In dit bericht beschreef ik mijn bezoek aan het weidevogelgebied onder de rook van Wommels. Vanuit de kijkhut zag ik grutto’s opvliegen uit het water en wegvliegen richting het plas-drasgebied ten zuidoosten van de hut. Nieuwsgierig naar hun bestemming verliet ik de kijkhut om te volgen waar de grutto’s naartoe vlogen.

Ik wandelde het Swynzerpaad op en zag al snel een grutto foerageren langs de oever. Door het tegenlicht was dit echter geen gunstige positie om foto’s te maken. Daarom keerde ik om en liep het weiland in aan de andere kant van het water. Zonder de vogel te verstoren kon ik de grutto daar prachtig fotograferen.

Toen ik voldoende foto’s had gemaakt, wandelde ik terug en vervolgde mijn weg over het Swynzerpaad. Al snel viel mijn oog op een grutto die rustig stond op een ‘eilandje’ in het water. Het vogeltje leek nauwelijks onder de indruk van mijn aanwezigheid en liet zich kalm en geduldig fotograferen. Een prachtig moment, zo dichtbij.

De kriebels van de broedtijd waren duidelijk al voelbaar. De grutto’s hadden het zichtbaar druk met elkaar. Regelmatig kozen ze het luchtruim, op zoek naar een potentiële partner, waarbij hun roepgeluiden het landschap vulden. De spanning en opwinding van het voorjaar hing merkbaar in de lucht.

Maar tussendoor wordt er natuurlijk ook gewoon gegeten. In alle drukte van het voorjaar nemen de grutto’s geregeld de tijd om met hun lange snavels door de zachte bodem te prikken, op zoek naar wormen en insecten. Het is een mooi contrast: de onrust van de balts én de rust van het foerageren.

Wordt vervolgd.