’s Ochtends vroeg hing er mist, maar al snel brak de zon door en werd het stralend weer. Wat later op de ochtend reed ik naar Jan en Aafje, omdat Jan en ik samen zouden gaan fotograferen. Tussen Wolvega en Heerenveen reed ik echter opnieuw de mist in. Dat zag er niet veelbelovend uit. Na de koffie gingen we toch op pad, in de hoop dat de mist zou optrekken.

Onze eerste stop was in het Weinterper Skar. Nadat we een kort fotorondje hadden gemaakt, aten we in de auto onze meegebrachte lunch.

In een boompje naast de auto foerageerden meerdere kleine vogeltjes. Toen ik uitstapte om er een fotoserie van te maken, werd mijn vermoeden bevestigd: het waren goudhaantjes die daar rondscharrelden. Ze zijn absoluut niet schuw en vliegen niet snel weg, maar om ze goed op de foto te krijgen is een uitdaging. Ze bewegen razendsnel! Uiteindelijk hield ik er één geslaagde foto aan over.

Vanuit het Weinterper Skar reden we door naar Heidehuizen, een prachtig bos waar de herfstkleuren volop aanwezig waren. De bomen stonden in warme tinten van geel, oranje en rood, een feest voor het oog én voor de camera.

Op een open plek in het bos gaf Jan een demonstratie van zijn nieuwe drone, Flip. Vanaf zijn hand liet hij de drone opstijgen, waarna Flip Jan automatisch volgde terwijl hij door het terrein liep. Na een tijdje liet Jan de drone weer netjes op zijn hand landen. Het is bijzonder om te zien hoe dat allemaal werkt. Net zoals ik soms tegen onze robotmaaier praat, praat Jan inmiddels ook al tegen Flip. 😉

Nadat Jan de drone weer had opgeborgen, wandelden we nog een klein stukje verder. Maar de afstand die hij die ochtend al had afgelegd, tijdens zijn bezoek aan de neuroloog in het ziekenhuis, zat duidelijk nog in zijn benen. Het bos is nog mooier als de zon erbij komt, maar die liet zich helaas te lang wachten. Daarom besloten we door te rijden naar de volgende locatie.