De kievitsbloem

Sinds een half jaar hebben we in onze kerk interessegroepen. Eerst werd er geïnventariseerd waar de behoefte lag en vervolgens is er een lijst opgesteld waarbij men kon aansluiten bij maar liefst 30 interessegroepen. Ik ben aangesloten bij de fotografiegroep. Vorige week gingen we voor het eerst met elkaar op stap. Een van de leden kwam met een gouden tip en zo kozen we unaniem voor De Brommerd bij Hasselt. Vanaf de parkeerplaats liet ik mijn blik dwalen over de Gennerdijk.

Toen wij op stap gingen startte er ook tegelijkertijd een groep met een gids. Het bleek al snel dat we geen last van elkaar zouden hebben. We lieten de groep al snel achter ons en volgden het pad te midden van de paardenbloemen en pinksterbloemen.

De Brommerd is een natuurgebied onder de rook van Hasselt.

In de uiterwaarden van rivier het Zwarte Water bloeit deze zeldzame kievitsbloem.

Het is één van de weinige plekken in Europa waar deze unieke bloem zo massaal voorkomt. Maar liefst 90 procent van de in Nederland voorkomende kievitsbloemen groeit langs het Zwarte Water.

We hadden er mooi weer bij. De lucht was mooi blauw en er dreven van tijd tot tijd wolken over.

De zon en wolken wisselden elkaar af en dat gaf een mooi effect op het landschap. Aan de horizon staat het gemaal Streukelerzijl.

De kievitsbloem bloeit maar een paar weken per jaar, zo midden april. De paarse bloem heeft een schaakbordachtig patroon. De plant dankt zijn naam aan de vorm van de bloem. Als de bloem gesloten is lijkt het net een kievitsei. Deze vorm heeft hij ’s nachts. Hoe lichter en warmer het wordt, hoe meer de bloem zich gaat openen.

Tussen de vele paarsbloeiende planten staan ook witte exemplaren. Deze witten missen het paarse kleurpigment en zijn dus eigenlijk albino’s. De paars- en de witbloeiende planten hebben in het algemeen één bloem. Soms hebben ze twee en heel zelden drie bloemen.

De planten houden van een bodem die bestaat uit veen met een laagje klei erbovenop. Verder moet de bodem een beetje schraal zijn, dus op de bemeste weilanden groeit hij niet. Elk jaar een overstroming zorgt voor een optimale biotoop. In de zomer wordt er laat gemaaid, pas als alle planten zijn uitgebloeid en zaden hebben gevormd. Omdat kievitsbloemen het best gedijen op schrale grond wordt er op de Brommerd niet bemest.

De kievitsbloem bloeit overigens pas na zeven jaar. Het eerste jaar is er alleen nog maar een sprietje te zien, dat heet een zwaard. Het tweede jaar komt er een blaadje aan, dat is een kandelaar. Nog vijf jaar later is de kievitsbloem groot genoeg om te gaan bloeien.

Hieronder zijn de fotografen aan het ‘werk’.

Binnenkort hebben we een avond waarbij een ieder drie digitale foto’s meeneemt. Deze foto’s gaan we met elkaar bespreken.

Twee van deze groep zijn ook aangesloten bij een fotoclub. We kunnen vast veel van elkaar leren, maar dat is niet de hoofdzaak…

De intentie van deze groep is dat we gezellig bezig zijn met dezelfde hobby, maar bovenal dat we open staan voor elkaar en dat er ruimte is voor een goed gesprek…

Een regenboog boven het Zwarte Water

Mijn zus en ik vervolgden onze rit over de dijk langs het Zwarte Water. We maakten een stop bij een volgend fotogeniek plekje. Een houten hek in een decor van riet stond in het hoge water. De dreigende lucht erboven maakte het plaatje compleet.

De dreigende lucht kwam snel dichterbij. Het hek kreeg nog net een streepje zonlicht mee.

En toen ontstond er voor ons oog een prachtige regenboog.

Een regenboog vind ik iedere keer weer zo bijzonder en als dat ook nog eens in een dergelijk decor is dan ervaar ik dat als een groot feest.

Een boog in de wolken als teken van trouw, staat boven mijn leven, zegt: ‘Ik ben bij jou! In tijden van vreugde, maar ook van verdriet, ben ik bij U veilig, U die mij ziet. Tijdens het schrijven van dit log klonk dit lied door de kamer. Het is een van mijn lievelingsliederen.

Om stil van te worden.

En toen was het voorbij en vervolgden we onze weg in de wetenschap dat we nooit alleen gaan…

Wordt vervolgd. 

Hoogwater en een vreemde eend bij Hasselt

Na onze fotosessie  aan de oostkant was onze volgende stop aan de andere kant van het Zwarte Water, ten noorden van Hasselt.  We parkeerden de auto onderaan de dijk. Zie Google Maps.

Ondanks de harde wind vloog er een grote groep meeuwen boven het Zwarte Water.

Ten noorden van ons stond een grote groep eenden op de oevers van het Zwarte Water. Het waren over het algemeen wilde eenden.

Er stonden echter ook een aantal zwarte met witte eenden tussen. Ik heb op internet gezocht maar kon niet vinden om wat voor eend het gaat. Kunnen jullie mij helpen aan een tenaamstelling?

De weilanden langs het Zwarte Water staan volledig onder water. Op dit plaatje van Google Maps zijn de weilanden te zien als ze niet zijn ondergelopen. Opnieuw kwam er een dreigende lucht aan…

… waar ook neerslag uitviel.

De bewoners van de huizen op de dijk hebben nu wel een mooi uitzicht over het water. Tenminste als je van water houdt. In het noorden is het nog zonnig, terwijl ten zuiden de bui langs trekt.

We stapten weer in de auto en vervolgden onze weg over de dijk.

Wordt vervolgd. 

Ondergelopen land bij het Zwarte Water

Vorige week zondagmiddag maakten mijn zus en ik een fotowandeling bij het Zwarte Water. Een dag eerder was mijn zus langs het Zwarte Water gereden en zag dat de weilanden langs het Zwarte Water volledig waren ondergelopen. Ze had toen geen camera mee en daarom wilde ze nog een keer terug en dan met camera. We parkeerden de auto nabij het gemaal Kloosterzijl aan de Sluizerdijk. Zie  Google Maps. Op de onderstaande foto is het zicht op Hasselt.

Over de Sluizerdijk loopt de N331, dat is een drukke weg tussen Zwartsluis en Hasselt. Wij volgden het weggetje onderaan de dijk. Getuige de rommel op het weggetje zou je denken dat het waterpeil nog hoger is geweest dan op het moment dat wij er waren.

We trotseerden de straffe wind en maakten een fikse wandeling langs het water. We zoomen in op de elementen die nog boven het hoge water uitsteken.

In het water stond een hekwerk voor het bijeendrijven van het vee en er lag nog een afgedekte bult.

Misschien is het een kuilbult, of een bult met aardappelen of suikerbieten, wie zal het zeggen. Het lijkt me in ieder geval dat het als verloren kan worden beschouwd. Aan de horizon is het industrieterrein van Genemuiden te zien. Genemuiden is bekend om de tapijtindustrie.

De dreigende lucht kwam steeds dichterbij. Het werd nog spannend of de volle laag zouden krijgen of dat het net bij ons langs zou trekken. We hebben wel een beetje regen gehad, maar gelukkig konden we net op dat moment schuilen onder de boom…

Dit was ongeveer het verste punt. Vanaf dit punt wandelden we weer terug naar de auto. Even later vervolgden we onze reis naar Hasselt. Op onderstaande foto is een toren en de brug van Hasselt te zien.

Wordt vervolgd.