In oktober is de vogeltrek in volle gang. Dit is een periode waarin miljoenen vogels, zowel trekvogels als doortrekkers, migreren naar hun overwinteringsgebieden in het zuiden. Ze trekken naar het zuiden omdat de warmere klimaten in deze gebieden hen voldoende voedsel, gunstigere temperaturen en betere overlevingskansen bieden gedurende de wintermaanden. Dit stelt hen in staat om energie te besparen, predatie te vermijden en het volgende jaar weer succesvol naar het noorden te trekken om te broeden. Nederland is op zijn beurt weer gastland voor miljoenen wintergasten die in het hoge noorden broeden.

Het Waddengebied is van uitzonderlijk belang voor de vogeltrek vanwege de enorme hoeveelheden voedsel die het biedt. Door het getij wisselen er dagelijks stukken land af tussen droog en nat, wat ideale omstandigheden creëert voor een rijke variëteit aan bodemorganismen zoals wormen, slakken en schaaldieren. Deze organismen vormen de voornaamste voedselbron voor vogels. Trekvogels kunnen in korte tijd hun energievoorraden aanvullen om hun lange reis te vervolgen.

Voor mij een reden om op een mooie dag een kijkje te gaan nemen aan het Wad. Ik reed vorige week zaterdag naar Paesens-Moddergat en wandelde over de dijk naar Peazemerlannen. Zie Google Maps.

Voor mijn wandeling koos ik voor de westelijke strekdam. Er waren meerdere fotografen die hetzelfde plan hadden opgevat. Ook mensen, veelal met een hond, genoten van het prachtige weer.

Op het slik foerageerde een graspieper. Vanaf grote afstand legde ik dit vogeltje vast. Al snel vloog het op omdat er mensen met een hond langs wandelden. Dat gaf mij een gelegenheid om de pieper in vlucht te fotograferen.

De patronen van de opgedroogde klei op het Wad zijn een resultaat van de unieke dynamiek van getijdengebieden waarbij de zeebodem periodiek blootgesteld wordt aan water en lucht. Deze patronen doen me altijd denken aan het verweerde gezicht van iemand op hoge leeftijd.

Een eindje verder had een zilvermeeuw een krabbetje gevangen. De meeuw sloeg het krabbetje op de stenen om het schild te breken.

Maar al met al had ik nog geen grote groepen trekvogels gezien. Op de andere strekdam parallel aan mij stond een groepje fotografen. Ik concludeerde dat ik de verkeerde strekdam had gekozen. Ik liep weer terug richting de Waddendijk en nam vervolgens de oostelijke strekdam. Zie Google Maps.

Wordt vervolgd.