Vanuit Noordpolderzijl reed ik verder door de gemeente Het Hogeland. Onderweg kwam ik door het pittoreske dorpje Westernieland. Vanuit de auto viel mijn oog meteen op een charmante kerk en pastorie, beide in een zachtgele tint. De aanblik was zo mooi dat ik besloot de auto even aan de kant te zetten en deze plek van dichterbij te bewonderen.

Aan de noordzijde van de kerk staat de pastorie, de Weem. Het woord ‘weem’ komt van het Oudfriese ‘wetheme’, wat letterlijk ‘kerkelijk bezit’ betekent. In Groningen en Friesland werd het gebruikt om te verwijzen naar een pastorie of een pastorieboerderij. In deze boerderijpastorie werd in 1944 domineeszoon en cabaretier Freek de Jonge geboren. Voor meer informatie, zie ook deze site.

In de Weem is de ambachtelijke bakkerij Brood Depot gevestigd, een kleinschalige bakkerij die zich heeft gespecialiseerd in het bakken van desembrood. Brood Depot is een 1-vrouws bedrijf, waar met liefde en vakmanschap diverse broden worden bereid en dat is te lezen op deze site.

Het was een plezier om een rondje om de kerk te maken. De graven lagen in de schaduw, terwijl de kerk zelf prachtig werd belicht door de zon. Het contrast tussen het zachte licht en de schaduw maakte de plek extra bijzonder.

Vanuit Westernieland reed ik verder naar Pieterburen, een dorp dat vooral bekend staat als het startpunt van het Pieterpad, de bekendste langeafstandswandelroute van Nederland. Deze wandelroute loopt van Pieterburen in Groningen tot de Sint-Pietersberg bij Maastricht. De route is ongeveer 500 tot 502 kilometer lang en verdeeld in 26 dagetappes, elk met een lengte van tussen de 15 en 25 kilometer. Het pad is in beide richtingen uitstekend gemarkeerd met wit-rode tekens, zodat verdwalen vrijwel onmogelijk is.

Pieterburen is ook bekend vanwege de zeehondenopvang van Lenie ‘t Hart. Het centrum werd in 1971 opgericht door Lenie zelf, die ooit begon met het verzorgen van zeehonden in een teiltje in haar achtertuin. Wat klein begon, groeide uit tot het grootste zeehondenziekenhuis van Europa – compleet met een internationale campus voor studenten en wetenschappers. Meer dan vijftig jaar lang werden hier zieke, gewonde en verweesde zeehonden opgevangen, verzorgd en – zodra ze sterk genoeg waren – weer uitgezet in de natuur.

Sinds januari 2025 is de locatie in Pieterburen gesloten voor bezoekers. De activiteiten zijn verplaatst naar het nieuwe Werelderfgoedcentrum Waddenzee (WEC) in Lauwersoog, waar het centrum haar werk voortzet met dezelfde toewijding en missie: het beschermen van zeehonden en hun leefgebied.