Grote zilverreiger

Ik neem jullie nog een keer mee naar de vogels in natuurgebied Delta Schuitenbeek. Al fietsend over de oude Zuiderzeedijk zag ik aan de rechterkant een zilverreiger door het water stappen.

Ik zette mijn fiets naast het fietspad en richtte mijn camera op de zilverreiger. De zilverreiger deed een duik onder water maar zijn prooi was hem te snel af.

Hij ging vervolgens zijn heil zoeken tussen het riet. Dat was voor mij minder mooi om te fotograferen, maar was voor de zilverreiger succesvol. Met een grote plons wist hij een vis van formaat te bemachtigen. De zilverreiger doopte vervolgens de vis een aantal malen onder water. Het was net alsof de vis werd afgespoeld. Het kan ook zijn dat de vis op die manier in een betere positie werd gebracht. Wie het weet mag het zeggen.

Na het verorberen van deze vis ging de zilverreiger op zoek naar het volgende hapje.

Ook deze keer was het raak. Ook deze vis verdween na wat ‘afspoelen’ moeiteloos door het keelgat.

Ik dacht bij een vakantie op de Veluwe aan het fotograferen van bijvoorbeeld everzwijnen en niet direct aan het fotograferen van (water)vogels. Ik was wel verrast en vond het ook een mooie aanvulling op onze vakantie. Met een zilverreiger in vlucht sluit ik de series in Delta Schuitenbeek af.

Tijdens onze vakantie maakten we een fietstocht vanaf de camping, via Strand Nulde naar Bunschoten-Spakenburg. Het traject tussen Strand Nulde en Bunschoten-Spakenburg voert over een fietspad over de oude Zuiderzeedijk langs het water. Tijdens het eerste stuk moet je het geraas van het verkeer op de A28 even voor lief nemen.

We fietsten door natuurgebied Delta Schuitenbeek. In het gebied zijn er verschillende eilandjes te vinden. Het is daar een el dorado voor vogels.

Tijdens die fietstocht waren we met z’n vieren. Ik had voor de zekerheid mijn handzame bridgecamera in de fietstas gestopt. Ik kon het echter niet maken om iedere keer te stoppen en te fotograferen. Om die reden ben ik de volgende dag vroeg in de ochtend daar weer heen gegaan en op dezelfde dag aan het eind van de middag nog een keer.

Op die manier was ik niemand tot last en kon ik mooi mijn eigen gang gaan.

In de namiddag was er een grote groep kieviten aanwezig. Mogelijk waren ze op doorreis en brachten ze daar de nacht door. Toen ik er ‘s morgens vroeg kwam waren ze verdwenen.