In de zomervakantie maakten mijn man en ik een wandeling bij het Wad, nabij Paessens-Moddergat. We parkeerden onze auto vlakbij een lieflijk huisje dat als het ware tegen de Waddendijk aan lijkt geplakt.

We liepen langs de plek waar de wadlooptochten beginnen. Grappig om al die wadloopschoenen bij elkaar te zien – klaar voor een tocht door het slik van het Wad.

Eenmaal buitendijks kozen we voor een wandeling over de korte pier. Iedere keer opnieuw geniet ik van de weidsheid en de stilte van het lege noorden.

Op het slik foerageerde een paarse strandloper. Deze vogel dankt zijn naam aan het paarsbruine winterkleed. In de zomer is hij wat bruiner, met meer contrasterende zwarte en rossige tinten op de rugveren. De borst is dan fijner gestreept, en de karakteristieke paarsbruine glans verdwijnt grotendeels.

Vanaf het uiterste puntje van de pier wandelden we via de Peazemerlannen weer terug naar de Waddendijk. Dit buitendijkse natuurgebied, met zijn kwelders, slenken en zilte planten, vormt een prachtig overgangsgebied tussen land en Wad.

Toen we weer terugkwamen bij het Wadloopcentrum, vertrok net een nieuwe groep om het Wad te verkennen, onder leiding van de gids, herkenbaar aan zijn stok.