Winterse plaatjes in de Weerribben

Hoewel ik nog een fotoserie heb liggen van de mooie fotokuier van Jan en mij vorige week, kies ik er toch voor om eerst aandacht te besteden aan de actualiteit. We hebben namelijk de eerste nacht met matige vorst van dit jaar te pakken. Op de velden lag een dun laagje rijp, wat voor mij de perfecte aanleiding was om mijn camera’s te pakken en eropuit te trekken. Mijn eerste stop was op een weggetje in Paasloo, waar aan weerszijden van de weg prachtige houtwallen te zien zijn.

Op de voorgrond lag een berijpt weiland, terwijl op de achtergrond een rij kale bomen zich scherp aftekende tegen de helderblauwe lucht. Vanuit het noorden schoof langzaam een wolkenlucht binnen.

Het schelpenpaadje langs de Hoogeweg is onlangs vervangen door een breed fietspad. Daarnaast is er een nieuw bord geplaatst met de titel: ‘Hier groeien daken’. Met de lancering van deze campagne zetten de gemeente Steenwijkerland en de provincie Overijssel het riet uit Nationaal Park Weerribben-Wieden in de schijnwerpers. Al eeuwenlang wordt dit riet gebruikt als dakbedekking, vroeger vooral op boerderijen, maar tegenwoordig steeds vaker op moderne gebouwen.

Met de campagne willen de gemeente en de provincie de interesse in het riet uit de Weerribben-Wieden vergroten bij architecten, bouwers en huiseigenaren. Volgens de gemeente Steenwijkerland is dit riet duurzaam, lokaal geproduceerd en van uitstekende kwaliteit.

Op deze site kun je er alles over lezen. Het informatieve filmpje over de rietcultuur in Nationaal Park Weerribben-Wieden heb ik hieronder geplaatst.

Even verderop parkeerde ik opnieuw de auto langs de weg. Dankzij de bevroren grond was dat geen enkel probleem. Wanneer er ijs ligt gaan waaghalzen vroegtijdig op de plas schaatsen met als gevolg dat er steevast mensen door het ijs zakken. Zodra het schaatsvirus rondwaart, staat er langs deze weg een lange rij auto’s van schaatsliefhebbers. Door de aanleg van het nieuwe fietspad is het nu echter lastiger om het ijs te bereiken. Met laarzen aan waagde ik me op het bomijs en liep naar de oever om de laatste foto van dit vijfluik te maken.

Vervolgens reed ik verder en stopte bij de Tjasker. De zon klom steeds hoger, waardoor de rijp snel begon te verdwijnen. Gelukkig kon ik bij de Tjasker nog net een winters tafereel vastleggen.

Die ochtend zag ik meerdere buizerds, maar de meeste waren me te snel af. Bij één buizerd had ik meer geluk: ik stopte op afstand en kon hem vanuit de auto in alle rust fotograferen.

Wordt vervolgd.

16 thoughts on “Winterse plaatjes in de Weerribben

Leave a comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.