Vandaag neem ik jullie opnieuw mee naar de fotosessie in Diependal. Na een wandeling over de onverharde weg, waar ik onder andere een patrijs en een gele kwikstaart wist vast te leggen, kwam ik aan bij de ingang van de tunnel. Deze tunnel is 165 meter lang en leidt naar twee uitkijkposten. De ene is een betaalde kijkhut, gelegen op het niveau van de waterspiegel. De andere is vrij toegankelijk en biedt vanaf grotere hoogte een weids uitzicht over het gebied. Op de website van Het Drentse Landschap kun je meer lezen over deze bijzondere plek.

Omdat ik een tikkeltje claustrofobisch ben, is de toegang tot deze kijkhut niet bepaald mijn favoriet. Maar toch bijt ik me er elke keer weer vrouwmoedig doorheen. 😉

Het enige licht in de tunnel komt door kleine vensters in het dak, wat het geheel een bijzondere sfeer geeft. Het is de bedoeling dat je stil bent tijdens het lopen door de tunnel – waarschijnlijk om te voorkomen dat geluiden gaan galmen en de rust van het gebied verstoren.

De zeshoekige kijkhut bovenin heeft zes kijkvensters, en achter elk venster is er voldoende ruimte voor twee personen. Toen ik aankwam, was ik de twaalfde bezoeker – ik vond nog nét een plekje achter een van de vensters.

Mijn uitzicht was zoals te zien is op de eerste foto. Op die plek kwam met enige regelmaat een grasmus zitten, midden in het bosje recht voor me. Een mooi moment om vast te leggen.

Op de grote plas, iets meer naar rechts, kwamen een aantal eenden voorbij. De kuifeend is voor mij een bekende verschijning. De andere soorten zijn wat uitzonderlijker. Op foto twee en drie is een zomertaling te zien, een fraaie en wat schuwere soort. Op de vierde foto zwemt een witoogeend voorbij, herkenbaar aan zijn opvallende lichte oog en compacte postuur.

Wordt vervolgd.