Op een bewolkte namiddag ging ik weer naar natuurgebied Waalenburg. We waren eerder op de dag met een e-chopper over een fietspad door Waalenburg gereden. Daar had ik op een bepaald punt de veldleeuwerik gespot. Op dat moment had ik niet de juiste camera en lens bij me dus daarom ging ik nu op herhaling. Ik moest daarvoor wel een flink eind lopen.

Ik parkeerde de auto aan De Staart. Op die plaats vlogen meerdere gierzwaluwen. Ik had tot voor kort nog niet eerder gierzwaluwen zien vliegen, althans ik was me er niet van bewust. Op de gierzwaluw was ik een aantal dagen eerder gewezen door een vogelaar. De gierzwaluw is geen echte zwaluw. Ze behoren tot een andere familie. Dit is weer typisch zo’n naam wat in onze taal slecht is gekozen. De gierzwaluw is een vogel van de bebouwde kom. Bijzonder is het dan ook dat ze vlogen in Waalenburg waar geen gebouw is te bekennen. Door het kroppen en het bewolkte weer zit er wel ruis in de foto’s.

Toen ik voldoende foto’s had gemaakt van de gierzwaluw wandelde ik over het fietspad naar het punt waar ik de veldleeuwerik hoopte te zien. Het duurde niet lang of ik hoorde het gezang van een opstijgende veldleeuwerik. Met name in de broedtijd is hun gezang vanaf grote hoogte tot in de wijde omtrek te horen. Een veldleeuwerik zit zelden op een verhoging zoals een paal, struik of boom. Hoe groot was dan ook de verrassing dat ik wel een veldleeuwerik op een paal zag zitten.

In het kruidenrijke gras rende een haas er vandoor. Op het moment dat de haas het hazenpad koos streek er een graspieper neer op een paal. In tegenstelling tot de veldleeuwerik is de graspieper wel een echte paalzitter. Daarbij is een graspieper minder schuw dan de veldleeuwerik. Een ideaal fotomodel.