Afgelopen vrijdag gingen Jan en ik voor de laatste keer in 2025 samen op stap. Voor die gelegenheid haalde Jan herinneringen op uit 2009. In die week was er in onze regio een dik pak sneeuw gevallen en ’s nachts vroor het dat het kraakte. Overdag brak de zon door en veranderde het landschap in een sprookjesachtige witte wereld. Zijn terugblik werkte aanstekelijk. Ook ik dook mijn archief in en bekeek met een vleugje heimwee de fotoserie van toen.

De fotoserie uit 2009 staat nog altijd op mijn oude weblog. Helaas heeft Photobucket, na jarenlang gratis opslag te bieden, de beelden uiteindelijk achter slot en grendel gezet. Toch zijn de series nog te bekijken via dit eerste bericht en dit tweede bericht. Hieronder heb ik een selectie geplaatst van de foto’s uit die winterse reeks.









En dan terug naar vrijdag 19 december 2025. Het weer was eigenlijk best aangenaam: de bewolking brak zo nu en dan open en af en toe liet de zon zich zien. We hebben een prima dag gehad. De komende tijd zal ik hier de foto’s delen.
Vrijdag fotografeerde ik het kunstwerk van Evert van Benthem. Hij won de Elfstedentocht in 1985 en 1986 en is daarmee een icoon uit de Elfstedentochtgeschiedenis. Of we ooit nog een Elfstedentocht zullen meemaken, blijft de grote vraag. De winters worden zachter en de kans op voldoende natuurijs lijkt met de jaren kleiner te worden. Misschien moeten we het in de toekomst vooral hebben van de beelden, verhalen en kunstwerken die ons aan die heroïsche tochten herinneren…

Prachtig — ik droom helemaal weg bij dat besneeuwde landschap. Ik ben zó blij met sneeuw. Mocht het dit jaar in Friesland wél sneeuwen en hier niet, dan neem ik stante pede de trein. Als die rijden…
Ik verlang zó naar sneeuw.
LikeLike
Die dag (en vele andere dagen van die lange witte winter) staat me nog helder voor de geest. Wat was het magisch mooi in De Weerribben. Daarmee vergeleken was het vrijdag toch wel behelpen. 😉
LikeLike