Op een ochtend tijdens onze vakantie op Texel besloot ik vroeg op pad te gaan. Mijn doel was om de zonsopkomst vast te leggen bij de Waddenzee. Onderweg stopte ik bij een weiland met een aantal koeien. Zij waren nog in rust, terwijl wat verderop een vlucht ganzen het luchtruim koos om hun weg te vervolgen naar het zuiden.

Ik parkeerde mijn auto in de buurt van het kunstwerk De Fuik en wandelde naar de oever van de Waddenzee. De zon was inmiddels boven de horizon en wierp haar stralen door openingen in het wolkendek.

Toen ik terug wandelde naar mijn auto, zag ik een paar crocs onderaan de trap staan. Ze bleken van een vrouw te zijn die op dat moment in de Waddenzee zwom. Terwijl ik nog wat foto’s maakte van de omgeving, kwam er een auto aangereden. Een vrouw stapte uit, eveneens met het plan om te gaan zwemmen. We raakten aan de praat, en ze vertelde me dat ze het hele jaar door op deze plek zwemt. Ze noemde ook een groep die regelmatig in de Noordzee zwemt, ongeacht het seizoen. Op dat moment was de temperatuur van het water zo’n 13 graden. Ik heb bewondering voor deze mensen die manmoedig in het koude water trotseren.