Tijdens onze vakantie nabij Dokkum ben ik ook een aantal keren naar Ezumakeeg gereden. Ezumakeeg is een uitgestrekt slik- en moerasgebied in het westen van het Lauwersmeergebied. Het gebied ligt op een voormalige zeebodem en staat bekend als een paradijs voor vogelaars, vooral tijdens de voor- en najaarstrek wanneer veel verschillende vogelsoorten samenkomen.

Wat meteen opviel was de lage waterstand – waarschijnlijk het gevolg van de droge zomer. Toen ik hier vorig jaar begin augustus stond, zag het er heel anders uit. Op foto 2, die ik toen maakte, reikte het water nog tot aan het prikkeldraad. Zie dit bericht.

Aan de horizon, bij de rode pijl, zie je de uitkijktoren de Reiddomp. Een paar dagen eerder was ik daar nog naar boven geklommen. Ik schreef daarover in dit bericht.

Toen ik daar stond te genieten van het weidse uitzicht, hoorde ik plotseling wat geritsel in het riet. Even later kwamen er twee koeien tevoorschijn, terwijl de rest van de kudde verscholen bleef. Tot mijn verbazing begonnen ze rustig van het riet te eten – ik wist niet dat koeien daar ook van hielden.

Ik besloot ook nog even naar het uitkijkpunt te gaan. Het was er, zoals meestal, gezellig druk. Vanuit alle windstreken komen mensen hier om vogels te spotten. En vogels waren er genoeg! Bijzondere én minder bijzondere waarnemingen werden enthousiast met elkaar gedeeld. Zelf koos ik er eentje uit om vast te leggen: een vliegende grutto.

Iets verder naar het westen stond een fotograaf aandachtig over een deel van het gebied te turen. Al snel trok zijn houding de nieuwsgierigheid van anderen, en één voor één kwamen er meer mensen naast hem staan. Daar foerageerden de vogels wat dichterbij, zoals kemphanen en kieviten.

Er scharrelde daar ook een kleine plevier. Ik vind pleviertjes altijd bijzonder schattige vogeltjes. Deze kleine plevier kwam steeds dichterbij en leek zich helemaal niets aan te trekken van het publiek.