Afgelopen week is een naast familielid overleden. Een familielid waar we intensief bij betrokken waren inclusief mantelzorg. Hoewel het overlijden in de lijn der verwachting lag, kwam het toch nog sneller dan verwacht. Maar het is goed zo. Hij is nu Thuis… daar waar geen lijden is en geen tranen vloeien…

Deze dagen rondom het regelen van de Dankdienst voor zijn Leven en het werkelijke afscheid zijn intensief. Ik heb om die reden mijn werkagenda voor een aantal dagen leeggemaakt. Verdriet en concentratie passen nu eenmaal niet op dezelfde plek in mijn hoofd. De dingen die mij afleiding en ontspanning bieden laat ik doorgaan. Zo gaan we vanmiddag op bezoek bij vrienden op de camping in de Weerribben. En gisteren was ik op bezoek bij Jan en Aafje. Vrienden zijn belangrijk op momenten van vreugde en op momenten van verdriet…

❤️

Na de koffie gingen Jan en ik op pad. Jan op de iLark en ik op de E-bike. De rit over de fietspaden vond ik verrassend mooi. Ik kwam nu op plekjes waar ik nog niet eerder was geweest.

We kwamen langs het weidevogelgebied de Smalle Ee. In januari stonden Jan en ik ook op deze plek. Toen stond het gebied onder water en lag er een laagje ijs. Je kunt erover lezen in dit bericht.

Deze week hebben we eindelijk stabiel zomerweer. De boeren hebben het razend druk om in deze dagen het lange gras als hooi van het land te krijgen. Dit hooi werd met een pick-up tot pakjes geperst. Vroeger gebeurde het altijd op deze manier, tegenwoordig gaat het vaak in plastic balen.