Tijdens de eerste weken van onze vakantie in het noorden van Fryslân was het weer niet bepaald zomers. De dagen waren grotendeels bewolkt, en af en toe viel er een buitje. Met temperaturen rond de 20 graden was het niet warm, maar gelukkig wel aangenaam genoeg om eropuit te trekken met de camera. Op een van die dagen maakte ik een stop aan de Wâldhiem, net buiten Dokkum. Daar trok een kleurrijke bloemenrand en een kunstwerk van cortenstaal mijn aandacht.

Het bord in cortenstaal met het woord “cichorei” verwijst naar de rijke geschiedenis van de cichoreiteelt in deze regio. In de 18e en 19e eeuw was Dantumadeel (waar Driessum onder valt) het centrum van de cichoreiproductie in Nederland. Tijdens perioden waarin koffie duur of schaars was (zoals tijdens de Engelse oorlogen en de Franse overheersing), werd cichorei op grote schaal verbouwd om een koffiesurrogaat, ook wel “sûkerei” in het Fries genoemd, te kunnen maken. In de hoogtijdagen kwam bijna 40% van de Nederlandse cichoreiproductie uit Dantumadeel, waar wel twintig cichoreidrogerijen stonden die door de lokale bevolking als fabrieken werden gezien. Op internet vond ik een prachtige site met oude foto’s en verhalen over de geschiedenis van cichorei. Niet alleen wordt de rijke traditie van dit bijzondere gewas belicht, maar ook de hernieuwde aandacht en het streven om cichorei opnieuw in ere te herstellen.

Dwars op de Wâldhiem loopt een fietspad, geflankeerd door een prachtige bloemenrand. Vooral het komkommerkruid viel meteen op met zijn opvallende blauwe bloemen.

Het gonsde er van de hommels en andere insecten die zich tegoed deden aan de nectar. Een levendig tafereel en een dankbaar onderwerp voor de camera.