Volgens de gemeente Steenwijkerland is dit riet duurzaam, lokaal geproduceerd en van uitstekende kwaliteit.

Op deze site kun je er alles over lezen. Het informatieve filmpje over de rietcultuur in Nationaal Park Weerribben-Wieden heb ik hieronder geplaatst.

Even verderop parkeerde ik opnieuw de auto langs de weg. Dankzij de bevroren grond was dat geen enkel probleem. Wanneer er ijs ligt gaan waaghalzen vroegtijdig op de plas schaatsen met als gevolg dat er steevast mensen door het ijs zakken. Zodra het schaatsvirus rondwaart, staat er langs deze weg een lange rij auto’s van schaatsliefhebbers. Door de aanleg van het nieuwe fietspad is het nu echter lastiger om het ijs te bereiken. Met laarzen aan waagde ik me op het bomijs en liep naar de oever om de laatste foto van dit vijfluik te maken.

Vervolgens reed ik verder en stopte bij de Tjasker. De zon klom steeds hoger, waardoor de rijp snel begon te verdwijnen. Gelukkig kon ik bij de Tjasker nog net een winters tafereel vastleggen.

Die ochtend zag ik meerdere buizerds, maar de meeste waren me te snel af. Bij één buizerd had ik meer geluk: ik stopte op afstand en kon hem vanuit de auto in alle rust fotograferen.

Wordt vervolgd.

Vlak voor de kerstdagen ben ik op uitnodiging van en met onze kinderen naar Parijs geweest. Mijn man wilde niet mee, wat eigenlijk wel goed uitkwam, want zo kon hij mooi op de beestenboel passen. 😉 De kinderen hadden alles uitstekend geregeld, ik hoefde mij nergens druk over te maken. Een impressie van dit mooie en indrukwekkende uitje laat ik zien in kleine series binnen één bericht. De foto’s heb ik gemaakt met mijn iPhone. Door de foto’s aan te klikken zijn ze te vergroten.

De heenreis en het motel

We reisden met de auto. Om de paar uur maakten we een tussenstop om de benen te strekken. Als vogelliefhebber moest ik bij een sanitaire stop wel even een foto maken van deze mooie afbeeldingen. We verbleven in een verzorgd motel in het zuidoosten van Parijs. De kamers waren ingericht door de Parijse streetartist Madame Moustache, die een romantisch dromerig motief combineert met de stoere uitstraling van de Parijse streetart.

Ons ontbijt kochten we bij een boulangerie om de hoek en aten dat daar buiten zittend op. Naast ons motel bevindt zich le musée de l’Histoire de l’immigration. ‘s Avonds was het museum prachtig verlicht. Vanwege tijdgebrek hebben we dit museum niet kunnen bezoeken.

Place de la Bastille

Metrostation Dorée lag op loopafstand van ons hotel. Op de eerste avond bracht de metro ons naar Place de la Bastille. Op dit plein stond ooit de Bastille Saint-Antoine, die in 1789 werd gesloopt. De bestorming van de Bastille op 14 juli 1789 wordt algemeen beschouwd als het begin van de Franse Revolutie. Door deze ingrijpende gebeurtenis in de Franse geschiedenis heeft het plein een grote symbolische betekenis voor de Fransen en is het door de jaren heen het decor geweest van talloze politieke demonstraties.

Midden op het plein staat erezuil Colonne de Juillet, opgericht ter herinnering aan de Julirevolutie van 1830. Sinds de Olympische Zomerspelen van 2024, die in Parijs plaatsvonden, is het plein bovendien verfraaid met de Olympische ringen.

Tijdens de wandeling over het plein naderde een colonne politiebussen met zwaailichten en sirenes. Het geheel maakte een overweldigende indruk. De aanslag op de kerstmarkt in Maagdenburg op 20 december lag ons nog vers in het geheugen. Tegelijkertijd gaf de aanwezigheid van zoveel politie ook een gevoel van veiligheid.

Ik maakte een kort filmpje van de colonne.

Musée du Louvre

Op de tweede dag brachten we een bezoek aan Musée du Louvre. Met 9 miljoen bezoekers per jaar is dit een van de meest bezochte musea ter wereld. Het Louvre was oorspronkelijk een koninklijk paleis en werd in 1793, tijdens de Franse Revolutie, omgevormd tot een museum. Het is een belangrijk symbool van de Franse geschiedenis. De ingang van het museum bestaat uit een iconische glazen piramide. Het museum heeft een enorme collectie van kunstwerken uit verschillende tijdperken. Uiteraard kwamen ook wij voor de Mona Lisa van Leonardo da Vinci, een van de beroemdste schilderijen aller tijden. Het was nogal dringen geblazen, we hebben niet geprobeerd om er dichtbij te komen.

Kong-restaurant

Op de tweede dag gingen we uit eten in een speciaal restaurant en wel in het Kong-restaurant. De kinderen hadden deze verrassing geregeld. We waren aan de vroege kant en wandelden eerst naar de Seine. Daar hadden we mooi zicht op de verlichte Eiffeltoren. Het licht in de top werd als een vuurtorenlicht rondgestrooid over Parijs. Foto 3 en 4 van het restaurant, wat gevestigd is op de bovenste verdieping, heb ik van hun site gehaald.

Notre-Dame

Op de derde dag stond er een lange tour op het programma waarbij we langs vele bezienswaardigheden zouden komen. We hadden op die dag mooi weer. Onze eerste stop was de Notre-Dame. De beroemde kathedraal, die in april 2019 ernstig werd beschadigd door een brand, is sinds december weer geopend voor het publiek. Dat was goed te merken aan de grote drukte; op het plein voor de kathedraal stond een lange rij mensen te wachten om naar binnen te gaan. Omdat wij niet uren wilden wachten, besloten we om de rij over te slaan en onze weg te vervolgen naar de volgende bezienswaardigheid.

Panthéon

We wandelden naar het Panthéon, een imposant bouwwerk dat beroemd is om zijn historische en wetenschappelijke betekenis. In de indrukwekkende hal bevindt zich de beroemde slinger van Foucault, waarmee wordt aangetoond dat de aarde om haar as draait.

Het Panthéon dient ook als laatste rustplaats voor vele prominente Franse personen; hier liggen hun stoffelijke resten of is hun as bijgezet. Een van de beroemdheden is Marie Curie. Zij was een Pools-Franse natuurkundige en scheikundige, beroemd om haar baanbrekende onderzoek naar radioactiviteit; de uitvinding van de röntgenstraling. Marie Curie wordt beschouwd als een van de belangrijkste wetenschappers uit de geschiedenis. Ze was de eerste vrouw die een Nobelprijs ontving. Ze overleed op 4 juli 1934 aan aplastische anemie, een aandoening die waarschijnlijk werd veroorzaakt door haar jarenlange blootstelling aan radioactieve stoffen tijdens haar onderzoek.

Emily in Paris

Na het bezoek aan het Panthéon wandelden we naar Place de l’Estrapade, een plein met een typisch Parijse sfeer. Deze plek is vooral bekend geworden doordat hier scènes zijn opgenomen voor de populaire Netflix-serie Emily in Paris. In de serie woont het hoofdpersonage, Emily, in een appartement aan dit plein. Ook het café waar ze regelmatig komt en de nabijgelegen bakkerij, die in werkelijkheid echt bestaan, dragen bij aan de herkenbaarheid van de locatie.

Eiffeltoren

Het absolute hoogtepunt van ons bezoek aan Parijs was het moment waarop we de Eiffeltoren in volle glorie zagen. Dit wereldberoemde monument, dat sinds de Wereldtentoonstelling van 1889 het symbool van de stad is, blijft indrukwekkend door zijn imposante hoogte en unieke architectuur.

Arc de Triomphe en Champs-Élysées

De Arc de Triomphe is een van de meest iconische monumenten van Parijs. Gelegen aan het westelijke uiteinde van de Champs-Élysées, werd de triomfboog in opdracht van Napoleon Bonaparte gebouwd ter ere van zijn overwinningen. Onder de Arc bevindt zich het Graf van de Onbekende Soldaat, ter nagedachtenis aan de gesneuvelden van de Eerste Wereldoorlog. Iedere avond wordt de eeuwige vlam opnieuw aangestoken als symbool van herinnering en respect. Uiteraard flaneerden we over de Champs-Élysées, een van de meest prestigieuze en herkenbare boulevards ter wereld.

Met dank aan onze kinderen die dit mooie uitje hebben georganiseerd. ❤️

Vanochtend, na het overzetten van de foto’s van de camera (met telelens) naar de computer zag ik een aantal ‘vergeten’ foto’s…

Half december ging een koolmeesje op het kozijn van het raam in onze woonkamer zitten. Misschien werd het vogeltje aangetrokken door de kleuren van de rammelaar, die onze dochter 28 jaar geleden, als baby heeft gekregen.

Eind december kwamen Jan en Aafje bij ons op bezoek voor een kopje koffie. Ze hadden zich georiënteerd op een demontabele elektrische rolstoel in een stad hier in de buurt. Terwijl we aan de koffie zaten landde er een sperwer in een kerstboom op het perceel naast onze tuin. Vanuit de woonkamer maakte ik snel een paar foto’s. Toen ik voorzichtig naar buiten sloop vloog de sperwer weg. Jammer. Jan baalde ervan dat hij zijn camera in de auto had laten liggen.

Maar nu verder met een actueel onderwerp: de gaai en een beetje sneeuw. Hoewel ‘sneeuw’ misschien wat overdreven klinkt voor het dunne laagje poedersneeuw; desondanks zorgde het toch voor een winters karakter.

In een donker, rommelig hoekje van onze tuin komt dagelijks een gaai langs om wat lekkers te halen. Meestal merk ik dat niet op, omdat ik op die momenten niet thuis ben. Maar vanochtend had ik geluk: tijdens de koffie kwam de gaai voorbij en ik kon er mooi een fotoserie van maken.

Gelukkig bleef de gaai niet in het donkere hoekje zitten, maar koos hij een beter plekje op een stenen muurtje. Vermoedelijk had hij een slakje te pakken. Met snelle, precieze bewegingen schraapte de gaai het slakje over de steen, waarschijnlijk om het te ontdoen van het huisje. Het was fascinerend om te zien hoe hij met deze techniek zijn prooi wist te openen. Tussendoor bleef hij alert om zich heen kijken om eventuele concurrenten in de gaten te houden.

Op de laatste prachtige dag van 2024 trokken mijn fotomaatje en ik eropuit naar het Wad. Jan heeft hierover maar liefst 19 schitterende series op zijn weblog geplaatst. Ik ga niet proberen dat te evenaren en heb besloten de hele dag samen te vatten in één enkele serie.

Op weg naar het Wad maakten we een tussenstop bij Ezumakeeg.

Bij Ezumakeeg fotografeerde ik o.a. Jan met tegenlicht, een vlucht watersnippen en een roodborsttapuit.

Bij de palenrij bij Paesens-Moddergat richtte ik mijn groothoeklens vanuit een laag standpunt op het Wad. Natuurlijk lag de focus op de palenrij, maar ik laat slechts één foto zien: een close-up van een achtergebleven schelp. De meest bijzondere en originele foto’s zijn echter van Jan, die probeerde zijn wandelschoenen schoon ter krijgen in een plasje op het Wad, gevolgd door zijn uitbundige reactie. Na het ronddwalen rond de palenrij was er een moment van rust op een bankje met een fenomenaal uitzicht.

Van Paesens-Moddergat reden we door naar Wierum. Terwijl Jan in de buurt van de kerk bleef, wandelde ik naar zowel een oude als een nieuwe palenrij. Op deze site van Omrop Fryslân kun je lezen over de aanleg van de nieuwe rijsdammen, die zijn bedoeld om de kwelder te behouden.

Deze prachtige dag sluit ik af met een foto die ik maakte tijdens de terugreis vanaf Jan en Aafje naar huis.