De uilnachtzwaluw, is vooral ‘s nachts actief. Hij jaagt in de avondschemering en tijdens de nacht op insecten, met name nachtvlinders en kevers. Overdag rust hij op de grond of op takken, waarbij zijn schutkleuren hem bijna onzichtbaar maken in zijn omgeving. Zijn roep, een kenmerkend trillend geluid, is vooral tijdens de schemering en in de nacht te horen.

De uilnachtzwaluw komt voor in Australië.

De uilnachtzwaluw bracht niet bepaald veel leven in de brouwerij tijdens de roofvogelshow. Hij werd op een paaltje gezet en bleef daar vervolgens stoïcijns zitten. Af en toe wierp hij ons een slaperige blik toe, door een klein spleetje in zijn ogen. Niet zo vreemd natuurlijk, want het is een echte nachtvogel.

Hoe anders was dat bij de roodkuiftoerako. Met zijn schitterende verenpak, levendige kuif en aandoenlijke koppie had hij ons hart in no time veroverd. Een echte publiekslieveling, die met zijn charme en vrolijke uitstraling een vrolijk contrast vormde met de ingetogen nachtzwaluw.

De roodkuiftoerako komt uitsluitend voor in een beperkt deel van Afrika, en is zelfs de nationale vogel van Angola. Deze vogel staat symbool voor de natuurlijke rijkdom en biodiversiteit van Angola en komt vaak voor in Angolese kunst, postzegels en nationale symboliek.

Tijdens de vlucht zijn de helderrode vluchtveren goed zichtbaar. De kleur van de toerako wordt veroorzaakt door echte pigmenten, wat zeldzaam is bij vogels. De meeste vogelkleuren zijn namelijk structureel, dat wil zeggen dat de kleur ontstaat door de manier waarop het licht wordt weerkaatst door microscopische structuren in de veren.

Hun pigmenten (zoals turacine en turacoverdine) komen bij geen enkele andere vogelgroep voor. Deze pigmenten zijn wateroplosbaar. Misschien verklaart dat waarom hij tussen de vliegkunsten in de regen niet buiten bleef, maar gezellig bij ons onder het afdak kwam schuilen… 😉