Eend

Langs het Commissaris Cramerpad in Dwingelderveld liggen meerdere vennen. In een van die vennen bloeien waterlelies in diverse kleuren. De roze variant is een echte blikvanger. Mijn ervaring is dat de meeste fietsers afstappen om er van te genieten en ze te fotograferen.

Op een bewolkte dag fietste ik over dat pad. Hoewel ik al meerdere keren aan de rand van dit ven heb gestaan maakte ik ook nu daar een tussenstop.

Tussen en op de bloeiende waterlelies ontdekten we een aantal kikkers.

Terwijl ik bezig was met het fotograferen van de kikkers, streek er een eend neer op het water. Ik zoomde in op de eend en maakte enkele foto’s. Pas later op de computer kwam ik erachter dat het witoogeend was, een bijzondere gast.

De witoogeend broedt voornamelijk in Oost Europa en verder oostwaarts. In Europa is de soort een schaarse broedvogel, die erg in aantal is afgenomen en als bedreigd wordt beschouwd. In heel Europa vertoont witoogeend een afnemende trend. In Nederland is de witoogeend een toevallige (niet jaarlijks voorkomende) broedvogel, en overigens een zeer schaarse doortrekker en wintergast. In alle provincies kunnen witoogeenden voorkomen. Ze zijn over het algemeen tamelijk schuw. Witoogeenden komen vaak voor in concentraties duikeenden. Vogels kunnen soms lang op één plaats blijven hangen. Soms komt het voor dat witoogeenden, bij gebrek aan een partner van dezelfde soort, met andere duikeenden hybridiseren. Bron is de site van Waarneming.

Mijn berichtjes plaats ik in principe in volgorde wanneer ik de fotoseries gemaakt heb. Maar als ik een bijzondere waarneming doe waarvan ik vind dat die geen twee a drie weken kan wachten dan maak ik een uitzondering.

Twee dagen geleden fietste ik door Dwingelderveld en toen zag ik in de plas naast het fietspad een lepelaar foerageren. Zie Google Maps. Ik zette mijn fiets aan de kant en pakte mijn Canon spiegelreflex met 100 – 400 mm Canon zoomlens. De lepelaar ging rustig door met foerageren en trok zich niet van mij aan. De fotoserie van de lepelaar volgt later.

Terwijl ik daar stond te fotograferen kwamen er tot mijn verbazing twee pulletjes aan zwemmen.

Even later kwamen er nog meer pulletjes en ook moeder eend kwam tevoorschijn.

Het viel mij als eerste op dat het een relatief kleine eend was. Verder vond ik de groene kleur bijzonder die ik tussen de andere veren door zag schemeren. Later op de computer kon ik de eend determineren als een wintertaling, een vrouwtje. De wintertaling staat op de rode lijst als kwetsbaar.

In deze tijd van het jaar leek mij een eend met jongen vrij uitzonderlijk. Op een site las ik dat het broedseizoen voor eenden tot ongeveer augustus loopt. Wintertalingen zoeken hun voedsel door het wateroppervlak te filteren en door te grondelen. De meeste tijd zaten ze met hun koppies onder water.