Samen met mijn man en onze zoon ging ik op Texel naar het strand bij de vuurtoren, in de hoop daar zeehonden te spotten. Na het tegenvallende pinksterweer waren we blij om eindelijk een stukje blauwe lucht te zien. Echt strandweer was het nog niet, maar dat mocht de pret niet drukken.

We wandelden over het brede strand richting de Noordzee. Het duurde niet lang of we zagen in de verte een zeehond even boven water komen – een klein, grijs koppie tussen de golven. Mijn man en onze zoon liepen daarna verder langs de kustlijn, in zuidoostelijke richting, speurend naar nog meer zeehonden.

Ik wandelde naar de strekdam, in de hoop daar nog wat bijzondere vogels te spotten. Daar zouden we elkaar later weer ontmoeten. Terwijl ik uitkeek over het water, trok een vlucht eidereenden over me heen. Even later landde een groepje van vier vrouwtjes op zee. Ze dreven mee op de golven – soms bijna onzichtbaar tussen de deinende watermassa, en dan weer ineens duidelijk in beeld.

Op de strekdam zat een grote groep meeuwen druk hun kostje bij elkaar te scharrelen. Verder heb ik geen bijzondere waarnemingen meer gedaan. Op het brede, rustige strand waren een paar mensen fanatiek aan het kitebuggyen – een perfecte plek voor zo’n sport, met alle ruimte en wind die je je maar kunt wensen.

Net voorbij de strekdam zag mijn man als eerste de twee bontbekpleviertjes op het strand. Met mijn 600 mm-lens kon ik ze vanaf grote afstand mooi dichterbij halen. Op dat moment zag ik dat een echtpaar hun hond die kant op wilde laten rennen. Gelukkig kon ik nog op tijd ingrijpen – ik legde uit dat de vogels bij verstoring meteen zouden opvliegen. Ze reageerden begripvol en weken met hun hond uit naar de vloedlijn iets verderop.

De voorkeur om op stranden en zeedijken te broeden maakt deze soort zeer kwetsbaar door
menselijke verstoring. In Zeeland worden nesten om die reden afgezet met schapengaas, touw en waarschuwingsborden. In sommige gevallen wordt ook een beschermkooi over het nest geplaatst. Zie deze website van Nationaal Park Oosterschelde.

Na de waarneming van de bontbekplevieren wandelden we weer terug naar de parkeerplaats. De wolk zag er wel dreigend uit en het leek erop dat het in de verte regende, maar het liep voor ons goed af.