Vandaag neem ik jullie voor de tweede en laatste keer mee op onze prachtige tocht op de iLark en e-bike. Jan en ik reden in een rustig tempo over het schelpenpaadje wat parallel loopt aan de Headamsleat.

We gingen met de pont Grietman-Eco naar de overkant. Ik vind het altijd weer een feest om op het water te zijn, de geur van het water en het weidse uitzicht, genieten.

Vanaf de Hooidamsbrug volgden we het fietspad en kwamen we uit bij uitkijktoren Romsicht. Ik was hier nog niet eerder geweest, maar vond het gelijk een hele mooie plek. Jan had van tevoren al bedacht dat we bij de toren wellicht een mooi plekje in de schaduw zouden kunnen vinden om te lunchen. Hij had gelijk.

De uitkijktoren is in 2011 gebouwd in opdracht van natuurbeschermingsorganisatie It Fryske Gea. Hij staat op de fundamenten van de voormalige boerderij Romsicht, die in 1967 werd afgebroken. De naam “Romsicht” betekent letterlijk ruim zicht en verwijst zowel naar het weidse uitzicht vanaf de toren als naar de oorspronkelijke boerderij.

Op deze website van Uitkijktorens.nl vond ik een mooi stukje over deze plek, inclusief een verwijzing naar het weblog van… mijn fotomaatje. Leuk om dat tegen te komen! En ook ik maak graag gebruik van dat blogbericht om het verhaal rond deze bijzondere plek te delen.

De toren was goed te beklimmen, zelfs voor mij met mijn hoogtevrees. Vanaf het platform hadden we een prachtig uitzicht over het landschap. Er trok een bont gezelschap aan vaartuigen voorbij.

Vanaf het platform zag ik het riet voortdurend bewegen. Er moest wel iets tussen scharrelen, waarschijnlijk vogeltjes die zich goed verborgen hielden. Het lukte uiteindelijk om er een paar op de foto te krijgen. Thuis, achter de computer, zag ik dat het jonge rietzangers waren. Wat een leuke verrassing!

Ik sluit deze serie af met een gedicht van Henk Moltmaker. Dit gedicht stond op een bordje langs het fietspad, bij de uitkijktoren.