Vandaag neem ik jullie nog één keer mee terug naar de Dokkumer Ee. Eerder liet ik al een serie zien van grote zeilboten en ander varend erfgoed.

In dit eerste drieluik zijn vaartuigen te zien die oorspronkelijk een andere bestemming hadden, maar tegenwoordig als pleziervaartuig worden gebruikt.

Er voeren ook talloze kleine bootjes voorbij met bemanningen die vrolijk zwaaiden of stoer probeerden te doen met een iets te grote buitenboordmotor.

Ik vind het altijd leuk om naar de namen van boten te kijken. Als kinderen, opgegroeid aan het water, zaten we vaak aan de waterkant. We schreven de namen op en noteerden waar de boten vandaan kwamen. Dat deden we gewoon als tijdverdrijf, er waren toen immers nog geen televisie-uitzendingen overdag, geen computers en geen mobiele telefoons…

Weten de niet-Friezen onder jullie de vertaling van de eerste drie namen? De boot die van het verst kwam, was Silmar uit Basel, een bijzondere vondst op de Friese wateren!

De camping waar we verbleven ligt aan de route van de Elfstedentocht. De Elfstedentocht is natuurlijk bekend als schaatstocht, maar in de loop van de jaren kun je deze route op verschillende manieren afleggen:

1. Met de schaats (traditioneel, als het ijs het toelaat, dit is sinds 1997 niet meer op het ijs geweest).
2. Fietsend, waarbij je de route over meerdere dagen kunt uitsmeren om van de Friese landschappen en steden te genieten.
3. Wandelend, waarbij je de tocht in etappes kunt doen en de cultuur en bezienswaardigheden van dichtbij ontdekt.
4. Met de auto, waarbij je de volledige route van circa 200 km in een dag kunt rijden, met stops in alle elf steden.
5. Met de motor, camper of trekker, vergelijkbaar met de auto, met vrijheid om te stoppen waar je wilt.
6. Varen met een boot, kano of sup, waarbij je de route over het water volgt en de steden vanaf het water kunt bezoeken.

Maar je kunt de route ook op een heel andere manier afleggen namelijk als sportvisser tijdens de ‘Snoekviselfstedentocht’. Deze tocht duurt vijf dagen en voert langs de Friese elf steden, volledig in het teken van het vangen van snoeken. Het idee achter deze tocht vond ik erg mooi. Sportvisser André Kompier wilde de tocht namelijk maken samen met kinderen met een beperking. Echter het organiseren van zo’n tocht is niet eenvoudig, het vraagt veel tijd en geld. Door zijn drukke baan is het er tot nu toe helaas nog niet van gekomen. Op de website van Omrop Fryslân kun je er alles over lezen.

Toen ik er afgelopen week over las, moest ik meteen denken aan de fotoserie die ik maakte tijdens onze vakantie aan de Dokkumer Ee. Daar ving een man, vlak voor onze camping, een snoek.