Zaterdag ging ik aan het einde van de middag naar natuurgebied, de Weerribben. Ik maakte eerst een flinke rondwandeling om zo aan voldoende stappen te komen. Op de bekende plekjes speurde ik naar de grote vuurvlinder, maar ik zag er niet één. Ik denk dat het te hard waaide. Na een tijdje kwam ik bij een veldje waar de zilveren maan zich in de regel laat zien. Al snel zag ik de vlinder laag verscholen in de vegetatie. Het kwam vast door de wind dat de vlinder zo laag ging zitten.
De zilveren maan is een zeldzame standvlinder die vooral voorkomt in de kop van Overijssel, in Friesland en op Terschelling. Elders in Nederland zijn hier en daar nog kleine populaties.
Met een voorvleugellengte van 18-22 mm is het een kleine vlinder. Door de mooie tekening op de bovenkant en onderkant van de vleugels vind ik het een mooi verschijning.
De zilveren maan heeft een behaard koppie, het is net een oud mannetje met een hangsnor.
Na enige tijd ging het minder hard waaien. Dat was ook het moment dat de vlinders hogerop gingen zitten om voedsel te verzamelen.
Ik was blij dat ik dit moment had afgewacht.
En wat de zeldzame grote vuurvlinder betreft, laat je morgen verrassen…
Schrijven met Licht 