Na de fotosessie bij de klokkenstoel en op de begraafplaats in Baarlo reden we terug naar buurtschap Nederland. Onderweg stopten we even bij het bruggetje over de Roomsloot om een paar foto’s te maken. In deze omgeving, de Weerribben groeit het bijzondere Weerribbenriet. Dit riet staat bekend om zijn hoge kwaliteit en wordt gebruikt voor rieten daken.

Vanaf het bruggetje maakte ik een foto in noordelijke én in zuidelijke richting. Jan schreef in een bericht op zijn weblog over het buurtschap Nederland, zowel zoals het nu is als hoe het er in vervlogen tijden uitzag.

Tussen Nederland en Wetering maakte ik nog een stop om deze foto te maken.

Daarna reden we naar Wetering West, waar momenteel een grootschalig project in volle gang is: het kappen van bos en het herstellen van de oorspronkelijke trekgaten en legakkers. Terwijl we daar stonden te fotograferen, kwam een bewoner op ons af. Ik ken hem al langer, dus we maakten even een praatje. Natuurlijk vroeg ik wat hij vond van het resultaat tot nu toe. Hij vond het er op zich mooi uitzien, maar merkte op dat de kronkelige legakkers wel wat netter hadden gekund. Vroeger, tijdens het turfsteken, lagen die namelijk kaarsrecht.

Ik zocht op internet naar meer informatie over dit project, maar kon zo snel niets vinden. Wel stuitte ik op een ander interessant document: Perspectief Bestemming Weerribben-Wieden 2025, een visie op duurzaam en (be)leefbaar toerisme en recreatie in Steenwijkerland. Zie deze website.

En zo kwam er een einde aan een mooie fotokuier samen met Jan. Het werd tijd om terug te keren naar huis: naar mijn man, naar de warmte van de houtkachel en naar een lekker kopje koffie.