De volgende uil die de show mocht stelen was de kerkuil.

De kerkuil werd op een ouderwets landbouwwerktuig gezet in een kruidenrijk grasland.

De kerkuil vloog een aantal keren naar de rij fotografen en daarbij koos hij tot drie keer toe mijn schouder uit. Cor maakte daar een foto van.

Het meest kenmerkend is de hartvormige gezichtssluier van de kerkuil. Deze varieert van helder wit tot bruinachtig wit. Dat hangt samen met de in Europa voorkomende ondersoorten. De in Zuid- en delen van West-Europa voorkomende ondersoort heeft een zuiver witte tot licht gevlekte onderzijde. In Nederland komt overwegend de ondersoort voor met een geelbruine en gespikkelde onderzijde.