Vanochtend, net voordat ik naar mijn werk vertrok, kreeg ik een appje van mijn zus: er werd geschaatst aan de Hoogeweg. Snel pakte ik mijn fotospullen en reed naar de Weerribben. Ik had niet verwacht dat het deze winter nog zou lukken om schaatsers op natuurijs te fotograferen. Toen ik daaraan kwam zag ik mijn zus al staan.
Enkele bewoners, tevens kenners en fervente schaatsers hielden deze dagen de ijsdikte nauwlettend in de gaten. De plas waarop werd geschaatst is niet diep, maar toch aanzienlijk dieper dan een ondergelopen weiland. Het was spannend of het ijs vandaag sterk genoeg zou zijn, maar uiteindelijk waagden de eerste schaatsers zich erop, voorzichtig glijdend over het spiegelende ijs.
Ik heb daar lange tijd vanaf de oever genoten van het schaatsplezier. Zodra er geschaatst kan worden op natuurijs, ontstaat er een gezellige sfeer. Iedereen praat met elkaar, helpt elkaar, moedigt elkaar aan, maar waarschuwt elkaar ook. Mensen delen koffie, wisselen schaatstips uit en genieten samen van het winterse tafereel. Het is een moment van saamhorigheid, alsof iedereen even de zorgen vergeet en alleen het plezier telt.
Voor de echte beleving en het geluid heb ik met de telefoon een filmpje gemaakt.
Met een goed gevoel reed ik even later naar mijn werk. Dit heerlijke moment had ik maar mooi meegepakt en vastgelegd.
Schrijven met Licht 
Dat geluid is zo herkenbaar…wel van jaren en jaren geleden.
Leuk om met je mee te beleven 🙂
LikeLiked by 1 person
Om die reden heb ik er ook een filmpje van gemaakt.
LikeLike
Zalig! Zo mooi om te zien. En zeker ook het filmpje met geluid.
LikeLiked by 1 person
Het was ook een feest om er bij te zijn. Om anderen ook dat gevoel te laten ervaren heb ik er een filmpje van gemaakt.
LikeLiked by 1 person
Prachtig Jetske, ik be blij voor je dat je toch nog wat van de ‘iiswille’ mee hebt kunnen pakken. Ik neem aan, dat jij bij het zien van die geweldig mooie ijsvloer en het horen van het zingende ijs stiekem toch ook wel even op zou willen stappen … Ik had dat zowel gisteren als vandaag in ieder geval wel weer even. 🙂
LikeLiked by 1 person
Ik had nog het scenario open gehouden waarbij ik voor werktijd naar de Wolwarren zou rijden. Dat idee heb ik maar laten varen, want dat was wel een grote omweg naar het werk. 😉. Ik had al geaccepteerd dat ik deze winter geen schaatsers op natuurijs zou kunnen meemaken. Tot het moment dat Anna appte…
LikeLiked by 1 person
Ik zei gistermorgen nog tegen Aafje: ‘ik zou niet raar opkijken als ik Jetske daar nog tegen het lijf loop …’
Het plekje aan de Hogeweg was gelukkig minstens zo mooi en veel handiger voor jou. 🙂
LikeLiked by 1 person
😀
LikeLiked by 1 person
Un magnifique reportage.
Amitiés
LikeLiked by 1 person
Wat een mooie foto’s. Die samenhorigheid valt zo erg weg in het dagelijkse leven dat het fijn is om ze hier terug te vinden. Zou er nog wel eens opwillen op dat ijs… al is het maar één stapje…
Mooi filmpje en dat geluid 😍
LikeLiked by 1 person
Die samenhorigheid op dat moment is heel fijn om te ervaren. Er is geen links of rechts. Er is geen Trump of Poetin. Even weg uit de dagelijkse sores.
Dankjewel. ❤️
LikeLiked by 1 person
Zalig 🤤
LikeLiked by 1 person
Wat maak je een prachtige foto’s. Krijg er een heel koek & zopie gevoel bij 🙂
LikeLiked by 1 person
Dankjewel. 😀
Koek & zopie was daar niet aanwezig, maar ik kreeg wel meteen gratis koffie aangeboden.
LikeLiked by 1 person
Zo gezellig 🙂
LikeLiked by 1 person
Da’s nog eens een vrolijke noot, echte schaatsers op natuurijs. Heerlijk mee genoten!
LikeLiked by 1 person
Dat vind ik fijn.
LikeLiked by 1 person
Wat een fantastische foto’s, ik word er ontzettend gelukkig van.
De samenhorigheid van de mensen dat is iets wat ik hier in mijn omgeving ontzettend mis.
Fijn dat fimpje dat je het geluid en de snelheid doet horen ,voelen en zien.
LikeLiked by 1 person
Die samenhorigheid of zoals het vroeger was: het noaberschap is wel minder dan vroeger, maar het is hier nog wel. Vooral in de dorpen en op het platteland.
LikeLiked by 1 person